Η Ελλάδα βρίσκεται προ των πυλών μίας νέας εκλογικής διαδικασίας;
Σύμφωνα με
άρθρο του Economist, ναι, μία απάντηση που προκύπτει βάσει τριών πολύ συγκεκριμένων λόγων, οι οποίοι αποτελούν «δείκτη» πολιτικής αναταραχής σε κάθε περίπτωση.
Όπως αναφέρεται σχετικά στο άρθρο, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης και των νέων απαιτήσεων που προβάλουν οι δανειστές, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχονται πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις από τόσο από τις ακροδεξιές επιρροές, όσο και από πολλά κινήματα ευρωσκεπτικιστών, που αυξάνουν τις δυνάμεις τους, συνθέτουν ένα εκρηκτικό για την Ελλάδα μείγμα, καθώς όσα ζητά ως αντάλλαγμα η ελληνική κυβέρνηση, περνά μέσα από την έγκριση των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων. Τρίτος παράγοντας είναι η διαφωνία μεταξύ Ευρωπαίων και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την υφή των μέτρων που πρέπει να ληφθούν και ειδικότερα για τη βιωσιμότητα ή όχι του χρέους.
Πιο συγκεκριιμένα, ο Economist αναφέρει ως πρώτο λόγο την αδυναμία της κυβέρνησης να περάσει τα μέτρα που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Στο άρθρο αναφέρεται ως «σχεδόν αδύνατο», καθώς υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις από τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί, ενώ και η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της.
Ο δεύτερος λόγος αναφέρεται στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες δέχονται μεγάλες πολιτικές πιέσεις, ενόψει και των εκλογών που έρχονται, ώστε να δοθεί ένα τέρμα στη βοήθεια προς την Ελλάδα. Μεγάλο ποσοστό πολιτών στην Ευρώπη, θεωρούν ότι κακώς δίδεται οικονομική ενίσχυση στην Αθήνα και ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πρωτίστως να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, ώστε να επανεκκινηθεί η οικονομία της μέσω αυτών και όχι μέσω χρημάτων που προέρχονται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.
Τρίτος λόγος και ιδιαιτέρως σημαντικός, είναι η μακροχρόνια διαφωνία μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Ευρωπαίων. Το ΔΝΤ εξακολουθεί να επιμένει ότι η συμφωνία για την Ελλάδα δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα, καθώς το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο. Η Ευρώπη δεν το αποδέχεται αυτό, καθώς σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να προχωρήσει σε γενναίο haircut, μία διαδικασία η οποία είναι απίθανο να γίνει αποδεκτή από τα κοινοβούλια και τους λαούς της Γηραιάς Αλβιόνας. Ως εκ τούτου, ιδιαίτερ στο τρίτο αυτό σκέλος, υπάρχει το απόλυτο αδιέξοδο.
Ο Economist κάνει αναφορά στις δηλώσεις του Κλάους Ρέγκλινγκ, στις 30 Ιανουαρίου, ο οποίος τόνισε ότι η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν τη λήξη της διορίας για την απελευθέρωση του ευρωπαϊκού πακέτουν στήριξης. Το ίδιο διάστημα θα πρέπει να έχουν γίνει αποδεκτοί και οι όροι της συμφωνίας από το ΔΝΤ, το οποίο επιβάλλεται να συμμετέχει ενεργά στο πρόγραμμα
Σημειώνεται επίσης, ότι το IMF θεωρεί εκτός πραγματικότητας το στόχο του 3,5% πλεονάσματος, ζητώντας αναπροσαρμογή των στόχων και προσαρμογή τους στα δεδομένα του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως επισημαίνεται, η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη το δανεισμό, καθώς έως τον Ιούλιο του 2017, καλείται να καταβάλει τουλάχιστον 6 δισ. ευρώ σε δανειακές υποχρεώσεις. Την ίδια στιγμή, Φιλανδία, Γερμανία και Ολλανδία πρωτοστατούν στις αντιδράσεις του περαιτέρω δανεισμού της ελληνικής οικονομίας, ενώ ακολουθούν εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και πιθανότατα στην Ιταλία.
makeleio.gr
Σύμφωνα με
άρθρο του Economist, ναι, μία απάντηση που προκύπτει βάσει τριών πολύ συγκεκριμένων λόγων, οι οποίοι αποτελούν «δείκτη» πολιτικής αναταραχής σε κάθε περίπτωση.
