του Νίκου Μελιανού
Τελικά το Ελληνικό δημόσιο δεν το έβαλε κάτω και φαίνεται ότι
εξαιτίας της αβελτηρίας Δήμου και Μονής, τα κατάφερε. Τι κατάφερε; ΝΑ
ΓΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ.
Βέβαια το πήγαινε «λάου λάου» και στις προσπάθειες του αυτές βρήκε άξιους συμπαραστάτες τους πολιτικούς και θρησκευτικούς μας ταγούς. Δυστυχώς συλλήβδην πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι οποίοι δεν αντελήφθησαν μη έχοντας ή μη διαθέτοντας πολιτικό κριτήριο, το κακό καθώς και την πολιτική και κοινωνική θύελλα που πλησίαζε.
Ετσι μετά από αίτηση που υπεβλήθη στις 17.10.16 από την ΗΛΙΟΑΙΟΛΙΣ ΕΕ εταιρεία με έδρα το ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ η Δασική υπηρεσία, σε λιγότερο από 1 μήνα, στις 15.11.16 με το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 81801/15.1.16 έγγραφό της προς την εταιρεία αναφέρει: «ΕΓΚΡΙΝΟΜΕ την εγκατάσταση και λειτουργία ανεμολογικών ιστών, χωρίς την καταβολή ανταλλάγματος, για τη μέτρηση του αιολικού δυναμικού της ευρύτερης περιοχής, σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις στις θέσεις που βρίσκονται στο Δήμο Πάτμου, περιοχής αρμοδιότητας της Δ/σης Δασών Δωδ/σου καις τις θέσεις: 1. ΛΑΜΠΗ, 2. ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, 3. ΚΑΜΠΟΣ, 4. ΦΩΚΙΑ, 5. ΙΣΤΟΣ, 6. ΣΤΑΥΡΟΣ 7. ΟΣΙΟΣ, ενώ δίνονται και οι αντίστοιχες συντεταγμένες των χώρων. Μια δε από τις προϋποθέσεις που τίθενται είναι: ότι αφού ολοκληρωθεί ο σκοπός της εγκατάστασης, θα απομακρυνθεί ο μετρητικός εξοπλισμός και ο χώρος θα αποκατασταθεί».
Ο παντελής παραγκωνισμός Μονής και Δήμου φαίνεται από την ακροτελεύτιο προϋπόθεση – πρόταση στην οποία αναφέρεται πως: «το αρμόδιο δασονομείο Καλύμνου στην περιοχή ευθύνης του οποίου υπάγονται οι ανωτέρω θέσεις εγκατάστασης και ο δασοφύλακας παρακαλούνται για την πιστή τήρηση της παρούσας. Περαιτέρω θα προχωρήσουν στην εγκατάσταση δικαιούχου εταιρείας ΗΛΙΟΑΙΟΛΙΣ ΕΕ και θα μεριμνήσουν για τη σύνταξη των σχετικών πρωτοκόλλων εγκατάστασης.
Πριν προχωρήσω θα πρέπει να αναφωνήσω με πόνο ψυχής, Η ΠΑΤΜΟΣ ΕΑΛΩ, Η Πάτμος κυριεύθηκε, καταλήφθηκε, με το έτσι θέλω, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμη φορά τις επιφυλάξεις της εφημερίδας μας, μετά τις δικαστικές κατραπακιές που έφαγε το ελληνικό δημόσιο, όταν διεκδικώντας εδαφικές εκτάσεις της Μονής, έφαγε τα μούτρα του. Όμως εδώ έχουμε κατάφωρη παραβίαση των άρθρων του συντάγματος στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι η περιουσία της Μονής Πάτμου είναι αναπαλλοτρίωτη. Τι στο καλό συμβαίνει; Φαίνεται ότι δεν κατάφεραν διά της δικαστικής οδού, το πετυχαίνουν διά των δασικών χαρτών μετερχόμενοι παν θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Και μετά κατηγορούν και την ΤΡΌΙΚΑ, συγγνώμη, τους θεσμούς ήθελα να πω.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι. Τι είναι ανεμολογικός ιστός; Είναι τύπος ιστού, σωληνωτός, δικτύωμα ή αυτοστήρικτο δικτύωμα ύψους από 50-130 μέτρα για μετρήσεις αιολικού δυναμικού και είναι απαραίτητος για τον σχεδιασμό και τον καλό προγραμματισμό λειτουργίας ενός αιολικού πάρκου. Δηλαδή ανεμολογικές μετρήσεις ως προάγγελος εγκατάστασης ανεμογεννητριών και μάλιστα σε 7 περιοχές στην Πάτμο, για δημιουργία αιολικού σταθμού και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η δασική υπηρεσία απάντησε τάχιστα, σε λιγότερο από 1 μήνα και μάλιστα η παραχώρηση των εκτάσεων του δημοσίου ως δασικών στην εταιρεία γίνεται χωρίς αντάλλαγμα, βάζοντάς μας σε πειρασμό και φέρνοντας στο μυαλό μας την προ 20 ετίας περίπου παραχώρησης έκτασης από το Δήμο Πάτμου πάλι δωρεάν σε επιχειρηματία στη Λάμπη όπου λειτουργούν οι ανεμογεννήτριες και που ενώ εισπράττονται τεράστια κέρδη, ο δήμος δεν εισπράττει τίποτα. Αλήθεια κ. δήμαρχε τι γίνεται με την υπόθεση που είχατε αναλάβει να φέρεται εις πέρας;
Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι: ΓΙΑΤΙ δεν ερωτήθησαν ο ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΜΟΥ και ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ καθώς ακόμη ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;
Στο συγκεκριμένο έγγραφο της δασικής υπηρεσίας με το οποίο δίνεται άδεια εγκατάστασης των ανεμολογικών ιστών σε 7 περιοχές της Πάτμου, αυτές καταγράφονται ότι εβρίσκονται «εντός κατά τεκμήριο δημόσιου χαρακτήρα εκτάσεων» σύμφωνα με τις παρ. 1.2 του άρθρου 3 του Ν. 998/79 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Τι σημαίνει όμως κατά τεκμήριο δημόσιου δασικού χαρακτήρα; Ότι το ελληνικό δημόσιο, τα θεωρεί δικά του τουλάχιστον μέχρι να προσκομιστούν έγγραφα τα οποία θα αντικρούουν την ιδιοκτησία του. Εκεί φτάσαμε, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό άλλωστε αναφέρεται και στην 173/2002 10σέλιδη Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους σε σχετικό ερώτημα που έγινε: «Εάν ισχύει ή όχι τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου επί δασών ή δασικών εκτάσεων, στις κηρυχθείσες υπό κτηματογράφηση για τη δημιουργία του Εθνικού Κτηματολογίου περιοχές, στις οποίες προβλεπόμενος από το Ν.2664/98 Δασικός χάρτης έχει καταρτιστεί χωρίς να έχει κυρωθεί καθώς και σε περιοχές που δεν έχει καν καταρτιστεί».
Μπράβο μας και πάλι μπράβο μας. Μια περιουσία μας άφησε ο Όσιος και δεν είμαστε ικανοί να την κρατήσομε. «Το φυλάξαι τ’ αγαθά, χαλεπότερον του κτήσασθαι» λέγανε οι Αρχαίοι μας πρόγονοι. Και αυτά που σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές απ΄αιώνων μηδέ των Οθωμανών εξαιρουμένων, καταπατώνται και υφαρπάζονται, κλέβονται θα λέγαμε από το ελληνικό κράτος, χωρίς να υπάρχει αντίδραση. Μόνο ένας αντέδρασε μέχρι σήμερα εναντίον του ελληνικού κράτους και την πλήρωσε ακριβά. Και για να φρεσκάρω τη μνήμη ορισμένων θα πρέπει να πω ότι «πρώτος ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου το 1999 ο τότε ηγούμενος Αμφιλόχιος Καμίτσης, όταν το τελευταίο είχε εγείρει παράλογες αξιώσεις σε Αγαθονήσι, Αρκιούς και Πάτμο. Κατέθεσε μάλιστα και ΑΓΩΓΗ κατά του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ για να προστατέψει την περιουσία της Μονής. Πρωθυπουργός ήταν τότε ο Κ. Σημίτης. Σε σχετικά διαβήματα τότε του Πατριαρχείου ζητείται από τον ηγούμενο να προχωρήσει την αγωγή εφόσον υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν την ιδιοκτησία της Μονής (οποία υποκρισία και του πατριαρχείου που απεμπολούσε την ίδια του την περιουσία, άγνωστο γιατί). Ο ηγούμενος στηριζόμενος στα χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων συνέχισε την αγωγή και παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν αρνήθηκε να την αποσύρει. Αυτό όμως ήταν η αρχή του τέλους του. Λίγους μήνες μετά τον ΚΑΘΑΙΡΕΣΕ ο Πατριάρχης. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι από τότε μέχρι σήμερα και ενώ έχουν περάσει 18 χρόνια και ενώ δεν έχει γίνει ανάκληση της αγωγής, η αγωγή αυτή δεν έχει εκδικαστεί. Δεν είναι θαύμα;;;
Ωστόσο για να επιστρέψομε στους ανεμολογικούς ιστούς, αξίζει να σημειώσουμε ότι σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπου προκρίνονται χώροι για εγκατάστασή τους, δημιουργούνται προβλήματα και προκαλούνται διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις. Άραγε εδώ που και το ιδιοκτησιακό, και το δασικό και το θέμα της υγείας καίει τους κατοίκους, θα ευαισθητοποιήσει κάποιον ή κάποιους; Και όχι μόνο πολιτικούς αλλά και εκκλησιαστικούς παράγοντες.
