Υψηλή πολιτική στον Κόλπο με αιχμή κοινό μαχητικό Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων - Ρωσίας

Μπορεί μια συμφωνία ανάμεσα σε δυο χώρες για την ανάπτυξη υπερσύγχρονου μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς να «ανακατέψει» γεωπολιτικά την «τράπουλα» σε μια από τις πλέον κρίσιμες και σταθείς περιοχές του πλανήτη, αυτή της Μέσης Ανατολής; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο «ΝΑΙ»…
Η είδηση προκύπτει από την κορυφαία έκθεση αμυντικού υλικού IDEX 2017 που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Άμπου Ντάμπι, καθώς οι Ρώσοι ανακοίνωσαν συμφωνία βιομηχανικής συνεργασίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) για τη ανάπτυξη «ελαφρού μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς».
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει για μια συνεργασία που αφορά στο νέο MiG-35 το οποίο διαφημίζουν οι Ρώσοι ως σχεδόν πέμπτης γενιάς (4+++ αναφέρουν συγκεκριμένα), και ενδεχομένως να είναι (αν και χρήζει διευκρίνησης ο ορισμός της «γενιάς», τι περιλαμβάνει δηλαδή, για να είμαστε βέβαιοι ότι συνεννοούμαστε), κάτι το οποίο μοιάζει αν μη τι άλλο λογικό, αν και στην IDEX 2017 ανέκυψε μέσω δηλώσεων και θέμα προμήθειας του μαχητικού Sukhoi Su-35.
Στις δηλώσεις επίσης αναφέρθηκε ότι το όλο συνεργατικό σχήμα είναι στα πρώτα του βήματα, όμως και μόνο η έγερση ενός τέτοιου ζητήματος έχει προφανείς γεωπολιτικές επιπτώσεις και επηρεάζει τη διαπραγματευτική ισχύ των εμπλεκομένων χωρών στη μεγάλη εικόνα, αυτή των ευαίσθητων γεωστρατηγικών ισορροπιών της Μέσης Ανατολής…

Στις υπόλοιπες πληροφορίες που μεταδίδονται από το Άμπου Ντάμπι, εμπλέκουν τόσο την Sukhoi όσο και την MiG, με την πρώτη να συνεισφέρει την έρευνα που έχει πραγματοποιήσει για τα μαχητικά πέμπτης γενιάς και τη δεύτερη «ιδέες» για την κατασκευή ενός μονοκινητήριου αεροσκάφους, αν και οριστική απόφαση για τον αριθμό των κινητήρων του αεροσκάφους δεν υπάρχει ακόμα.
Ας δούμε όμως το θέμα πιο «πρακτικά»… Η Ρωσία φέρεται να συζητά με τους Ιρανούς την προοπτική προμήθειας μεγάλου αριθμού Su-30MKI με τη δημιουργία γραμμής παραγωγής στην ισλαμική Δημοκρατία. Πρόκειται ασφαλώς για μεγάλο πρόγραμμα συνεργασίας αν και είναι λογικό το πρόγραμμα να αφορά 200-300 μαχητικά αεροσκάφη σε βάθος χρόνου, ίσως και περισσότερα.
Το πρόβλημα είναι αφενός οι δύσκολες σχέσεις Μόσχας-Τεχεράνης, οι οποίες παρά τις αναφορές περί «στρατηγικής συμμαχίας» είναι απολύτως κυμαινόμενες, αναλόγως των συμφερόντων και των προτεραιοτήτων των δυο χωρών, όπως παγίως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν (π.χ. το ζήτημα των S-300).
Το σιιτικό Ιράν όμως είναι και το φόβητρο των σουνιτικών μοναρχιών του Κόλπου και μεταξύ των δυο πλευρών επικρατεί κυριολεκτικά ένας ψυχρός πόλεμος, τον οποίο κανείς δεν θα επιθυμούσε να τον δει να γίνεται «θερμός». Η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών θα έχει βαρύνουσα σημασία για μια σειρά από λόγους…
Ένας λόγος είναι οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν κάτι που οι Ρώσοι αν δε σεβάστηκαν, τουλάχιστον επικαλέστηκαν για να καθυστερήσουν την παράδοση των S-300 στην Τεχεράνη επί πολλά έτη. Είναι πιθανό αν συμβεί το ίδιο, καθώς πάντα το ζήτημα του Ιράν χρησιμοποιούνταν από τους Ρώσους ως διαπραγματευτικό χαρτί στις «συζητήσεις» με τις ΗΠΑ, αν και τώρα το ποσό θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το ένα δισεκατομμύριο δολάρια που λέγεται ότι στοίχησε η προμήθεια.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η δυσαρέσκεια των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς οι μοναρχίες της Μέσης Ανατολής είναι προνομιακό πεδίο δραστηριοποίησης των αμυντικών τους βιομηχανιών. Ωστόσο, η στροφή του Μπάρακ Ομπάμα προς το σιιτικό στοιχείο της Μέσης Ανατολής και η υπογραφή πυρηνικής συμφωνίας με την Τεχεράνη άλλαξε τα δεδομένα, αν και η κυβέρνηση Τραμπ δείχνει σημάδια εκ νέου αντιστροφής αυτής της τάσης.
Εν ολίγοις, η υπόθεση της συνεργασίας Ρωσίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για την κατασκευή μαχητικού πέμπτης γενιάς έχει τον χαρακτήρα κατασκευής ενός μέσου πίεσης όλων προς όλους! Οι Ρώσοι πιέζουν τους Ιρανούς να επισπεύσουν, οι Άραβες τους Αμερικανούς να μην τους εγκαταλείψουν στο έλεος των Ιρανών…
Ταυτόχρονα όμως, «χαϊδεύουν» τη Ρωσία, σε μια προσπάθεια να διαρρήξουν ή τουλάχιστον να παρεμβάλουν τον «άξονα» που πολλοί βλέπουν με το Ιράν, ενώ σε τελική ανάλυση όλοι αντιλαμβάνονται ότι τα ρωσικά μαχητικά δεν μπορούν εύκολα να εξοπλίσουν και τους σιίτες και τους σουνίτες, άρα με το πρόγραμμα αυτό οι Άραβες ίσως επιδιώκουν να μην επιστρέψουν μια μαζική προμήθεια σύγχρονων ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών από την Τεχεράνη.

Ως συνήθως, τέτοια προγράμματα παίρνουν πολλά χρόνια για να περάσουν σε μια ουσιαστική φάση, ώστε να αρχίσει μια χώρα να υπολογίζει τις επιπτώσεις στο ισοζύγιο ισχύος στην περιοχή από την εισαγωγή ενός νέου ποιοτικού οπλικού συστήματος. Στο μεταξύ όμως, η αξία της ανακοίνωσης σε διπλωματικό επίπεδο, δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί από κανέναν.

 http://www.defence-point.gr