Αρχαίες Σπαρτιάτισσες: «οι μόνες γυναίκες που γεννούσαν πραγματικούς άνδρες»

Καθήκον της γυναίκας στην Αρχαία Σπάρτη, όπως προσδιοριζόταν από τους νόμους της πολιτείας, ήταν η γέννηση και ανατροφή υγιών τέκνων. Για τον λόγο αυτόν αποκλειόταν από το στρατιωτικό λειτούργημα. Ωστόσο, ο γυναικείος πληθυσμός της Σπάρτης απολάμβανε μεγάλα προνόμια, πράγμα που προκαλεί εντύπωση, εάν συγκρίνουμε τη θέση της γυναίκας στη Σπάρτη με αυτήν στην Αθήνα και στις άλλες ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας. Η γυναικεία ελευθερία σε καμία άλλη πόλη του αρχαίου Ελληνικού Κόσμου δεν εκδηλώθηκε τόσο έμπρακτα, όσο στη Λακωνική Πολιτεία.

Στην Αθήνα η γυναίκα δεν είχε κανένα πολιτικό ή κοινωνικό δικαίωμα. Από τη στιγμή που παντρευόταν, κι αυτό γινόταν σε πολύ μικρή ηλικία, 13-15 χρονών, αφιέρωνε τις κούκλες της στην Αθηνά ή σε άλλη θεά και έμπαινε στο σπίτι του αντρός της, αν όχι σαν δούλη, πάντως σαν υπηρέτρια. Σπανιότατα έβγαινε από το σπίτι (και πάντα με συνοδεία), και ποτέ της δεν έπαιρνε μέρος σε συμπόσια και γιορτές στο σπίτι της εφόσον ήταν καλεσμένοι και άντρες. Κατά κανόνα δεν μάθαινε γράμματα και φυσικά η πνευματική της ανάπτυξη ήταν πολύ περιορισμένη.

Η ελευθερία και κοινωνική υπόσταση των Σπαρτιατισσών άρχιζε από τη γέννησή τους. Οι νόμοι της Σπάρτης απαιτούσαν τα θηλυκά βρέφη (και παιδιά) να έχουν όπως τα αρσενικά αδέλφια τους  – σε αντίθεση με άλλες ελληνικές πόλεις, όπου τα κορίτσια είχαν περισσότερες πιθανότητες να «απορριφθούν» κατά τη γέννηση, καθότι τρεφόντουσαν με λιγότερο θρεπτικές τροφές.

Αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του οικισμού πέτρινη στήλη, διαστάσεων περίπου 30Χ20 εκατ.
με εγχάρακτα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου.
Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρονται σε χρονολογία γύρω στο 4000 π.Χ. πολύ πριν από την ανακάλυψη
της σφηνοειδούς γραφής από τους Σουμέριους (περίπου 3500 π.Χ.).
Δείγματα της Στήλης του Αρχοντικού (όπως πλέον αποκαλείται προσωρινά το εύρημα) έχουν σταλεί στο εργαστήριο
Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς η σύσταση του πετρώματος,
γεγονός που θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της περιοχής προέλευσής του, η οποία πρέπει να βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση,
μια και το πέτρωμα υπάρχει σε τοποθεσίες της περιοχής και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.
Στην συνέχεια η στήλη, αφού συντηρηθεί, θα υποβληθεί σε εξέταση με ακτίνες Χ ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλα γράμματα,
που μετά από τόσες χιλιετίες, είναι δύσκολη η ανάγνωσή τους, λόγω φθοράς της επιφάνειας.
Μουδιασμένοι» οι αρχαιολόγοι
Οι υπεύθυνοι της ανασκαφής αρχαιολόγοι αποφεύγουν να δηλώσουν οτιδήποτε και όπως πληροφορηθήκαμε από έγκυρη πηγή που μας μετέδωσε και την αρχική είδηση,
είναι καταφανώς αμήχανοι και «μουδιασμένοι»,
γεγονός απόλυτα φυσικό αν αναλογισθεί κάποιος τις τεράστιες ανατροπές δεδομένων που θα φέρει αυτή η συγκλονιστική πράγματι ανακάλυψη.
Αν μάλιστα προκύψουν και άλλες τέτοιες στήλες, όπως πιθανολογείται, τότε οι εξελίξεις στην επιστήμη της επιγραφικής θα είναι κατακλυσμικές

