Ὑπερασπιζόμενοι τὴν Πατρίδα κι ὄχι τὸ κράτος…

Ἐπεὶ δὴ πολλὰ συμβαίνουν στὶς ἡμέρες μας…

Κι ἐπεὶ δὴ εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ συνδέουν μέσα τους τὸ κρατίδιον τοῦ ἑλλαδοκαφριστᾶν μὲ τὴν Πατρίδα…
Μὰ κι ἐπεὶ δὴ ὅλα ὅσα γνωρίζουμε ὡς ἀληθῆ χρειάζονται πολλὲς ἀναθεωρήσεις… …καλὸ εἶναι, σιγὰ σιγά, νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα δὲν εἶναι τὸ μόρφωμα, ποὺ μᾶς κουνᾶ τὸ δάκτυλο, αὐτοαποκαλούμεον ψευδῶς ὡς «Ἑλλάς», ἀλλὰ ἡ Ἐλευθερία!!!
Τί σημαίνει Ἐλευθερία; Σημαίνει Ἀλήθεια, Ἀντιληπτικότης, Δικαιοσύνη, κριτικὴ Σκέψις, Αὐτοδιάθεσις, Κοινωνία, Ἐπικοινωνία, Παιδεία, Γνῶσις, Αὐτάρκεια, Αὐτοδυναμία καί, κυρίως, ἱκανότης ἀντιμετωπίσεως κάθε ἐχθροῦ, ἐσωτερικοῦ ἢ ἐξωτερικοῦ, μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ ἀναδεικνύουν τὴν Ἀνδρεια καὶ ἀπομειώνουν τὴν Δειλία, ἐνῷ τρομοκρατοῦν τὴν θρασύτητα… Στὴν πραγματικότητα σημαίνει ἐπαναδόμησιν τῶν πάντων ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ σὲ νέες, ὑγιεῖς βάσεις, ποὺ θὰ ἐξυψώνουν τὸν Ἄνθρωπο καὶ θὰ πατάσσουν τὴν Ἀδικία καὶ τὸ Ψεῦδος.
Ὥρα μας λοιπὸν εἶναι, σιγὰ σιγά, νὰ ξεκαθαρίζουμε ἐκτὸς ἀπὸ μέσα μας, παντοῦ γύρω μας, τὸ τὶ πράγματι πρέπει κι ὀφείλουμε νὰ ἀξιώσουμε ἀπὸ τὸν κόσμο μας. Γιὰ αὐτὰ ὅλα, τὰ σπουδαία καὶ τὰ μεγάλα, ἀξίζει κάποιος νὰ πεθάνῃ. Ἀξίζει νὰ θυσιασθῇ πρὸ κειμένου νὰ ἀφήσῃ πίσω του κληροδοτήματα Σεβασμοῦ καὶ Ἀξιοπρεπείας καὶ Αὐτογνωσίας. Οἱ πλαστογραφίες τῆς ἱστορίας περίσσεψαν… …κι ἐμεῖς ἔχουμε ἕναν δρόμο νὰ διανύσουμε πλέον… …γιὰ νὰ διαφύγουμε ἀπὸ τὸν …πάτο τῆς κατάντιας, ποὺ πλαστογράφοι μᾶς πέταξαν.
Ἀναζητοῦμε παραδείγματα, πρὸ κειμένου νὰ ἔχουμε τὰ ἀναγκαία ἐρεθίσματα ποὺ θὰ μᾶς κινητοποιοῦν. Γινόμαστε ἐμεῖς παραδείγματα, γιὰ νὰ ἕλξουμε κι ἄλλους νὰ συνειδητοποιήσουν τὴν παγίδα. Ἀπὸ τὴν ἱστορία μας ὑπάρχουν τέτοιες πηγές, γιὰ νὰ μάθουμε καὶ νὰ ἐμποτισθοῦμε μὲ ἰδανικά. Ὀφείλουμε νὰ τὶς ἀναζητήσουμε καὶ νὰ τὶς ἀναδείξουμε, κάνοντας πρότυπα, ζωντανά, τοὺς πραγματικοὺς ἥρωες.
