Βενεζουέλα: τρώνε φλαμίνγκος, σκύλους, γάτες, γαϊδούρια & μυρμηγκοφάγους

Η ένδεια κι η πείνα είναι τόσο διαδεδομένες στην κάποτε πλούσια Βενεζουέλα, ώστε έχουν αποκτήσει και παρατσούκλι: «η δίαιτα του Μαδούρο».

Έξι στους δέκα κάδους σκουπιδιών λεηλατούνται από πεινασμένους πολίτες, λέει ο επικεφαλής της υπηρεσίας αποκομιδής απορριμμάτων του Μαρακαΐμπο, Ρικάρντο Μποσκάν.

Ο πληθωρισμός επί των ημερών του αριστερού προέδρου καλπάζει: κοντά στο 700%(!) κυμάνθηκε πέρυσι σύμφωνα με το ΔΝΤ.

Η φτώχεια έπληττε οκτώ στα δέκα νοικοκυριά (81,8%%) το 2016, ενώ οι μισοί απ’ τους 9,6 εκατομμύρια κατοίκους βιώνουν συνθήκες ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με έρευνα ομάδας πανεπιστημιακών για τις συνθήκες διαβίωσης στη σοσιαλιστική χώρα.

Αλλά να καταφεύγουν στα φλαμίνγκος για να καλμάρουν την πείνα είναι κάτι πρωτάκουστο!

Ανάγκη για πρωτεϊνη

Στα έλη του Los Olivitos, έναν απ’ τους τρεις τέτοιους υδροβιότοπους της Βενεζουέλας, ζουν τουλάχιστον 10.000 φλαμίνγκος.

Αν και ήταν γνωστό ότι οι ντόπιοι μαζεύανε τα αυγά τους, τώρα τρώνε και τα ίδια τα πουλιά, όπως διαπίστωσαν με θλίψη τους βιολόγοι. «Ούτε στις εποχές της ισπανικής κατάκτησης δεν έτρωγαν οι ιθαγενείς αυτά τα πουλιά. Αλλά αυτή η νέα συνήθεια προέκυψε απ’ την ανάγκη της επιβίωσης», λέει ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Επιστημονικών Σπουδών της Βενεζουέλας, Άνχελ Βιλορία.

Τα τελευταία χρόνια οι διατροφικές συνήθειες σε αγροτικές περιοχές άλλαξαν περιλαμβάνοντας σαύρες ιγκουάνα, άγρια πτηνά, αλλά για πρώτη φορά και εξωτικά πουλιά όπως τα φλαμίνγκο.

Οι βιολόγοι διεπίστωσαν ότι στο «μενού» έχουν μπει πλέον και οι μυρμηγκοφάγοι.

Τους κυνηγούν μετά μανίας στις εξαθλιωμένες κωμοπόλεις στις αριστερές όχθες της λίμνης Μαρακαΐμπο.

Οι μυρμηγκοφάγοι είναι βραδυκίνητα και σχετικά ήρεμα ζώα, παρά την απειλητική τους εμφάνιση και τα γαμψά τους νύχια και ομάδες δύο-τριών ατόμων μπορούν εύκολα να τους πιάσουν με ραβδιά...

Αλλά και στις χωματερές των μεγαλουπόλεων τα ίχνη της απελπισίας των πεινασμένων κατοίκων είναι ορατά: από πέρυσι εντοπίζονται ολοένα και συχνότερα τα γδαρμένα κουφάρια διαμελισμένων σκύλων, γάτων, γαϊδουριών, αλόγων και περιστεριών.

Ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε

«Στο παρελθόν συνήθως άστεγοι ή ψυχικά διαταραγμένα άτομα σκάλιζαν τα σκουπίδια, αλλά την τελευταία διετία ολοένα και περισσότεροι ψάχνουν στους κάδους για πεταμένα αυγά, ληγμένα μπισκότα, βούτυρα, γάλα, αλεύρι, φύλλα από μπρόκολα, πατζάρια, κ.α.», λέει ο Μιγκουέλ Άνχελ Κάμπος, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο Zulia.

Τα υγιή γεύματα είναι πολυτέλεια για τις περισσότερες οικογένειες. Ένα κιλό ζάχαρη ή καλαμποκάλευρο στοιχίζουν περίπου 7.800 bolivares, ή δύο δολάρια στη μαύρη αγορά. Κι ένα κιλό κρέας φθάνει τα 10.000 bolivares. Αυτά τα τρία μαζί ξεπερνούν το ήμισυ του επίσημου κατώτατου μισθού των 40.000 bolivares ή 11 δολαρίων...

«Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε βασικά τρόφιμα ή ακολουθούν μια μονότονη δίαιτα που αποτελείται από δύο-τρία υλικά», λέει η Μαριανέλα Χερέρα του Παρατηρητηρίου Υγείας της Βενεζουέλας. «Τα τρία γεύματα τη μέρα είναι πολυτέλεια», πρόσθεσε.

Στο στόχαστρο του Μαδούρο οι φούρνοι που ψήνουν brownies

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η αριστερή κυβέρνηση απειλεί να καταλάβει τα αρτοποιεία στο Καράκας στο πλαίσιο ενός νέου «πολέμου του ψωμιού».

Αυτή την εβδομάδα συνελήφθησαν τέσσερις αρτοποιοί επειδή έψηναν παράνομα brownies κι άλλα αρτοποιήματα.

Ο Νικολάς Μαδούρο έστειλε στρατιώτες κι επιθεωρητές σε πάνω από 700 φούρνους στην πρωτεύουσα για να επιβάλουν μια διάταξη που προβλέπει ότι το 90% των αλεύρων θα πρέπει να προορίζεται για φρατζόλες παρά για πιο ακριβά αρτοποιήματα και κέικ.

Άδειες από γλυκίσματα οι βιτρίνες των φούρνων κατά τη διαταγή του Μαδούρο

Ήταν άλλη μια κίνηση της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του πρωτοφανών ελλείψεων και των μακριών ουρών που σχηματίζουν οι κάτοικοι για βασικά αγαθά και οι οποίες χαρακτηρίζουν την οικονομική κρίση της χώρας την τελευταία τριετία.

Αλλά ο εφιάλτης για τους πολίτες δεν λέει να τελειώσει.

Η ζωή στους δρόμους

Ο Λουίς Ενρίκε Γκουέρα, ένα σκελετωμένο 12χρονο αγόρι, κολυμπά κάθε μέρα στα μολυσμένα νερά της Λίμνης Μαρακάιμπο με τους φίλους του. Ζουν στους δρόμους ψάχνοντας να κάνουν θελήματα και μικροδουλειές. Αλλά όταν δεν βρίσκουν, το ρίχνουν στο κυνήγι.

«Σκότωσα κάπου 20 περιστεράκια», λέει με καμάρι. «Τις προάλλες σκότωσα μια πάπια μέσα στη λίμνη. Προσπάθησε να με τσιμπήσει, αλλά της έστριψα το λαιμό.»

Μαζί με τους φίλους του κυνηγούν παπαγάλους,νερόκοτες, καβούρια και σαλιγκάρια για να τα μαγειρέψουν σ’ ένα σκουριασμένο τηγάνι στη φωτιά.

Αλλά κι αυτά που βρίσκουν δεν αρκούν για να γεμίσουν την κοιλιά τους, όπως λέει ο Άντρες, ένα 10χρονο αγόρι απ’ την παρέα.

«Έχω να φάω μέρες», λέει με τα μάτια γλαρωμένα απ’ την πείνα.

iefimerida