Τιμή σε όλες τις μητέρες του κόσμου αποτελεί η πρόθεση της
Ροδίτισσας μητέρας, να αναλάβει την χορήγηση μητρικού γάλακτος προς το
αγοράκι που βρέθηκε εγκαταλελειμμένο μέσα σε χαρτοκιβώτιο στην περιοχή
των Πεύκων, πριν από μερικές μέρες.
Η Φωτεινή από τον Αρχάγγελο, μητέρα ενός κοριτσιού μόλις 8 μηνών, δέχθηκε μετά από μεγάλη σκέψη να μιλήσει στη «Ροδιακή», χωρίς να δημοσιοποιηθεί όμως η πλήρης ταυτότητά της, για έναν και μοναδικό λόγο: Για να μην –έστω υποθέσει κάποιος- ότι η ενέργειά της αυτή, είχε ως κίνητρο την προβολή της ίδιας και της οικογένειάς της.
Συναντήσαμε την Φωτεινή με τον σύζυγό της και το πανέμορφο μωράκι τους, στο σπίτι τους στον Αρχάγγελο. Μετρημένοι άνθρωποι, συγκροτημένοι, απόλυτα συνειδητοποιημένοι γι’ αυτό του αποφάσισαν να προτείνουν, επιχειρώντας να προσφέρουν στο μικρό αγοράκι, ότι του στέρησαν με το που άνοιξε τα ματάκια του.
Η Φωτεινή, επισήμανε ότι με όλη της την καρδιά θα μπορούσε να υιοθετήσει αυτό το μωράκι. Σημείωσε όμως ότι κανείς δεν μπορεί να αναπληρώσει την αγάπη της αληθινής μητέρας, την οποία κάλεσε, να μην φοβηθεί, να μην ντραπεί και να σπεύσει να ζητήσει πίσω τον μικρό Άγγελο, να τον πάρει στην αγκαλιά της γιατί όπως τόνισε, ολόκληρη η Ρόδος θα σταθεί στο πλευρό της και θα την στηρίξει.
Είσαστε η μητέρα, η γυναίκα, που έκανε περήφανους όλους τους ροδίτες και πολύ περισσότερο βέβαια τις ροδίτισσες, όταν ζητήσατε να χορηγήσετε εσείς μητρικό γάλα στον μικρό Άγγελο. Το παιδάκι που εγκαταλείφθηκε σε χαρτόκουτο, κοντά στους Πεύκους. Τι σας έκανε αλήθεια να το θελήσετε αυτό;
«Διαβάζοντας στο διαδίκτυο το πόσες προσφορές έγιναν συνολικά, είδα ότι είχαν γίνει πολλές προσφορές για υλικά αγαθά. Κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι το βασικότερο γι αυτό το παιδάκι, ήταν επίσης η αγάπη και η φροντίδα. Για μένα το στήθος είναι ο ομφάλιος λώρος έξω από τη μήτρα. Θεώρησα ότι ήταν ίσως το πιο πολυτιμότερο πράγμα που μπορούσα να δώσω, σε ένα μωρό. Ειδικά σε ένα μωρό που εγκαταλείφθηκε και το οποίο δεν είχε τη φροντίδα που θα έπρεπε να έχει.
Πως νοιώσατε ως μητέρα κι εσείς ενός μικρού παιδιού από την ενέργεια αυτή της εγκατάλειψης;
Ένοιωσα θλίψη. Θλίψη.
Είναι αλήθεια το γεγονός ότι αν και διαμένετε εδώ, στον Αρχάγγελο, σε μια απόσταση 35 χιλιομέτρων από την πόλη της Ρόδου και από το Νοσοκομείο, είχατε πει ότι είσαστε διαθέσιμη να πηγαίνετε ακόμα και τρεις φορές τη μέρα στο Νοσοκομείο για να το θηλάζετε;
Ναι. Βασικά τους είπα ότι μπορώ να έρθω και να τους δώσω, είτε μητρικό γάλα αντλώντας το εκεί, είτε να το θηλάσω η ίδια για όσες φορές χρειάζεται. Ακόμα και τέσσερις φορές τη μέρα. Επειδή όμως στη Ρόδο δεν υπάρχει μονάδα πιστοποίησης μητρικού γάλακτος, μου απάντησαν αρνητικά και ότι δεν μπορούμε να δώσουμε στο παιδί κάτι που δεν είναι πιστοποιημένο και ότι υπάρχει το έτοιμο, η σκόνη.
