Η
βαλανιδιά "oak Józef " 650 ετών, που βρίσκεται στο χωριό Wisniowa, στη
νοτιο-ανατολική Πολωνία, έχει ψηφιστεί ως το Ευρωπαϊκό Δέντρο της
Χρονιάς 2017.Σε ένα online διαγωνισμό,που ξεκίνησε το 2011, κέρδισε την πρωτιά -έλαβε 17.597 ψήφους- ανάμεσα σε συμμετοχές από 16 χώρες της Ευρώπης.
Δεύτερη ήρθε η Brimmon Oak που είναι 500 ετών, στην Ουαλία με 16.201 ψήφους και το Lime Tree στο Lipka στην Τσεχική Δημοκρατία ήταν τρίτο με 14.813 ψήφους.
Ο διαγωνισμός έγινε για να τονιστεί η σημασία της διατήρησης των αιωνόβιων (αρχαίων) δένδρων στον κόσμο.
Η νικήτρια αγγλική βαλανιδιά (δρυς) είναι σύμβολο στην Πολωνία, και η εικόνα της είναι τυπωμένη στο χαρτονόμισμα της χώρας (το 100 złoty), από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Πολλοί οι επισκέπτες που τη θαυμάζουν, τη φωτογραφίζουν και την απεικονίζουν σε πίνακες ζωγραφικής.
Η αιωνόβια βαλανιδιά υπήρξε καταφύγιο για δύο Εβραίους αδελφούς, που ονομάζονταν Hymi, και κρύβονταν μέσα στον κορμό της για να ξεφύγουν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Θα είχαν δραπετεύσει από ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας ή το γκέτο Frysztak.
ο Jakub Pawłowski από το μουσείο "Ulma Family Museum" στη Markowa, είπε: "το κρησφύγετο αυτό υπέδειξε στα δυο αδέλφια η Rozalia Proszak"
«η κοιλότητα στο εσωτερικό της, όπου κρύβονταν τα δυο αδέλφια, ήταν τεράστια. Οι άνθρωποι λένε ότι είχε δύο επίπεδα, το χαμηλότερο χρησιμοποιήθηκε ως κρησφύγετο και το ανώτερο - σαν παρατηρητήριο. Και οι δύο αδελφοί επέζησαν της κατοχής, αλλά η τύχη τους μετά τον πόλεμο αγνοείται.»
-------------------------------------
Ο Robert Godek, επικεφαλής του Περιφερειακού Συμβουλίου Strzyżów, στην Πολωνία, παρέλαβε το βραβείο.
Είπε: «Ένα θερμό ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους της Wiśniowa και όλους τα ευρωπαίους υποστηρικτές που στήριξαν την υποψηφιότητα της βαλανιδιάς μας "Oak Józef". Θα γιορτάσουμε αυτή την τιμή πίσω στο σπίτι, όπως της αξίζει.»
---------------------------------------
Η 500ων χρόνων βαλανιδιά της Ουαλίας "Brimmon Oak" που ήρθε δεύτερη στην ψηφοφορία (με μικρή διαφορά, περίπου 1.400 λιγότερους ψήφους) από την Josef Oak της Πολωνίας απειλήθηκε το 2015 -λόγω δημιουργίας μιας νέας παράκαμψης-
Ο Mervyn Jones, που καλλιεργεί τη γη, αγωνίστηκε σκληρά για να σώσει το δέντρο, μαζί με τον 'tree campaigner' Rob McBride. Μετά από τις 5.000 υπογραφές που συγκέντρωσε η petition στην Ουαλία (σχετική αναφορά στην Welsh Assembly) η παράκαμψη διευθετήθηκε και το δένδρο ονομάστηκε τον Δεκέμβριο, "Δένδρο της Χρονιάς στο Ηνωμένο Βασίλειο"
Ο κ McBride, που παρέστη στην τελετή απονομής των βραβείων στις Βρυξέλλες, είπε ότι ήταν «καταπληκτική είδηση».