ΕΔΩ
KAI EKTOΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Οι πέτρες «μιλούν» ελληνικά…VINTEO
Ελληνικά γράμματα
Το πλέον εντυπωσιακό γεγονός που προκύπτει από την προσεκτική εξέταση της στήλης είναι η σαφής καταγραφή γραμμάτων του αρχαϊκού ελληνικού αλφαβήτου,
όπως το αρχαϊκό Ζ που είχε περίπου την μορφή του Ι,
αλλά με μεγαλύτερες την επάνω και κάτω γραμμή (βλ. φωτ.). Διακρίνεται ξεκάθαρα το Α και σειρά άλλων γραμμάτων.
Παρά την φθορά της στήλης, ορισμένα γράμματα διακρίνονται σαφέστατα, σε αντίθεση με παλαιότερα ευρήματα π.χ. την πολυσυζητημένη πινακίδα του Δισπηλιού,
όπου μόνον με άφθονη δόση φαντασίας μπορούν να ανακαλυφθούν «γράμματα».
Η τοποθεσία της ανασκαφής
Ο προϊστορικός οικισμός του Αρχοντικού Γιαννιτσών βρίσκεται κοντά στο σύγχρονο ομώνυμο οικισμό, ανάμεσα στην αρχαία Πέλλα και την πόλη των Γιαννιτσών.
Έχει τη μορφή τούμπας-τράπεζας, ύψους περίπου 20μ. και έκταση περίπου 128 στρεμμάτων.
Η ανασκαφική έρευνα στην «τούμπα» του Αρχοντικού άρχισε από το 1991 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Το Αρχοντικό αποτελεί μια προνομιακή οικιστική θέση καθώς δεσπόζει στην εύφορη πεδιάδα των Γιαννιτσών.
Επιπλέον ο οικισμός βρισκόταν κοντά στην ακτογραμμή του Θερμαϊκού, όπως επιβεβαιώνεται και από γεωλογικές έρευνες ειδικών επιστημόνων του Α.Π.Θ.
Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι η ακτογραμμή πρέπει να περνούσε 6 περίπου χιλιόμετρα νότια του οικισμού.
Η σπουδαιότητα της θέσης αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ανιχνεύεται συνεχής κατοίκηση
από τη Νεολιθική Εποχή (6η χιλιετία) μέχρι την υστεροβυζαντινή περίοδο (14ος αι.).
Ραγδαίες ανατροπές
Κλείνοντας προς το παρόν αυτό το ενημερωτικό κείμενο και εν αναμονή των εργαστηριακών αποτελεσμάτων, ένα είναι βέβαιο:
Η εικόνα που είχε η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα για την ανακάλυψη της γραφής και την εξέλιξή της θα μεταβληθεί άρδην,
εφ’ όσον επιβεβαιωθούν τα ευρήματα και πολύ περισσότερο εάν προστεθούν και νέα, όπως αναμένεται.
..ΠΗΓΗ..
" data-medium-file="" data-large-file="" class=" wp-image-6289 alignleft" src="https://skolix216.files.wordpress.com/2016/01/0051.jpg?w=236&h=167" alt="005" style="" width="640" height="450">