Όσες μανούλες σαν εσάς αγκαλιάσουν αυτό το μωράκι, όπως το έχει αγκαλιάσει βεβαίως ολόκληρη η τοπική μας κοινωνία της Ρόδου, μπορούν να αναπληρώσουν την αγάπη που θα έδινε η ίδια η μητέρα του;
Όχι, κανένας δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Λένε ότι τέτοιου είδους δράματα, όπως αυτό της εγκατάλειψης του μικρού Άγγελου, πίσω κρύβουν άλλα δράματα. Ενδεχομένως μεγαλύτερα. Γι αυτό κανείς μας δεν πρέπει να βιαστεί να κρίνει και να επικρίνει. Αν είχατε την δυνατότητα να συναντηθείτε με την ίδια τη μητέρα τι θα της λέγατε;
Αν συναντιόμασταν δεν ξέρω ακριβώς τι θα μπορούσα να πω. Αυτό που τώρα μπορώ να πω, είναι ότι αν κάπου βλέπει, διαβάζει ή μας ακούει είναι: «Γύρνα στο παιδί σου και όπως όλοι έτρεξαν να βοηθήσουν το μωρό, θα βοηθήσουν κι εσένα να το μεγαλώσεις.» Δεν γίνεται ένα μωράκι να πάει σε μια άλλη οικογένεια και να δεχθεί την αγάπη που θα δέχονταν από τη μητέρα του. Ναι, εγκατέλειψε το μωρό, το εγκατέλειψε, αλλά δε νομίζω ότι μια μάνα από μόνη της, θα το έκανε τόσο εύκολα.
Είναι ο φόβος όλων πίσω, που μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι κάτι άλλο συμβαίνει, πολύ πιο σοβαρό;
Εγώ αυτό που σκέφτομαι είναι ότι δεν είναι μόνο η μητέρα. Κάπου θα υπάρχει κι ένας πατέρας, ο οποίος έχει αντίστοιχο μερίδιο ευθύνης.
Διαβάσατε φαντάζομαι τα σχόλια που έχουν γραφτεί στην ηλεκτρονική σελίδα της ΡΟΔΙΑΚΗΣ, (εμείς δεν θυμόμαστε ποτέ ξανά να έχουν γραφτεί τόσα πολλά επαινετικά σχόλια) για μια ενέργεια, που εσείς λέτε ότι είναι τόσο αυθόρμητη και απλή. Τι θα θέλατε να πείτε στον κόσμο;
Διάβασα μερικά. Θέλω να πω ότι ούτε μπράβο, ούτε συγχαρητήρια, περίμενα να μου πουν. Το έκανα γιατί το ένοιωσα. Γι αυτό και δεν ήθελα και επώνυμα να σας μιλήσω.
Αν είχατε την δυνατότητα να υιοθετούσατε αυτό το παιδάκι; Θα θέλατε να το μεγαλώσετε;
Με όλη μου την καρδιά. Γιατί έξω, δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει. Υπάρχει ο κόσμος που τα εκμεταλλεύεται και δεν τα αγαπάει. Όπως δεχόμαστε από την οικογένειά μας αγάπη, αποτελεί χρέος μας να δώσουμε και στα παιδιά μας αγάπη. Κι όχι μόνο στα παιδιά μας, αλλά στα παιδιά όλου του κόσμου.
Είναι πολλές οι οικογένειες που «ξεπουλιούνται» για να καταφέρουν να κάνουν δικά τους παιδιά. Υπάρχουν γυναίκες που κοιμούνται και ξυπνούν με τον ίδιο καημό: «πότε θα γίνω μαμά, να έχω κι εγώ το δικό μου παιδί.»
Κι είναι κρίμα αντίστοιχα, άλλες γυναίκες που έχουν δικά τους παιδιά, είτε να τους συμπεριφέρονται άσχημα, είτε να τα εγκαταλείπουν, είτε να τα κακομεταχειρίζονται στην καθημερινότητα. Για μένα αυτό είναι μεγάλη αμαρτία.
Υπάρχουν γυναίκες που ονειρεύονται να έχουν έστω ένα παιδί. Μακάρι να μου έλεγαν το «ναι» πάρτο. Θα το έκανα με όλη μου την καρδιά, αλήθεια.
Σε ότι αφορά την πιστοποίηση για τα γάλα. Θέλω να πω προς το Γενικό Νοσοκομείο της Ρόδου και στην μαιευτική κλινική και την αντίληψή τους: Κανένα μητρικό γάλα, βάσει της λογικής δεν γίνεται να ελεγχθεί. Δεν γίνεται να ελέγχεται. Γιατί πρώτα απ’ όλα, το μητρικό γάλα, περιέχει αγάπη. Και η αγάπη δεν φιλτράρεται. Αυτό ειλικρινά το πιστεύω.