Όπως αναφέρεται σχετικά στο άρθρο, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης και των νέων απαιτήσεων που προβάλουν οι δανειστές, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχονται πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις από τόσο από τις ακροδεξιές επιρροές, όσο και από πολλά κινήματα ευρωσκεπτικιστών, που αυξάνουν τις δυνάμεις τους, συνθέτουν ένα εκρηκτικό για την Ελλάδα μείγμα, καθώς όσα ζητά ως αντάλλαγμα η ελληνική κυβέρνηση, περνά μέσα από την έγκριση των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων. Τρίτος παράγοντας είναι η διαφωνία μεταξύ Ευρωπαίων και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την υφή των μέτρων που πρέπει να ληφθούν και ειδικότερα για τη βιωσιμότητα ή όχι του χρέους.
Πιο συγκεκριιμένα, ο Economist αναφέρει ως πρώτο λόγο την αδυναμία της κυβέρνησης να περάσει τα μέτρα που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Στο άρθρο αναφέρεται ως «σχεδόν αδύνατο», καθώς υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις από τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί, ενώ και η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της.
Ο δεύτερος λόγος αναφέρεται στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες δέχονται μεγάλες πολιτικές πιέσεις, ενόψει και των εκλογών που έρχονται, ώστε να δοθεί ένα τέρμα στη βοήθεια προς την Ελλάδα. Μεγάλο ποσοστό πολιτών στην Ευρώπη, θεωρούν ότι κακώς δίδεται οικονομική ενίσχυση στην Αθήνα και ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πρωτίστως να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, ώστε να επανεκκινηθεί η οικονομία της μέσω αυτών και όχι μέσω χρημάτων που προέρχονται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.
Τρίτος λόγος και ιδιαιτέρως σημαντικός, είναι η μακροχρόνια διαφωνία μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Ευρωπαίων. Το ΔΝΤ εξακολουθεί να επιμένει ότι η συμφωνία για την Ελλάδα δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα, καθώς το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο. Η Ευρώπη δεν το αποδέχεται αυτό, καθώς σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να προχωρήσει σε γενναίο haircut, μία διαδικασία η οποία είναι απίθανο να γίνει αποδεκτή από τα κοινοβούλια και τους λαούς της Γηραιάς Αλβιόνας. Ως εκ τούτου, ιδιαίτερ στο τρίτο αυτό σκέλος, υπάρχει το απόλυτο αδιέξοδο.
Ο Economist κάνει αναφορά στις δηλώσεις του Κλάους Ρέγκλινγκ, στις 30 Ιανουαρίου, ο οποίος τόνισε ότι η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν τη λήξη της διορίας για την απελευθέρωση του ευρωπαϊκού πακέτουν στήριξης. Το ίδιο διάστημα θα πρέπει να έχουν γίνει αποδεκτοί και οι όροι της συμφωνίας από το ΔΝΤ, το οποίο επιβάλλεται να συμμετέχει ενεργά στο πρόγραμμα
Σημειώνεται επίσης, ότι το IMF θεωρεί εκτός πραγματικότητας το στόχο του 3,5% πλεονάσματος, ζητώντας αναπροσαρμογή των στόχων και προσαρμογή τους στα δεδομένα του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως επισημαίνεται, η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη το δανεισμό, καθώς έως τον Ιούλιο του 2017, καλείται να καταβάλει τουλάχιστον 6 δισ. ευρώ σε δανειακές υποχρεώσεις. Την ίδια στιγμή, Φιλανδία, Γερμανία και Ολλανδία πρωτοστατούν στις αντιδράσεις του περαιτέρω δανεισμού της ελληνικής οικονομίας, ενώ ακολουθούν εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και πιθανότατα στην Ιταλία.
makeleio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.