-----------------------------------------
Το Lime Tree στην περιοχή Lipka της Τσεχίας -που ήρθε τρίτο σε ψήφους- βρίσκεται δίπλα στον δρόμο, που συνδέει ένα αρχοντικό του 13ου αιώνα, με ένα πρώην νεκροταφείο, όπου βρίσκεται ο τάφος των πρώτων ιδιοκτητών του αρχοντικού, την οικογένεια Kustoš.
Λέγεται ότι ένα ζευγάρι που κάνει έρωτα κάτω από το δέντρο, θα μοιραστεί μια αιώνια αγάπη.
πηγή 27-3-17
Τα δέντρα είναι οι παλαιότεροι ζωντανοί οργανισμοί στον κόσμο
μπορεί να αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή γνώσης, μιλούν μια εξελιγμένη σιωπηλή γλώσσα, επικοινωνούν σύνθετες πληροφορίες μέσω οσμών, γεύσεων και ηλεκτρικών ερεθισμάτων
Tη μυστική ζωή των δένδρων διερευνά ο Γερμανός δασολόγος Peter Wohlleben στο βιβλίο του The Hidden Life of Trees: What They Feel, How They Communicate.
Τα δέντρα βιώνουν πόνο, έχουν μνήμη και οι γονείς δέντρα ζουν μαζί με τα παιδιά τους, είναι έγκλημα να τα τεμαχίζεις και να διαταράσσεις τη ζωή τους με μεγάλα μηχανήματα.
η εκπληκτική κοινωνικότητα των δένδρων
ένα δένδρο που έχει κοπεί αιώνες πριν, μπορεί ακόμα να είναι ζωντανό, το αρχαίο δένδρο μπορεί να βοηθιέται από γειτονικά του δένδρα μέσω του ριζικού τους συστήματος
- είτε άμεσα, με την διαπλοκή των ριζών, είτε έμμεσα, με την ανάπτυξη δικτύου μυκήτων γύρω από τις ρίζες, που χρησιμεύουν ως ένα είδος επεκταμένου νευρικού συστήματος που συνδέει διαφορετικά δέντρα.
τα δένδρα είναι κοινωνικά όντα
μοιράζονται τροφή με τα δικά τους είδη και μερικές φορές πάνε τόσο μακριά ώστε να θρέφουν και τους ανταγωνιστές τους
Από μόνο του, ένα δέντρο δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα σταθερό, τοπικό κλίμα. Αλλά πολλά δέντρα μαζί δημιουργούν ένα οικοσύστημα που ισορροπεί την υπερβολική ζέστη ή το κρύο, αποθηκεύει μεγάλη ποσότητα νερού και δημιουργεί υγρασία. Και σε αυτό το προστατευμένο περιβάλλον, τα δέντρα μπορούν να ζήσουν και να ευημερούν για πολλά χρόνια. Αν κάθε δέντρο ζούσε μόνο για τον εαυτό του, τότε αρκετά από αυτά δεν θα κατάφερναν ποτέ να γεράσουν.
αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ακόμη και άρρωστα δέντρα υποστηρίζονται και τρέφονται μέχρι να ανακάμψουν.
Ζούμε σε ένα βαθιά διασυνδεδεμένο σύμπαν και βέβαια τα δένδρα ενεργούν σύμφωνα με το μεγαλειώδες Σχέδιο των Πραγμάτων
απόσπασμα από το βιβλίο
"Το μέσο δέντρο μεγαλώνει τα κλαδιά του μέχρι να συναντήσει τις άκρες των κλαδιών ενός γειτονικού δέντρου του ίδιου ύψους. Δεν απλώνεται περαιτέρω, γιατί το γειτονικό δέντρο παίρνει ήδη το καλύτερο φως και αέρα. Ωστόσο, ενισχύει σε μεγάλο βαθμό τα κλαδιά που έχουν επεκταθεί, ώστε να δίνετε η εντύπωση ανταγωνισμού. Αλλά σαν ένα ζευγάρι πραγματικών φίλων, είναι προσεκτικά να μην αυξήσουν υπερβολικά το πάχος των κλαδιών που εκτείνονται προς την κατεύθυνση του άλλου δέντρου. Τα δέντρα δεν θέλουν να πάρουν τίποτα το ένα από το άλλο και έτσι αναπτύσσουν ανθεκτικά κλαδιά μόνο στα εξωτερικά άκρα τους, δηλαδή, μόνο προς την κατεύθυνση των «μη-φίλων." Τέτοιοι φίλοι είναι συχνά τόσο στενά συνδεδεμένοι στις ρίζες τους που μερικές φορές πεθαίνουν μαζί."
