Διαχωρίζοντας ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν μάζα…

Τὸ νὰ συμπεριφερόμεθα ὡς μάζα εἶναι εὔκολο.

  Τὸ νὰ διαχωρίσουμε ἑαυτοὺς ἀπὸ αὐτὴν τὴν παγίδα, εἶναι τὸ ἀναγκαῖον! Ὁ ἄνθρωπος, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, γιὰ λόγους ἀσφαλείας (κυρίως συναισθηματικῆς) ἐπέλεγε νὰ παραμένῃ ἐντεταγμένος σὲ κάποιαν κοινωνικὴ ὁμάδα καὶ νὰ ἀναπαράγῃ/μιμεῖται τὰ ὅποια της πρότυπα, δίχως ἀπαραιτήτως νὰ φιλτράρῃ τὰ χρήσιμα καὶ τὰ ἀναγκαία. Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ μίμησις/ἀναπαραγωγή, δίχως φίλτρα, παρέσυρε καὶ παρασύρει τὴν ἀνθρωπότητα σὲ παγίδες τέτοιες, ποὺ σήμερα φαντάζουν ὡς φυλακές. Διέξοδος μοναδικὴ ἀπὸ αὐτὲς τὶς παγίδες εἶναι μία: ἡ καθαρή, διαυγὴς καὶ ἂνευ ἐξαρτήσεων τοποθέτησίς μας. Ὅταν κι ἐφ’ ὅσον θὰ ἐπιλέξουμε αὐτὴν τὴν διαδρομή, ἀναλαμβάνοντας τὰ ἀτομικά μας κόστη, τὴν ἀποστασιοποίησίν μας ἀπὸ τὶς συμπεριφορὲς ἐκεῖνες, ποὺ ἀναπαράγουν ἀκρίτως καὶ ἀδιακρίτως ἅπαντες γύρω μας, δίχως προσωπικὲς ἀπολαβὲς καὶ ὑστεροβουλίες, τότε καὶ μόνον τότε θὰ ἔχουμε ἐπιτύχει τὸ πρῶτο βῆμα μας πρὸς τὴν Ἐλευθερία καὶ θὰ ἔχουμε δομήση τὸν πρῶτο θεμέλιο λίθο μίας πραγματικὰ κοινωνίας ἀνεξαρτήτου. Διότι ἡ κάθε κοινωνία ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ ἄτομον…
  Διότι ἡ κάθε διαδρομὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ πρῶτο βῆμα…
  Διότι ἐὰν δὲν τολμήσουμε ἐμεῖς, δὲν θὰ τολμήση κάποιος ἄλλος γιὰ ἐμᾶς.  

Φιλονόη

  εἰκόνα