Ἕνα ἄγνωστον σὲ ἐμᾶς πρόσωπο ποὺ [δὲν ἦταν Ἀνδρέας – Βῶκος (Μιαοῦλ)], ἔδρασε ὡς νὰ εἶχαν στὸ πρόσωπό του ἐνσαρκωθεῖ ὅλοι οἱ ἥρωές μας… Πρόκειται γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο Ῥαφαλιᾶ. Ὑπέροχο παράδειγμα ἀνδρός, ἀπὸ τὴν ἱστορία μας, ποὺ μᾶς ἀποδεικνύει μὲ τὴν ζωή του, πὼς ἄλλο Πατρὶς κι ἄλλο …κρατικὲς ἐντολές… Ἄλλο καθῆκον πρὸς τὸ σύνολον κι ἄλλο «ἀποφάσεις τῶν ἰσχυρῶν». Ἄλλο πραγματικὸ Δίκαιον καὶ ἄλλο τὸ μαγειρεμένο «δίκαιον» τῶν …ἐπενδυτῶν. Ἕνας ξεχασμένος μας ἥρως…
«…Ὁ μόνος ποὺ ἠρνήθῃ νὰ παραδόσῃ τὸ πλοῖο του ἦταν ὁ Ὑδραῖος Ἀλεξανδρὴς Ῥαφαλιᾶς. Τὸν κυνήγησαν οἱ Ἄγγλοι καὶ τὸν προλαβαίνουν ἔξω ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη. Ὁ Ἄγγλος ἀξιωματικὸς ἐπιδεικνύει τὴν διαταγὴ κατασχέσεως τοῦ πλοίου κι ὁ Ῥαφαλιᾶς τὴν σκίζει λέγοντας: «Τέτοιαν διαταγὴ ἐγὼ τὴν χέζω». Ταὐτοχρόνως φωνάζει στὸ πλήρωμά του: «Εἶναι μωρέ κανένας μέσα πού θέλει νά δόσουμε τό καράβι;» Κι ὅλο τὸ πλήρωμα ἀπαντᾷ: «κανένας».
Κατεβάζει τότε τὴν σημαία τοῦ πλοίου, τυλίγεται μαζύ της καὶ ἀπαντᾶ στὸν Ἄγγλο: «εἶναι τὸ σάβανό μου!» καὶ προστάζει τὸ τσοῦρμο του νὰ ἑτοιμάσουν τὰ κανόνια γιὰ νὰ πολεμήσουν.
Ὁ Ἄγγλος σηκώθηκε κι ἔφυγε.
Αὐτὸς ἦταν ὁ ἡρωϊκός, ἴσως καὶ λίγο τρελλός, Ῥαφαλιᾶς.»
Ἡ ἄρνησις Ῥαφαλιᾶ νὰ παραδόσῃ τὸ πλοῖο του!
Ὁ …θεοπάλαβος Ῥαφαλιᾶς λοιπόν, ὑπακούοντας στοὺς νόμους τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πατρίδος, συνειδητοποιώντας ἀπολύτως πὼς ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἤδη ἐντὸς τῶν τειχῶν, ἐπέλεξε μὲ τὴν ζωή του νὰ ὑπερασπισθῇ ὅλα αὐτὰ ποὺ τοῦ ἐνεπιστεύθησαν οἱ συμπατριῶτες του. Δὲν ἔγινε Νενέκος ἢ Ναιναῖκος, ἀλλὰ οὔτε καὶ χρήσιμος ἠλίθιος, σὰν τοὺς συναδέλφους του, ποὺ παρέδωσαν τὰ δικά τους πλοῖα στοὺς Ἀγγλογάλλους.
Μὰ δὲν εἶναι ὁ μόνος. Ἔχουμε Κατσώνηδες, Κολοκοτρωναίους, Ἀνδρούτσους… Ἔχουμε Ψαῤῥιανοὺς καὶ Κασιῶτες. Ἔχουμε Μεσολογγῖτες καὶ Σουλιῶτες. Ἔχουμε Κρῆτες καὶ Ἀθηναίους. Ἔχουμε πολλούς… Χιλιάδες νὰ θυμηθοῦμε… Μὰ πρῶτα ἀπὸ ὅλα ἔχουμε νὰ διαγράψουμε, μέσα μας, τὶς ἐντολὲς τοῦ κάθε σουλτανάτου, πραγματικοῦ ἢ φανταστικοῦ, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὁ Ἄνθρωπος ἔχει πρῶτο καὶ κύριό του δικαίωμα τὴν Ἐλευθερία καὶ μοναδικό του σκοπὸ νὰ τὴν ὑπηρετῇ.

Φιλονόη
εἰκόνα
filonoi.gr