Γυναικείες αγροτικές φυλακές υπήρχαν στη Ρόδο
Από την κόλαση της κλειστής φυλακής, στον παράδεισο της αγροτικής
περνούν για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’50, περίπου 30 κρατούμενες.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε την δημιουργία αγροτικού σωφρονιστηρίου στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας, ύστερα από πόρισμα που συνέταξε και παρέδωσε στην πολιτική ηγεσία το Φεβρουάριο, ειδική ομάδα εργασίας στελεχωμένη από υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου και των φυλακών.
Σύμφωνα με την απόφαση του αρμόδιου υπουργού Σταύρου Κοντονή -υπεγράφη την περασμένη Τρίτη 7 Μαρτίου- η δομή αναμένεται να αναπτυχθεί, σε πρώτη φάση, με την αναμόρφωση 7 ανεξάρτητων οικίσκων που βρίσκονται μέσα στο ίδρυμα ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν τις κρατούμενες καθώς και την παραχώρηση τμήματος γης, κτιρίων και υποστήριξης από το παρακείμενο κέντρο απεξάρτησης που επίσης ανήκει στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Για την εφαρμογή του καταλληλότερου για την περιοχή προγράμματος καλλιέργειας θα αξιοποιηθεί γεωπόνος του σωφρονιστηρίου ενώ παράλληλα οργανώνεται η δομή ώστε η καθημερινότητα των γυναικών να διαρθρωθεί γύρω από αγροτικές δουλειές, εργαστήρια, αλλά και κατασκευή προϊόντων και τροφίμων.
Ο σχεδιασμός αποσκοπεί στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων αλλά και στη μετατροπή του χαρακτήρα της ποινής από τιμωρητικό σε σωφρονιστικό. Οι εργασίες ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα και αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα σ’ ένα τρίμηνο.
«Μετατρέπουμε τη γυναικεία φυλακή Θήβας, εν μέρει, σε αγροτική όπου οι κρατούμενες θα μετάγονται με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών.
Υπήρχε πάγιο αίτημα δημιουργίας τέτοιας δομής στο πλαίσιο της ισονομίας αλλά και της δυνατότητας μείωσης της ποινής, καθώς στις αγροτικές φυλακές ανάλογα με τις εργασίες που εκτελεί ο κρατούμενος η ποινή μειώνεται. Για παράδειγμα, υπάρχει η δυνατότητα οι τρείς μέρες στην κλειστή φυλακή, να ισούνται με μια στην αγροτική» εξηγεί στο Documento ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης Ευτύχης Φυτράκης. Τόσο ο ίδιος όσο και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος ξεκίνησαν τις σχετικές συζητήσεις ήδη από την άνοιξη του 2015 και έτειναν «ευήκοον ους» στην δημιουργία αγροτικής δομής. Καίριο ρόλο στην πρωτοβουλία και στις συνομιλίες έπαιξε ο ομότιμος καθηγητής Εγκληματολογίας του Παντείου, Αντώνης Μαγγανάς και ο βοηθός του, διδάκτωρ Εγκληματολογίας Παντείου Παναγιώτης Σχίζας.
«Η φυλακή για τη γυναίκα, κυρίως για τη μητέρα, είναι καταστροφική. Αναγκάζεται να ομαδοποιηθεί, να ενταχθεί σε σύνολα με αρχηγούς και κανόνες που πρέπει να ακολουθήσει. Οι κρατούμενοι προτιμούν τις αγροτικές φυλακές γιατί βρίσκονται σε ημιελεύθερη κατάσταση. Βλέπουν ουρανό, κάνουν δουλειές στη φύση, εργάζονται στα βουστάσια. Οι κλειστές είναι τιμωρία. Η τιμωρία του εγκλεισμού δεν πρέπει να σημαίνει στέρηση της εκπαίδευσης, της υγείας, της εργασίας, μετά την έκτιση της ποινής. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να νεκρώνει μέσα στη φυλακή», σχολιάζει ο κ. Μαγγανάς.