Τι να πιστοποιήσεις δηλαδή; Ένα μωρό αισθάνεται πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια στο στήθος, απ’ ότι κρατώντας ένα γυάλινο μπιμπερό με σκόνη και μια ψεύτικη πλαστική θηλή.»
Η Φωτεινή από τον Αρχάγγελο, μητέρα ενός κοριτσιού μόλις 8 μηνών, δέχθηκε μετά από μεγάλη σκέψη να μιλήσει στη «Ροδιακή», χωρίς να δημοσιοποιηθεί όμως η πλήρης ταυτότητά της, για έναν και μοναδικό λόγο: Για να μην –έστω υποθέσει κάποιος- ότι η ενέργειά της αυτή, είχε ως κίνητρο την προβολή της ίδιας και της οικογένειάς της.
Συναντήσαμε την Φωτεινή με τον σύζυγό της και το πανέμορφο μωράκι τους, στο σπίτι τους στον Αρχάγγελο. Μετρημένοι άνθρωποι, συγκροτημένοι, απόλυτα συνειδητοποιημένοι γι’ αυτό του αποφάσισαν να προτείνουν, επιχειρώντας να προσφέρουν στο μικρό αγοράκι, ότι του στέρησαν με το που άνοιξε τα ματάκια του.
Η Φωτεινή, επισήμανε ότι με όλη της την καρδιά θα μπορούσε να υιοθετήσει αυτό το μωράκι. Σημείωσε όμως ότι κανείς δεν μπορεί να αναπληρώσει την αγάπη της αληθινής μητέρας, την οποία κάλεσε, να μην φοβηθεί, να μην ντραπεί και να σπεύσει να ζητήσει πίσω τον μικρό Άγγελο, να τον πάρει στην αγκαλιά της γιατί όπως τόνισε, ολόκληρη η Ρόδος θα σταθεί στο πλευρό της και θα την στηρίξει.
Είσαστε η μητέρα, η γυναίκα, που έκανε περήφανους όλους τους ροδίτες και πολύ περισσότερο βέβαια τις ροδίτισσες, όταν ζητήσατε να χορηγήσετε εσείς μητρικό γάλα στον μικρό Άγγελο. Το παιδάκι που εγκαταλείφθηκε σε χαρτόκουτο, κοντά στους Πεύκους. Τι σας έκανε αλήθεια να το θελήσετε αυτό;
«Διαβάζοντας στο διαδίκτυο το πόσες προσφορές έγιναν συνολικά, είδα ότι είχαν γίνει πολλές προσφορές για υλικά αγαθά. Κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι το βασικότερο γι αυτό το παιδάκι, ήταν επίσης η αγάπη και η φροντίδα. Για μένα το στήθος είναι ο ομφάλιος λώρος έξω από τη μήτρα. Θεώρησα ότι ήταν ίσως το πιο πολυτιμότερο πράγμα που μπορούσα να δώσω, σε ένα μωρό. Ειδικά σε ένα μωρό που εγκαταλείφθηκε και το οποίο δεν είχε τη φροντίδα που θα έπρεπε να έχει.
Πως νοιώσατε ως μητέρα κι εσείς ενός μικρού παιδιού από την ενέργεια αυτή της εγκατάλειψης;
Ένοιωσα θλίψη. Θλίψη.
Είναι αλήθεια το γεγονός ότι αν και διαμένετε εδώ, στον Αρχάγγελο, σε μια απόσταση 35 χιλιομέτρων από την πόλη της Ρόδου και από το Νοσοκομείο, είχατε πει ότι είσαστε διαθέσιμη να πηγαίνετε ακόμα και τρεις φορές τη μέρα στο Νοσοκομείο για να το θηλάζετε;
Ναι. Βασικά τους είπα ότι μπορώ να έρθω και να τους δώσω, είτε μητρικό γάλα αντλώντας το εκεί, είτε να το θηλάσω η ίδια για όσες φορές χρειάζεται. Ακόμα και τέσσερις φορές τη μέρα. Επειδή όμως στη Ρόδο δεν υπάρχει μονάδα πιστοποίησης μητρικού γάλακτος, μου απάντησαν αρνητικά και ότι δεν μπορούμε να δώσουμε στο παιδί κάτι που δεν είναι πιστοποιημένο και ότι υπάρχει το έτοιμο, η σκόνη.