Στη Σπάρτη, οι γυναίκες είχαν το αποκλειστικό προνόμιο,απ’ όλες τις άλλες Ελληνίδες, να γυμνάζονται ισότιμα με τους άνδρες και να κυκλοφορούν άνευ περιορισμών. Τα λακωνικά έθιμα επίτασσαν ισότιμη αγωγή των κοριτσιών και των αγοριών, όπως διαπιστώνεται και από τις ρήσεις του νομοθέτη Λυκούργου, ο οποίος «όρισε τα κορίτσια να γυμνάζονται εξίσου με τα αγόρια και […] όπως τους άνδρες διέταξε και τις γυναίκες να συναγωνίζονται μεταξύ τους στο δρόμο και την αντοχή γιατί, όταν και οι δυο είναι δυνατοί, πίστευε ότι και τα παιδιά θα γίνονται δυνατότερα» (Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία 1.4). Επειδή ο άνδρας έλειπε για πολύ καιρό από το σπίτι, η γυναίκα στη Σπάρτη ήταν χειραφετημένη σε βαθμό αδιανόητο για την εποχή εκείνη. Είχε αυξημένα προνόμια και αρμοδιότητες στη σπαρτιατική κοινωνία. Γυμναζόταν όπως και οι άνδρες και ήταν γνωστή για τις αθλητικές της ικανότητες. Η ανατροφή των κοριτσιών εναπόκειτο στην κρίση και στη βούληση των γονέων τους, η μόνη δε υποχρέωσή τους ήταν να γυμνάζονται. Ουκ ολίγα κορίτσια, διακρίνονταν στο ακόντιο, στη ρίψη του δίσκου, στην πάλη, στο τρέξιμο και σε λοιπές αθλητικές δοκιμασίες, ενώ ενεργή ήταν η συμμετοχή τους, σε θρησκευτικά και καλλιτεχνικά δρώμενα. Σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, τα κορίτσια συμμετείχαν γυμνά, γεγονός πρωτόγνωρο και ασύλληπτο για άλλη πόλη- κράτος.
Οι άρρενες πολίτες της Σπάρτης ήταν υποχρεωμένοι να αφιερώνουν τη ζωή τους στις στρατιωτικές και άλλες μορφές της δημόσιας υπηρεσίας. Κατά συνέπεια οι οικοδέσποινες της Σπάρτης φρόντιζαν τα κτήματα των συζύγων τους. Αυτό σήμαινε ότι οι Σπαρτιάτισσεςέλεγχαν τον οικογενειακό πλούτο και στην πραγματικότητα, το σύνολο της αγροτικής οικονομίας (το εμπόριο και οι κατασκευές ήταν στην αρμοδιότητα των περίοικων). Ο Σπαρτιάτης πολίτης ήταν εξαρτώμενος από την απόδοση της γυναίκας του προκειμένου να πληρώσει το φαγητό και τα δίδακτρα του γιου του κατά τη διάρκεια της «αγωγής». Αυτή η οικονομική δύναμη ήταν ιδιαίτερα έντονη στην Σπάρτη, σε αντίθεση με πόλεις όπως η Αθήνα, όπου ήταν παράνομο για μια γυναίκα να ελέγχει περισσότερα χρήματα από ότι χρειάζεται για να αγοράσει ένα δοχείο σιτηρών.
Το σπουδαιότερο ήταν ότι οι Σπαρτιάτισσες μπορούσαν να κληρονομήσουν και να μεταφέρουν τον πλούτο. Οι Αθηναίες αντίθετα δεν ήσαν ποτέ κληρονόμοι και όλα τα περιουσιακά στοιχεία περνούσαν στον επόμενο αρσενικό συγγενή, ο οποίος το πολύ να αναγκαζόταν να παντρευτεί την κληρονόμο, προκειμένου να διεκδικήσει την κληρονομιά – μια ρύθμιση που συχνά οδηγούσε τους άνδρες να απορρίπτουν προηγούμενη σύζυγό τους, αν και άμεμπτη, μόνο και μόνο για να οικειοποιηθούν την κληρονομιά ενός συγγενή. Οι Σπαρτιάτισσες όχι μόνο διατηρούσαν τα δικαιώματά τους στην πατρική περιουσία, αλλά μπορούσαν και παντρεμένες να αποκτήσουν δικιά τους, έτσι που τον καιρό του Άγη και του Κλεομένη τα περισσότερα χωράφια της Λακεδαίμονας ανήκαν σε Σπαρτιάτισσες. Η εν λόγω οικονομική δύναμη είχε ως αποτέλεσμα την κοινωνική άνοδο των Σπαρτιατισσών και σύμφωνα με διάφορες πηγές, είχαν «άποψη» ακόμη και πολιτική. Ο Αριστοτέλης υποστήριζε ότι «οι Σπαρτιάτες διοικούνταν από τις συζύγους τους» και ανέφερε την ελευθερία των Σπαρτιατισσών ως έναν από τους δύο λόγους για τους οποίους το Σύνταγμα της Σπάρτης ήταν κατακριτέο.