Γυναικείες αγροτικές φυλακές υπήρχαν στη Ρόδο για μικρό χρονικό διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και παρά τα ευεργετικές επιπτώσεις που είχαν στις κρατούμενες η δομή έπαψε να λειτουργεί. Από τότε η εν λόγω εναλλακτική μορφή σωφρονισμού, παρά το γεγονός ότι συγκεντρώνει τα μικρότερα ποσοστά αποδράσεων, αποτέλεσε πάγιο αίτημα όχι μόνο του νομικού κόσμου αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε την δημιουργία αγροτικού σωφρονιστηρίου στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας, ύστερα από πόρισμα που συνέταξε και παρέδωσε στην πολιτική ηγεσία το Φεβρουάριο, ειδική ομάδα εργασίας στελεχωμένη από υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου και των φυλακών.
Σύμφωνα με την απόφαση του αρμόδιου υπουργού Σταύρου Κοντονή -υπεγράφη την περασμένη Τρίτη 7 Μαρτίου- η δομή αναμένεται να αναπτυχθεί, σε πρώτη φάση, με την αναμόρφωση 7 ανεξάρτητων οικίσκων που βρίσκονται μέσα στο ίδρυμα ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν τις κρατούμενες καθώς και την παραχώρηση τμήματος γης, κτιρίων και υποστήριξης από το παρακείμενο κέντρο απεξάρτησης που επίσης ανήκει στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Για την εφαρμογή του καταλληλότερου για την περιοχή προγράμματος καλλιέργειας θα αξιοποιηθεί γεωπόνος του σωφρονιστηρίου ενώ παράλληλα οργανώνεται η δομή ώστε η καθημερινότητα των γυναικών να διαρθρωθεί γύρω από αγροτικές δουλειές, εργαστήρια, αλλά και κατασκευή προϊόντων και τροφίμων.
Ο σχεδιασμός αποσκοπεί στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων αλλά και στη μετατροπή του χαρακτήρα της ποινής από τιμωρητικό σε σωφρονιστικό. Οι εργασίες ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα και αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα σ’ ένα τρίμηνο.
«Μετατρέπουμε τη γυναικεία φυλακή Θήβας, εν μέρει, σε αγροτική όπου οι κρατούμενες θα μετάγονται με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών.
Υπήρχε πάγιο αίτημα δημιουργίας τέτοιας δομής στο πλαίσιο της ισονομίας αλλά και της δυνατότητας μείωσης της ποινής, καθώς στις αγροτικές φυλακές ανάλογα με τις εργασίες που εκτελεί ο κρατούμενος η ποινή μειώνεται. Για παράδειγμα, υπάρχει η δυνατότητα οι τρείς μέρες στην κλειστή φυλακή, να ισούνται με μια στην αγροτική» εξηγεί στο Documento ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης Ευτύχης Φυτράκης. Τόσο ο ίδιος όσο και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος ξεκίνησαν τις σχετικές συζητήσεις ήδη από την άνοιξη του 2015 και έτειναν «ευήκοον ους» στην δημιουργία αγροτικής δομής. Καίριο ρόλο στην πρωτοβουλία και στις συνομιλίες έπαιξε ο ομότιμος καθηγητής Εγκληματολογίας του Παντείου, Αντώνης Μαγγανάς και ο βοηθός του, διδάκτωρ Εγκληματολογίας Παντείου Παναγιώτης Σχίζας.
«Η φυλακή για τη γυναίκα, κυρίως για τη μητέρα, είναι καταστροφική. Αναγκάζεται να ομαδοποιηθεί, να ενταχθεί σε σύνολα με αρχηγούς και κανόνες που πρέπει να ακολουθήσει. Οι κρατούμενοι προτιμούν τις αγροτικές φυλακές γιατί βρίσκονται σε ημιελεύθερη κατάσταση. Βλέπουν ουρανό, κάνουν δουλειές στη φύση, εργάζονται στα βουστάσια. Οι κλειστές είναι τιμωρία. Η τιμωρία του εγκλεισμού δεν πρέπει να σημαίνει στέρηση της εκπαίδευσης, της υγείας, της εργασίας, μετά την έκτιση της ποινής. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να νεκρώνει μέσα στη φυλακή», σχολιάζει ο κ. Μαγγανάς.
Γυναικείες αγροτικές φυλακές υπήρχαν στη Ρόδο για μικρό χρονικό διάστημα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και παρά τα ευεργετικές επιπτώσεις που είχαν στις κρατούμενες η δομή έπαψε να λειτουργεί. Από τότε η εν λόγω εναλλακτική μορφή σωφρονισμού, παρά το γεγονός ότι συγκεντρώνει τα μικρότερα ποσοστά αποδράσεων, αποτέλεσε πάγιο αίτημα όχι μόνο του νομικού κόσμου αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.