Του Κώστα Αλεξίου*
Όποιος έχει μελετήσει τη ζωή του προφήτη Μωάμεθ, γνωρίζει πως υπάρχουν στοιχεία πως προτού χαράξει τη δική του θρησκευτική διαδρομή, αρχικά είχε ασπαστεί τον εβραϊσμό. Τα πράγματα όμως
δεν εξελίχθηκαν καλά και ο Μωάμεθ απομακρύνθηκε από τις εβραϊκές κοινότητες, για πολιτικούς μάλλον λόγους. Έτσι ξεκίνησε τη δική του θρησκεία, βασισμένη εν μέρει στα εβραϊκά κείμενα και στις εβραϊκές συνήθειες, τα οποία όμως παράλλαξε. Σε αυτές τις συνήθειες συγκαταλέγεται και η τελετουργική σφαγή.Η εβραϊκή τελετουργική σφαγή (κοσέρ, κοσίρ ή όποια άλλη προφορά προτιμάτε), προκύπτει με τη σειρά της από τις οδηγίες των κειμένων της Τορά. Σύμφωνα με τις εντολές των Γραφών, η σάρκα του ζώου πρέπει να καταναλώνεται αφού πρώτα έχει αφαιμαχθεί εντελώς (Λευιτικό: 7,26). Οι θρησκόληπτοι υπερασπιστές της τελετουργικής σφαγής υποστηρίζουν:
α) πως είναι δικαίωμά τους να την εξασκούν επειδή είναι βασικό πολιτισμικό τους χαρακτηριστικό και έχουν το δικαίωμα να εξασκήσουν τη θρησκεία τους ελεύθερα.
β) πως η τελετουργική σφαγή είναι ανώδυνη και προτιμότερη από τη συμβατική βιομηχανική σφαγή όσον αφορά την ευημερία του ζώου (με ασαφή αιτιολόγηση).
Τα ανωτέρω επιχειρήματα είναι ιδιαίτερα προβληματικά. Όσον αφορά την πρώτη περίπτωση, ο πολιτισμικός σχετικισμός δεν αρκεί για να δικαιολογήσει μια φριχτή πράξη – διαφορετικά ας φροντίσει η Βουλή να νομοθετήσει υπέρ της κλειτοριδεκτομής, υπέρ του λιθοβολισμού, υπέρ κάθε φρικαλεότητας που γίνεται σε ανθρώπους με την πρόφαση της θρησκευτικής ελευθερίας. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ καθώς θίγει τις προσωπικές ελευθερίες των πολιτών, ενώ η τελετουργική σφαγή αφορά μόνο ζώα, τα οποία δεν αποτελούν νομικά πρόσωπα. Στην πραγματικότητα, το επιχείρημα του πολιτισμικού σχετικισμού υπέρ της τελετουργικής σφαγής δεν είναι παρά μια προσπάθεια ισχυροποίησης του σπισισμού που διέπει την κοινωνία και βλέπει τα ζώα ως αναλώσιμα αντικείμενα, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για τους δικούς της σκοπούς.
Όσον αφορά το δεύτερο επιχείρημα, κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως κάθε σφαγή ενός αθώου υποκειμένου είναι κατακριτέα και ότι καλή σφαγή δεν υπάρχει – η φράση από μόνη της είναι οξύμωρο σχήμα. Παρά ταύτα, η σφαγή κοσέρ, κατά την οποία το ζώο χρειάζεται επισήμως από μισό έως δύο λεπτά για να ξεψυχίσει, κάνει τη διαδικασία του θανάτου όσο πιο φριχτή και επώδυνη θα μπορούσε να γίνει. Αντίθετα με τη συμβατική σφαγή, όπου το ζώο πρώτα αναισθητοποιείται και μετά θανατώνεται, στην τελετουργική σφαγή η αναισθησία απαγορεύεται και το ζώο βιώνει με πλήρεις τις αισθήσεις τις τελευταίες του βασανιστικές στιγμές. Ένα βίντεο στο διαδίκτυο μπορεί να πείσει τον κάθε ανίδεο για του λόγου το αληθές.