Ευγονικές μέθοδοι (για τη βελτίωση των κληρονομικών χαρακτηριστικών), που σχετίζονταν με τον καθορισμό της υγείας των γυναικών και της καταλληλότητας τους να φέρουν στον κόσμο υγιή παιδιά, ίσχυαν ως προς τις γυναίκες. Η Σπάρτη, με τη νομοθεσία του Λυκούργου, θεωρείται ως η πρώτη πολιτεία που εφάρμοσε ολοκληρωμένη πολιτική ευγονικής, με την απόρριψη των αδύναμων νεογνών, τιμωρίες στους εργένηδες, κίνητρα για τεκνοποιία, ξενηλασία, κριτήρια δύναμης και υγείας για την επιλογή των γονέων, ώστε να δίνουν τους άριστους απογόνους, κ.ά. Ο Ξενοφών χαρακτηρίζει τους Σπαρτιάτες τους πιο υγιείς και δυνατούς από τους Έλληνες και οι Αθήναιος, Αριστοφάνης ότι η Σπάρτη έχει τις ωραιότερες γυναίκες.
Στην Αρχαία Σπάρτη ο γάμος  ήταν θεσμός υποχρεωτικός, για όλον τον ελεύθερο και υγιή πληθυσμό. Όταν τα κορίτσια έφθαναν σε σεξουαλική ωριμότητα δεν βιαζόντουσαν να έλθουν σε γάμο, σε αντίθεση με τα κορίτσια στον υπόλοιπο αρχαίο κόσμο, τα οποία υπέφεραν ψυχολογικά και σωματικά, υφιστάμενα σωματικές βλάβες από το πρόωρο σεξ και συχνά πέθαιναν κατά τη λοχεία. Αντίθετα οι σπαρτιατικοί νόμοι ανέφεραν ρητά ότι τα κορίτσια πρέπει να παντρεύονται μόνο εφόσον ήταν σε ηλικία κατάλληλη να «απολαύσουν τον έρωτα». Η λογική ήταν απλή: για τα νεαρά κορίτσια, που δεν ήταν ακόμη ψυχολογικά έτοιμα για σεξουαλική επαφή, το σεξ αποτελούσε ουσιαστικά μια «πράξη βίας» και οι Σπαρτιάτες καταδίκαζαν τη βία στον γάμο, ενώ θεωρούσαν το σεξ με παιδιά ως «πράξη βίας».

