Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Γιατί ο Καμίνης δεν φωταγώγησε το Δημαρχείο με τα χρώματα της Ρωσικής σημαίας;

Γιατί ο Καμίνης δεν φωταγώγησε το Δημαρχείο με τα χρώματα της Ρωσικής σημαίας;
Αμέσως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία είχε σπεύσει ο πολυπολιτισμικός δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης να φωταγωγήσει το δημαρχείο της πόλης στα χρώματα της τουρκικής σημαίας, ακολουθώντας το παράδειγμα του ιδίου όταν παλαιότερα είχαν πραγματοποιηθεί τρομοκρατικές επιθέσεις στην Γαλλία.
Στην περίπτωση αυτή μάλιστα τον είχε ακολουθήσει και ο έτερος πολυπολιτισμικός δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, σπεύδοντας κι αυτός να ντύσει στα χρώματα της Γαλλίας το δημαρχείο της Πόλης. Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο στην περίπτωση της επίθεσης που έγινε την Δευτέρα στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Γιατί άραγε; Εκεί δεν υπήρξε τρομοκρατία; Δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές; Οι θύτες δεν ήσαν από το ίδιο κύκλωμα τζιχαντιστών;
Γιατί, λοιπόν, στην περίπτωση αυτή δεν υπήρξε πρωτοβουλία από τους δημάρχους Αθήνας και Θεσσαλονίκης να φωταγωγηθούν τα κτίρια στα οποία στεγάζονται με τα χρώματα της Ρωσικής σημαίας; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά στην περίπτωση αυτή;
Είναι προφανές ότι οι λόγοι αυτής της ξεκάθαρα υποκριτικής στάσης έχουν αναμφισβήτητα πολιτικό περιεχόμενο, καθώς συμπίπτουν με μια σειρά κινήσεων της Ρωσίας, η οποία ενοχλεί στον μέγιστο βαθμό τους ακόλουθους της «πολιτικής ορθότητας».
Η εναντίωση της Ρωσίας στην επέλαση της παγκοσμιοποίησης, η κήρυξη του Σόρος ως εχθρού, η σαφέστατη περιθωριοποίηση των LGBTQI (εδώ τελειώνει ο κατάλογος, μέχρι στιγμής τουλάχιστον) οργανώσεων και η απαγόρευση των υπόπτων σκοπών ΜΚΟ, η στήριξη της στη νόμιμη κυβέρνηση Άσαντ στην Συρία, η θετική «χημεία» του Πούτιν με τον Τραμπ, η επιστροφή στην παραδοσιοκρατία και η εναντίωση στον εκφυλισμό των ηθών, όλα αυτά φαίνεται ότι καθιστούν την Ρωσία και τους πολίτες της ως ανάξιους συλλυπητηρίων και (κυρίως) συμπαράστασης.
Το μόνο «καλό» (αν μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί αυτή η έκφραση) της συγκεκριμένης τρομοκρατικής επίθεσης είναι ότι μέσα από τέτοιες τραγικές στιγμές ξεδιπλώνεται και ξεγυμνώνεται η μέγιστη υποκρισία των «ανθρωπιστών», οι οποίοι δείχνουν ξεκάθαρα ότι έχουν μεζούρα με την οποία κρίνουν την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής, ανάλογα με τις δικές τους φτηνές και ξεπερασμένες ιδεοληψίες.

Γιώργος Μάστορας
 xryshaygh.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.