Ὅσοι ἔχουν διαβάσει τουρκικὰ ἱστορικὰ βιβλία, θὰ καταλάβουν πόσο τὸ σκατό τους φθάνει στὴν …κάλτσα, ὅποτε ἔχουν «κόντρα» μαζύ μας.
Ἂν διαβάσῃ κάποιος τὸ βιβλίο τοῦ Φαχρεδὶν Πασσᾶ, Διοικητοῦ τοῦ Ἱππικοῦ τοῦ Κεμᾶλ, μὲ τίτλο «Ὁ ἀγὼν τῆς Ἀνεξαρτησίας», θὰ σᾶς πῆ πόσο ἐφοβοῦντο τὴν νύκτα οἱ ἄνδρες του ὅταν ἄκουγαν διαφόρους θορύύβους….
…κι ἐκοιμοῦντο δύο-δύο ἢ τρεῖς τρεῖς, γιὰ νὰ ξεγελοῦν τὸν τρόμο τους…
Ἂν διαβάσῃ κάποιος τὸ βιβλίο τοῦ Χακκὴ Πασσᾶ, κάποιαν ἐποχὴ Διευθυντοῦ τῆς Σχολῆς Πολέμου τῆς Ἀγκύρας, μὲ τίτλο «Σακάρυα» θὰ ἐκπλαγῆ ἀπὸ τὸν φόβο τῶν Τούρκων τῆς Ἀγκύρας, ἀκούγοντας τὰ κανόνια τοῦ Στρατοῦ μας νὰ βροντοῦν, δεῖγμα τοῦ ὅτι ἡ Ἄγκυρα ἐκινδύνευε νὰ πέσῃ…
Ἀλλὰ καὶ ὁ Γάλλος βιογράφος τοῦ Κεμάλ, ὁ Μασσέν, περιγράφει τὴν νύκτα ποὺ ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἔλαβε διαταγὴ νὰ ἀποτραβηχθῇ πίσω στὴν Γραμμὴ Ἀμύνης Ἐσκὶ Σεχὶρ – Ἀφιὸν Καραχισάρ, ἐνᾦ οἱ Τοῦρκοι τὸ ἀγνοοῦσαν κι ἐνᾦ κάποιες Ἑλληνικὲς πολεμοῦσαν ἀκόμη μὲ πεῖσμα καὶ ἐπιθετικὸ πνεῦμα πρὸ τοῦ Πολατλί, γιατὶ δὲν τοὺς εἶχε πάη ἡ διαταγὴ τῆς ἀπαγκιστρώσεως: «Ὁ Κεμὰλ περίμενε ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο ἀντιπάλους νὰ σπάσῃ. Καὶ οἱ δύο ἦσαν στὰ ὅριά τους. Στριφογύριζε στὸ ἐκστρατευτικό του γραφεῖο, ἄγρυπνος, νευρικός, ταραγμένος καὶ ἀναποφάσιστος. Τελικὰ πῆρε τὴν ἀπόφαση. Θὰ διέταζε ὑποχώρηση τῶν τουρκικῶν τμημάτων σὲ γραμμὴ ἀμύνης πίσω ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα, ἀφοῦ πρῶτα θὰ ὁλοκλήρωνε τὴν ἐκκένωσή της. Σηκώθηκε καὶ κατευθύνθη στὸ μαγνητικὸ τηλέφωνο, γιὰ νὰ δόσῃ τὴν δραματική του διαταγή. Δὲν εἶχε διανύση τὴν ἀπόσταση ἀπὸ τὸ γραφεῖο του μέχρι τὸ τηλέφωνο, ὅταν ἐκεῖνο ἐκτύπησε. Ἦταν ὁ Φεβζὴ Πασσᾶς: «Οἱ Ἕλληνες ἐδίπλωσαν τὶς σημαῖες τους. Ὑποχωροῦν σὲ ὅλο τὸ μέτωπο», τοῦ ἀνήγγειλε. Τότε ὁ Κεμὰλ ἔβγαλε ἕνα οὐρλιακτὸ λύκου, ὅπως συνήθιζε σὲ ὦρες ἀβυσσαλέας ἀποφασιστικότητος καὶ διέταξε γενικὴ ἀντεπίθεση…»
Ἐνῶ ἦταν χεσμένος πρὶν ἀπὸ ἕνα λεπτό…
Ἐὰν διαβάσῃ κάποιος τὸ βιβλίο τοῦ Δρ.Κιουτσοῦκ, Ἀξιωματικοῦ τοῦ Τουρκικοὺ Στρατοῦ Εἰσβολῆς στὴν Κύπρο, μὲ τίτλο «Νταλγκᾶ Νταλγκᾶ», θὰ καταλάβη πόσο χέστες ἦσαν τὰ «μεχμετζίκ», ποὺ ἔβλεπαν ξεροὺς θάμνους, μέσα στὴν νύκτα νὰ κουνιοῦνται, ἀπὸ τὸ καλοκαιρινὸ ἀεράκι κι ἐνόμιζαν ὅτι ἦσαν καταδρομεῖς «ἀπίστων», ποὺ ἔρχονταν νὰ τοὺς σφάξουν…
Ἂν διαβάσῃ κάποιος τὴν «Μιλλιέτ» τὸν Μάρτιο τοῦ 1987, στὰ γεγονότα τῆς ἐξόδου τοῦ Σισμίκ, καὶ εἰδικὰ στὸ πῶς ἀντέδρασαν οἱ κάτοικοι τῶν παραθαλασσίων περιοχῶν τῆς Ἰωνίας, θὰ καταλάβη ὅτι οἱ γείτονες εἶναι πεπεισμένοι ὅτι κάποιαν στιγμὴ ….θὰ κάνουμε ἀπόβαση ξανὰ στὴν Ἰωνία…
Χεσμένοι ἤἦσαν ὅλοι τους καὶ ἔφευγαν πρὸς τὸ ἐσωτερικό….
Στὴν δὲ κρίση τῶν Ἰμίων, ἐὰν διαβάσῃ κάποιος τὰ ῥεπορτὰζ τῶν τουρκικῶν ἐφημερίδων γιὰ τὸ Πολεμικὸ Συμβούλιο, ὑπὸ τὴν Προεδρεία τῆς Τσιλέρ, θὰ καταλάβη πόσο χεσμένοι ἦσαν, μὲ τὸ Αἰγαῖο γεμάτο ἀπὸ τὰ πλοῖα τοῦ Στάγκα.
Τί θέλω νά πῶ μέ ὅλα τά παραπάνω;
Μὴν ὑπερτιμᾶτε τὶς δυνατότητες τῆς Τουρκικῆς Στρατιωτικῆς μηχανῆς, εἴτε στὸν Ἕβρο εἴτε στὴν Ἰωνία εἶτε στὴν Κύπρο.
Ἐδῶ ἀποφασισμένες Κούρδισσες τρέπουν σὲ φυγὴ Ἐπίλεκτες Μονάδες τους.
Οἱ Τοῦρκοι ξέρουν ὅτι γιὰ νὰ ἐπιτύχουν κάτι, θὰ πρέπη νὰ μᾶς βροῦν ξανὰ σὲ «πολιτικὴ κατάσταση κὲ μὲ στρατιωτικὴ ἡγεσία, ὅπως αὐτὴν τοῦ 1974…»
Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ μὴν τοὺς τὸ ἐπιτρέψουμε…
Καὶ τότε, ἐὰν ποτὲ τολμήσουν κάτι, τὸ κρίμα στὸν λαιμό τους!!!
Δημητριάδης Κωνσταντῖνος
filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.