Τα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα απο την εποχή σοβιετικής ένωσης,περιέχουν λεπτομερώς πολλές περιπτώσεις. Ο πρώην αξιωματικός του ναυτικού και ερευνητής UFO Βλαντιμίρ Azhazha πιστεύει ότι τα έγγραφα αυτά έχουν μεγάλη αξία.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που εξετάστηκαν εμπλέκουν ένα πυρηνικό υποβρύχιο σε μια αποστολή στο Νότιο Ειρηνικό. Κατά τη διάρκεια αποστολής ρουτίνας, το υποβρύχιο ανίχνευσε έξι άγνωστα αντικείμενα σε σχηματισμό με ταχύτητες άνω των 230 κόμβων (265+ mph). Σε σύγκριση, το ταχύτερο υποβρύχιο ήταν το Σοβιετικό Κ-222, το οποίο έφθασε περίπου τους 44 κόμβους (51 mph).
Το σόναρ του υποβρυχίου προσδιόρισε τα αντικείμενα, και κατευθείαν ο καπετάνιος έδωσε εντολή να βγουν στην επιφάνεια. Τα USO τους ακολούθησαν στην επιφάνεια, στη συνέχεια πέταξε μακριά. Ανάλογες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων, όπως υπενθυμίζει ο συνταξιούχος διοικητής υποβρύχιο Γιούρι Beketov.
Τα όργανα παρουσιάζουν συχνά βλάβη η βγαίνουν εκτός λειτουργίας, υποδεικνύοντας την παρουσία ισχυρών παρεμβολών. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα σαφές σημάδι της παρουσίας OVNI/ UFO.
Σε αρκετές περιπτώσεις, τα όργανα δείχνουν αντικείμενα που κινούνται με απίστευτη ταχύτητα. Οι υπολογισμοί έδειξαν ταχύτητες περίπου 230 κόμβων, ή 265 μίλια/ώρα.Η επιτάχυνση τόσο γρήγορα είναι μια πρόκληση, ακόμη και στην επιφάνεια. Πόσο μάλλον μέσα στο νερό!!. Ήταν σαν τα αντικείμενα να αψηφούν τους νόμους της φυσικής. Υπάρχει μόνο μία εξήγηση: τα πλάσματα που τα έχουν κατασκευάσει έχουν κατά πολύ ανώτερη ανάπτυξη απο μας, δήλωσε ο Beketov.
Πολύ συχνά τα UFO και USO φαίνεται σαν να παρατηρούν όπου υπάρχουν στρατιωτικές επιχειρήσεις,δείχνοντας το ενδιαφέρον τους στο στρατιωτικό οπλοστάσιο της ανθρωπότητας.
Μια άλλη αναφορά USO είναι απο την λίμνη Βαϊκάλη στη Ρωσία.Η Βαθύτερη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο, είχε πάντα μια μυστηριώδη φύση, και οι αλιείς λένε ιστορίες για φώτα στα βαθιά νερά της. Πολλαπλές ιστορίες περιγράφουν για πλάσματα που παραμονεύουν κάτω από τα ήρεμα κύματα της Βαϊκάλης.
Τα ρωσικά έγγραφα περιγράφουν την συνάντηση μεταξύ μιας στρατιωτικής ομάδας δυτών με πολλά ανθρωποειδή όντα με ασημί στολές!!!. Οι δύτες ήταν στη λίμνη Βαϊκάλη, σε βάθος 150 πόδια (50 μέτρα), όταν ήρθε σε επαφή με μια ομάδα από άγνωστα πλάσματα. Οι δύτες πήγαν πιο βαθιά για να κυνηγήσουν ανθρωποειδή. Τρεις άνδρες σκοτώθηκαν, ενώ οι άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά.
Ο Βλαντιμίρ Azhazha πιστεύει ότι το θέμα πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος. «Νομίζω ότι έχουν υποβρύχιες βάσεις,τι να πω: γιατί όχι; Τίποτα δεν πρέπει να απορρίπτομαι. «Ο σκεπτικισμός είναι ο ευκολότερος τρόπος να αποφύγεις την αλήθεια!. Οι άνθρωποι επισκέπτονται σπάνια μεγάλα βάθη. Έτσι είναι πολύ σημαντικό να προσέξουμε το τι θα συναντήσουμε εκεί. » Αυτά δεν τα λένε κάποιοι συνωμοσιολόγοι οπως θέλουν να πιστεύουν οι πολλοί!αλλα επίσημα έγγραφα της Ρωσίας! ©ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ
" data-blogger-escaped-data-image-meta="[]" data-blogger-escaped-data-image-title="Υποβρύχια UFO :Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα απο το Ρωσικό Ναυτικό, λένε ότι είναι πραγματικά!!" data-blogger-escaped-data-large-file="" data-blogger-escaped-data-medium-file="" data-blogger-escaped-data-orig-file="" data-blogger-escaped-data-orig-size="" data-blogger-escaped-data-permalink="https://ellasellas.wordpress.com/?p=6286" src="https://skolix216.files.wordpress.com/2016/01/0021.jpg?w=221&h=181" width="640" height="524">Τα κορίτσια στη Σπάρτη δεν παντρευόντουσαν πολύ μεγαλύτερους άνδρες, πρακτική η οποία συνηθιζόταν σε άλλες ελληνικές πόλεις. Εκτιμάται ότι οι περισσότερες γυναίκες Σπαρτιάτισσες ήταν μόνο τέσσερα έως πέντε έτη νεώτερες από τους συζύγους τους. Οι νόμοι προέβλεπαν την τιμωρία όσων παντρεύονταν σε μεγάλη ηλικία, καθώς και των γυναικών εκείνων, που παντρεύονταν σε μικρή ηλικία. Ειδικές ποινές προβλέπονταν για τον «οψιγάμιον», καθώς και για τον «κακογάμιον».