Ο Wohlleben απεικονίζει την κεντρικότητα των δέντρων στο οικοσύστημα της Γης με μια ιστορία (από το Εθνικό Πάρκο Yellowstone), που δείχνει «πώς η εκτίμησή μας για τα δέντρα επηρεάζει τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο γύρω μας»
Όλα ξεκινούν από τους λύκους.
Οι λύκοι αποδεικνύονται καλύτεροι διαχειριστές της γης από τους ανθρώπους, δημιουργώντας συνθήκες που επιτρέπουν στα δέντρα να μεγαλώνουν και να ασκούν την επιρροή τους στο τοπίο.
Ο περιβαλλοντολόγος Katsuhiko Matsunaga, ανακάλυψε ότι τα δέντρα που πέφτουν σε ένα ποτάμι μπορούν να αλλάξουν την οξύτητα του νερού και έτσι να τονωθεί η ανάπτυξη του πλαγκτόν - του στοιχειακού και πιο σημαντικού δομικού στοιχείου του συνόλου της τροφικής αλυσίδας, από το οποίο εξαρτάται και η δική μας ζωή.
ο Wohlleben διερευνά την δενδρόβια επικοινωνία, όπως το πώς τα δέντρα μεταδίδουν σοφία στην επόμενη γενιά μέσα από τους σπόρους τους και τι τα κάνει να ζουν τόσο πολύ καιρό.
ο μύθος του Ερυσίχθωνα
Ο Ερυσίχθων βασίλευε στη Βοιωτία. Ήταν άπληστος, ασεβής και εκμεταλλευόταν το φυσικό και κοινωνικό περίγυρό του χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες της φύσης. Έκοψε όλα τα δέντρα της περιοχής του, αλλά τιμωρήθηκε σκληρά από τους Θεούς.
Ανάμεσα στα δέντρα που έκοψε, βρισκόταν και μία πανύψηλη ιερή βελανιδιά η οποία ήταν αφιερωμένη στην Θεά Δήμητρα (Θεά της Γης),γύρω από την οποία χόρευαν οι Δρυάδες.
Η βελανιδιά ήταν επίσης το ιερό δένδρο του Δία και το χαρακτηριστικό θρόισμα των φύλλων της μαζί με το νερό που έβγαινε από την κοιλότητα του δέντρου θεωρούνταν στη Δωδώνη έδινε χρησμό.
Στην
αρχαιότητα ο άνθρωπος ένοιωθε αναπόσπαστο μέρος της φύσης,
βιώνοντας την αμοιβαία αλληλεξάρτηση όλων των βασιλείων της ζωής.
Θεωρούσε την Γαία (γη) και τα βασίλεια της ζώντες οργανισμούς,
εκφράσεις ενός ενιαίου συνόλου, αποδίδοντας τους Θεϊκές ιδιότητεςοι ημίθεες νύμφες κατοικούσαν στα όροι, στα δάση (Αμαδρυάδες ) στα ποτάμια (Ναϊάδες), και στις Θάλασσες (Νηρηίδες και οι Ωκεανίδες)
Μόλις
έκανε την εμφάνιση του ένα δέντρο στην επιφάνεια της γης, πίστευαν
πως μία Αμαδρυάδα το «εμψύχωνε», το προστάτευε, και μοιραζόταν την
μοίρα της μαζί του.Πίστευαν πως οι Αμαδρυάδες πέθαιναν ταυτόχρονα με τα δένδρα, και τις θεωρούσαν «όντα» που μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο μεσάζοντα ανάμεσα στους θεούς. Όταν ερχόταν η ώρα της Νύμφης να πεθάνει, μαραινόταν πρώτα το δέντρο της μέσα στη γη. Οι Νύμφες έχουν επιζήσει στη λαϊκή παράδοση έως σήμερα, ως νεράιδες.
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2017/03/650-2017.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.