Όσες μανούλες σαν εσάς αγκαλιάσουν αυτό το μωράκι, όπως το έχει αγκαλιάσει βεβαίως ολόκληρη η τοπική μας κοινωνία της Ρόδου, μπορούν να αναπληρώσουν την αγάπη που θα έδινε η ίδια η μητέρα του;
Όχι, κανένας δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Λένε ότι τέτοιου είδους δράματα, όπως αυτό της εγκατάλειψης του μικρού Άγγελου, πίσω κρύβουν άλλα δράματα. Ενδεχομένως μεγαλύτερα. Γι αυτό κανείς μας δεν πρέπει να βιαστεί να κρίνει και να επικρίνει. Αν είχατε την δυνατότητα να συναντηθείτε με την ίδια τη μητέρα τι θα της λέγατε;
Αν συναντιόμασταν δεν ξέρω ακριβώς τι θα μπορούσα να πω. Αυτό που τώρα μπορώ να πω, είναι ότι αν κάπου βλέπει, διαβάζει ή μας ακούει είναι: «Γύρνα στο παιδί σου και όπως όλοι έτρεξαν να βοηθήσουν το μωρό, θα βοηθήσουν κι εσένα να το μεγαλώσεις.» Δεν γίνεται ένα μωράκι να πάει σε μια άλλη οικογένεια και να δεχθεί την αγάπη που θα δέχονταν από τη μητέρα του. Ναι, εγκατέλειψε το μωρό, το εγκατέλειψε, αλλά δε νομίζω ότι μια μάνα από μόνη της, θα το έκανε τόσο εύκολα.
Είναι ο φόβος όλων πίσω, που μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι κάτι άλλο συμβαίνει, πολύ πιο σοβαρό;
Εγώ αυτό που σκέφτομαι είναι ότι δεν είναι μόνο η μητέρα. Κάπου θα υπάρχει κι ένας πατέρας, ο οποίος έχει αντίστοιχο μερίδιο ευθύνης.
Διαβάσατε φαντάζομαι τα σχόλια που έχουν γραφτεί στην ηλεκτρονική σελίδα της ΡΟΔΙΑΚΗΣ, (εμείς δεν θυμόμαστε ποτέ ξανά να έχουν γραφτεί τόσα πολλά επαινετικά σχόλια) για μια ενέργεια, που εσείς λέτε ότι είναι τόσο αυθόρμητη και απλή. Τι θα θέλατε να πείτε στον κόσμο;
Διάβασα μερικά. Θέλω να πω ότι ούτε μπράβο, ούτε συγχαρητήρια, περίμενα να μου πουν. Το έκανα γιατί το ένοιωσα. Γι αυτό και δεν ήθελα και επώνυμα να σας μιλήσω.
Αν είχατε την δυνατότητα να υιοθετούσατε αυτό το παιδάκι; Θα θέλατε να το μεγαλώσετε;
Με όλη μου την καρδιά. Γιατί έξω, δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει. Υπάρχει ο κόσμος που τα εκμεταλλεύεται και δεν τα αγαπάει. Όπως δεχόμαστε από την οικογένειά μας αγάπη, αποτελεί χρέος μας να δώσουμε και στα παιδιά μας αγάπη. Κι όχι μόνο στα παιδιά μας, αλλά στα παιδιά όλου του κόσμου.
Είναι πολλές οι οικογένειες που «ξεπουλιούνται» για να καταφέρουν να κάνουν δικά τους παιδιά. Υπάρχουν γυναίκες που κοιμούνται και ξυπνούν με τον ίδιο καημό: «πότε θα γίνω μαμά, να έχω κι εγώ το δικό μου παιδί.»
Κι είναι κρίμα αντίστοιχα, άλλες γυναίκες που έχουν δικά τους παιδιά, είτε να τους συμπεριφέρονται άσχημα, είτε να τα εγκαταλείπουν, είτε να τα κακομεταχειρίζονται στην καθημερινότητα. Για μένα αυτό είναι μεγάλη αμαρτία.
Υπάρχουν γυναίκες που ονειρεύονται να έχουν έστω ένα παιδί. Μακάρι να μου έλεγαν το «ναι» πάρτο. Θα το έκανα με όλη μου την καρδιά, αλήθεια.
Σε ότι αφορά την πιστοποίηση για τα γάλα. Θέλω να πω προς το Γενικό Νοσοκομείο της Ρόδου και στην μαιευτική κλινική και την αντίληψή τους: Κανένα μητρικό γάλα, βάσει της λογικής δεν γίνεται να ελεγχθεί. Δεν γίνεται να ελέγχεται. Γιατί πρώτα απ’ όλα, το μητρικό γάλα, περιέχει αγάπη. Και η αγάπη δεν φιλτράρεται. Αυτό ειλικρινά το πιστεύω.
Τι να πιστοποιήσεις δηλαδή; Ένα μωρό αισθάνεται πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια στο στήθος, απ’ ότι κρατώντας ένα γυάλινο μπιμπερό με σκόνη και μια ψεύτικη πλαστική θηλή.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.