Οι νεαρές Σπαρτιάτισσες έφταναν σε ηλικία γάμου στα είκοσί τους χρόνια και όχι στα δεκαπέντε, που ήταν το συνηθισμένο στην Αρχαία Ελλάδα. Όταν κάποιος νέος ήθελε να παντρευτεί, «άρπαζε» την κοπέλα που επιθυμούσε. Την παρέδιδε σε μια γυναίκα, τη νυμφεύτρια, που της έκοβε τα μαλλιά, την έντυνε με ανδρικά ρούχα και την άφηνε ξαπλωμένη σε αχυρένιο στρώμα μόνη στο σκοτάδι να περιμένει. Ο σύζυγος, μετά την ερωτική συνάντησή τους, όφειλε να επιστρέψει στους κοιτώνες του και εξακολουθούσε να ζει εκεί, έως ότου συμπλήρωνε τα τριάντα έτη του. Έως τότε συγκατοίκηση των συζύγων δεν επιτρεπόταν και συναντιόντουσαν κρυφά και πάντα στο σκοτάδι. Ακόμη, κάποιος άνδρας μπορούσε να ζητήσει από μία οικογένεια μία γυναίκα ώστε να γίνει η μητέρα των παιδιών του και αυτό αποτελούσε ιδιαίτερη τιμή για την οικογένεια της γυναίκας. Είναι σαφές πως αυτή η διαδικασία είχε ως στόχο αποκλειστικά την τεκνοποίηση.
Εξάλλου, εξ αιτίας του οξυμένου δημογραφικού προβλήματος της Σπάρτης, οποιοσδήποτε πολίτης μπορούσε να απαγάγει μια γυναίκα στη Σπάρτη, με στόχο την τεκνοποιία, αρκεί ο πατέρας ή και ο σύζυγος της να ήταν σύμφωνος. (Έτσι λειτούργησε και ο θεσμός της πολυανδρίας, η θέσπιση της οποίας αποδίδεται στον ίδιο τον θρυλικό νομοθέτη Λυκούργο. Η πολυανδρία συνιστά σπάνια μορφή πολυγαμίας, όπου η σύζυγος τεκνοποιούσε νομίμως με περισσοτέρους συζύγους. Η Σπαρτιατική πολυανδρία είχε εντυπωσιάσει τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα και τους αθηναϊκούς φιλοσοφικούς κύκλους των αρχών του 4ου π.Χ. αιώνα. Τον επόμενο αιώνα, ο Πολύβιος καταγράφει στην Σπάρτη και την αρχαιότερη γνωστή μαρτυρία για τη λεγόμενη «αδελφική πολυανδρία», όπου οι πολυάριθμοι σύζυγοι της Σπαρτιάτισσας είναι εξ αίματος αδελφοί ή στενοί φίλοι. Σε αυτό το σχήμα οργάνωσης της οικογένειας, η περιουσία παραμένει αδιαίρετη και η πατρότητα των τέκνων, τα οποία θεωρούνται κοινά, ασκείται συλλογικά.)
Επειδή η αποστολή της οικογένειας στη Σπάρτη ήταν η γένεση υγιών παιδιών, όταν ένα ζευγάρι δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά και γι’ αυτό ευθυνόταν η γυναίκα, ο άνδρας μπορούσε να τη διώξει από το σπίτι ή να φέρει κάποια άλλη, με την οποία θα μπορούσε να αποκτήσει παιδιά.  Γι’ αυτόν τον σκοπό επίσης, ο άνδρας μπορούσε να συγκατατεθεί ώστε η γυναίκα του να συνευρεθεί με έναν άλλον Σπαρτιάτη: αν δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά από ανικανότητα του συζύγου, επιτρεπόταν η γυναίκα να μείνει έγκυος από άλλον άνδρα, αφού όμως ο σύζυγος έδινε τη συγκατάθεση του. Όταν ένας σύζυγος είχε αποκτήσει πολλά παιδιά ήταν τιμή γι’ αυτόν να δώσει τη γυναίκα του να την παντρευτεί κάποιος από τους φίλους του.
 