Επιπλέον, οι θρησκευόμενοι που αρέσκονται στην κυριολεκτική ερμηνεία των γραφών, οφείλουν να γνωρίζουν πως η απόλυτη αφαίμαξη ενός ζώου, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν σφαχτεί, είναι ακατόρθωτη – ένα μικρό ποσοστό αίματος πάντα θα παραμένει μέσα στο νεκρό κουφάρι. Ας μην έχει λοιπόν κανένας καταναλωτής κοσέρ/χαλάλ σάρκας την αυταπάτη πως δεν τρώει αίμα, γιατί τρώει.
Περαιτέρω, αν η κυριολεκτική ερμηνεία των γραφών είναι τόσο επιτακτική για τους θρησκευόμενους ώστε να μπαίνουν στη διαδικασία να ασκήσουν έντονη πολιτική πίεση για να την καθιερώσουν θεσμικά, προκύπτει εύλογα το ερώτημα αν αυτοί οι άνθρωποι ερμηνεύουν εξίσου κυριολεκτικά τις γραφές όσον αφορά τη δημιουργία του ανθρώπου, αν πιστεύουν πως ο πλανήτης είναι ηλικίας 4.000 ετών, αν θεωρούν τη γυναίκα ακάθαρτη κλπ κλπ.
Ο Μαρκ Τουέιν είχε τονίσει με αποστροφή κάποτε πως η Παλαιά Διαθήκη καταπιάνεται με το αίμα και τον αισθησιασμό. Η φιλελεύθερη σκέψη της εποχής μας είναι αδιανόητο να επισκιάζεται από τον θρησκευτισμό κάποιων και από το τι είπε ο θεός στον Μωυσή πριν από κάποιες χιλιάδες χρόνια. Φυσικά ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει και σε όποιον θεό θέλει, με την προϋπόθεση πάντα πως τα πιστεύω αυτά δεν έχουν επίπτωση στη ζωή Άλλων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι επιπτώσεις στη ζωή -ή ορθότερα, στον θάνατο- χιλιάδων ζώων είναι τουλάχιστον φριχτές. Κάθε μέρα τα ζώα δολοφονούνται κατά εκατομμύρια για τη γεύση της σάρκας τους, διατελώντας αυτό που ο Γιουβάλ Χαράρι χαρακτήρισε ως το χειρότερο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ας τους δοθεί τουλάχιστον η δυνατότητα να πεθάνουν με μια υποτυπώδη αξιοπρέπεια.
Υ.Γ.: Ένα παραπολιτικό σχόλιο για το σφαγείο κοσέρ στην Καβάλα που ανοίγει τη Δευτέρα: Αν βάλουμε τους αριθμούς κάτω, δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε πως ο εβραϊκός πληθυσμός της χώρας μπορεί από μόνος του να συντηρήσει την αποκλειστική λειτουργία ενός σφαγείου. Αυτό σημαίνει πως μάλλον οι αρμόδιοι έχουν στο μυαλό τους εξαγωγές, κάτι το οποίο απαγορεύεται (σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό τα ζώα που δολοφονούνται χωρίς αναισθητοποίηση πρέπει να προορίζονται για κατανάλωση αποκλειστικά από την κοινότητα εντός της επικράτειας). Επίσης, το σφαγείο ξεκινάει χωρίς άδεια λειτουργίας αλλά με τις ευλογίες του υπουργείου. Καλές δουλειές λοιπόν. Τη Δευτέρα οι αρχές ας κάνουν τα στραβά μάτια στην Καβάλα και ας συλλάβουν κανέναν παράνομο κουλουρτζή να του ρίξουν 5.000 ευρώ πρόστιμο.
*Ο Κώστας Αλεξίου είναι μεταφραστής και συντονιστής των Εκδόσεων Κυαναυγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.