Η Σπάρτη θεωρούσε τον εργένη ως ντροπή και ο πολίτης ο οποίος δεν είχε παντρευτεί, κατείχε κατώτερη κοινωνική θέση, από κάποιον ο οποίος είχε αποκτήσει παιδιά.
Ο θεσμός της προίκας δεν υφίστατο στη Σπάρτη, ενώ αντίθετα ίσχυε ειδική νομοθεσία που απαγόρευε  την προίκα με την αιτιολογία «για να μη μείνει καμία ανύπαντρη λόγω της φτώχειας της και για να μην παντρεύονται οι άλλες για τα πλούτη τους, αλλά ο καθένας να κάνει την εκλογή του αποβλέποντας στα ήθη και την αρετή της κόρης» (Πλούταρχος, Λακωνικά αποφθέγματα Λυκούργου 228a).
Πολύ μεγάλες ήταν και οι σεξουαλικές ελευθερίες των γυναικών της Σπάρτης. Το λεγόμενο ότι «στη Σπάρτη δεν υπήρχαν μοιχοί» δεν έχει καμιά σχέση με τη συζυγική πίστη, αλλά υποδήλωνε ακριβώς το αντίθετο. Δεν υπήρχε η έννοια της μοιχείας γιατί οι Σπαρτιάτισσες μπορούσαν σχεδον ελεύθερα να έχουν ερωτικές σχέσεις, ακόμη και με άλλους άντρες, παντρεμένους και μη. Όταν μάλιστα, στο δεύτερο Μεσσηνιακό πόλεμο, οι άντρες τους λείψανε πολλά χρόνια μακριά τους, οι Σπαρτιάτισσες δέχτηκαν τις ερωτικές περιποιήσεις των ειλώτων, χωρίς καμιά συνέπεια σε βάρος τους, μολονότι από όλην αυτή την ιστορία γεννήθηκαν πολλά παιδιά, οι λεγόμενοι «Παρθενίοι», τους οποίους τελικά η πολιτεία, μη μπορώντας να τους εξομοιώσει με τους πατεράδες τους, αλλά και μη θέλοντας να τους κάνει ισότιμους με τους άλλους Σπαρτιάτες, τους «ξεφορτώθηκε», στέλνοντάς τους να ιδρύσουν την αποικία του Τάραντα στη Μεγάλη Ελλάδα.


Η ελευθερία των Σπαρτιατισσών εκφραζόταν και στην αμφίεσή τους. Πολλούς αιώνες πριν εφευρεθεί η «μίνι» φούστα, οι Σπαρτιάτισσες φορούσαν τιςφαινομηρίδες, που ήταν πολύ κοντοί χιτώνες, που όχι μόνο άφηναν τους μηρούς των γυναικών σε κοινή θέα, αλλά ήταν και σχιστοί στο πλάι, περίπου ως τη μέση. Εκτός αυτού σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούσαν (οι νέες κοπέλες) να κυκλοφορούν τελείως γυμνές. Αυτό το θέσπισε, κατά την παράδοση, ο Λυκούργος, αρχικά μόνο κατά τα στρατιωτικά γυμνάσια των νεαρών ανδρών, θέλοντας έτσι να τους εξασκήσει ώστε να προσέχουν τα παραγγέλματα του επικεφαλής, όταν γύρω τους στις κερκίδες του σταδίου, στέκονταν εκατοντάδες ολόγυμνα κορίτσι.
Οι Σπαρτιάτισσες δεν δείλιαζαν να μιλήσουν. Αναπτύχθηκε παράδοση, που ανιχνεύεται στην εποχή του Ηρόδοτου ακόμη, η οποία αποδίδει στις γυναίκες της Σπάρτης εξαιρετικά οξυδερκείς ή πνευματώδεις παρατηρήσεις. Πολλές από αυτές συγκεντρώθηκαν σε ένα έργο με τίτλο «Αποφθέγματα Λακωνικά» που αποδίδεται στον Πλούταρχο. Όταν μια ξένη γυναίκα ρώτησε τη Γοργώ, θυγατέρα του βασιλιά Κλεομένη του Α’ και σύζυγο του ήρωα των Θερμοπυλών βασιλιά Λεωνίδα, γιατί οι Σπαρτιάτισσες ήταν οι μόνες που εξουσίαζαν τους άντρες τους, εκείνη απάντησε 
«γιατί είμαστε οι μόνες γυναίκες που γεννάμε (πραγματικούς) άντρες». 

Σε καμία άλλη αρχαία ελληνική πόλη οι γυναίκες δεν ήταν τόσο καλά ενταγμένες στην κοινωνία. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε τον βασικότερο λόγο που η Σπάρτη μεγαλούργησε και μονοπώλησε την κυριαρχία στην αρχαία Ελλάδα, συνιστώντας διαχρονικά την «πόλη των ανδρείων».

Πηγή: hellinon.net,    https://skolix216.wordpress.com/
 ellasellas.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

 Οι μοναδικές αρχαίες Σπαρτιάτισσες