Κλείνοντας αξίζει ν’ αναφερθούμε και σ’ ένα θέμα νομικό, κυρίως όμως ηθικό, πάνω απ’ όλα ίσως εθνικό. Υπάρχει το ελληνικό Σύνταγμα, όπως αυτό αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27ης Μαΐου 2008 από την Η’ Αναθεωρητική βουλή των Ελλήνων το οποίο αποτελεί το θεμελιώδη νόμο της Πολιτείας, τον καταστατικό χάρτη αυξημένης τυπικής ισχύος με τον οποίο πρέπει να συμφωνούν όλοι οι κανόνες δικαίου της έννομης τάξης.
Στο άρθρο λοιπόν 18 και στην παράγραφο 8 ρητά αναφέρει: «Δεν επιτρέπεται να απαλλοτριωθεί η αγροτική ιδιοκτησία των Σταυροπηγιακών Ιερών Μονών της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας στη Χαλκιδική, των Βλατάδων στη Θεσσαλονική και του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ, με εξαίρεση τα μετόχια» κ.λπ. Το φαιδρό, γελοίο, απαράδεκτο ανόσιο και ανεπίτρεπτο της υπόθεσης είναι το ίδιο το κράτος φάσκει και αντιφάσκει. Δεν μπορεί από τη μια να αναφέρει ότι δεν απαλλοτριώνεται η περιουσία της Μονής στην Πάτμο αναγνωρίζοντάς τα χρυσόβουλα παραχώρησης της και από την άλλη να την καταπατά μη αναγνωρίζοντας τα. (Μήπως εδώ φταίει και η Μονή που τόσα χρόνια δεν έχει φροντίσει να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα σχετικά με το ιδιοκτησιακό;) Οποία φανερή αλλά και κρυφή υποκρισία!! Άραγε το Πατριαρχείο στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η Πάτμος, τι κάνει; Γιατί κωφεύει; Ποια μυστική διαβούλευση ή συναλλαγή έχει πραγματοποιηθεί με το ελληνικό κράτος; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται; Θα θέλαμε μια απάντηση από κάποια υπεύθυνα χείλη.
Άλλως θα δικαιούμαστε να σκεφτόμαστε τα χειρότερα. Για όλους και απ’ όλους τους χώρους. Απ’ όπου και αν όλοι αυτοί προέρχονται. Καιρός ν’ αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Βέβαια το πήγαινε «λάου λάου» και στις προσπάθειες του αυτές βρήκε άξιους συμπαραστάτες τους πολιτικούς και θρησκευτικούς μας ταγούς. Δυστυχώς συλλήβδην πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι οποίοι δεν αντελήφθησαν μη έχοντας ή μη διαθέτοντας πολιτικό κριτήριο, το κακό καθώς και την πολιτική και κοινωνική θύελλα που πλησίαζε.
Ετσι μετά από αίτηση που υπεβλήθη στις 17.10.16 από την ΗΛΙΟΑΙΟΛΙΣ ΕΕ εταιρεία με έδρα το ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ η Δασική υπηρεσία, σε λιγότερο από 1 μήνα, στις 15.11.16 με το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 81801/15.1.16 έγγραφό της προς την εταιρεία αναφέρει: «ΕΓΚΡΙΝΟΜΕ την εγκατάσταση και λειτουργία ανεμολογικών ιστών, χωρίς την καταβολή ανταλλάγματος, για τη μέτρηση του αιολικού δυναμικού της ευρύτερης περιοχής, σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις στις θέσεις που βρίσκονται στο Δήμο Πάτμου, περιοχής αρμοδιότητας της Δ/σης Δασών Δωδ/σου καις τις θέσεις: 1. ΛΑΜΠΗ, 2. ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, 3. ΚΑΜΠΟΣ, 4. ΦΩΚΙΑ, 5. ΙΣΤΟΣ, 6. ΣΤΑΥΡΟΣ 7. ΟΣΙΟΣ, ενώ δίνονται και οι αντίστοιχες συντεταγμένες των χώρων. Μια δε από τις προϋποθέσεις που τίθενται είναι: ότι αφού ολοκληρωθεί ο σκοπός της εγκατάστασης, θα απομακρυνθεί ο μετρητικός εξοπλισμός και ο χώρος θα αποκατασταθεί».
Ο παντελής παραγκωνισμός Μονής και Δήμου φαίνεται από την ακροτελεύτιο προϋπόθεση – πρόταση στην οποία αναφέρεται πως: «το αρμόδιο δασονομείο Καλύμνου στην περιοχή ευθύνης του οποίου υπάγονται οι ανωτέρω θέσεις εγκατάστασης και ο δασοφύλακας παρακαλούνται για την πιστή τήρηση της παρούσας. Περαιτέρω θα προχωρήσουν στην εγκατάσταση δικαιούχου εταιρείας ΗΛΙΟΑΙΟΛΙΣ ΕΕ και θα μεριμνήσουν για τη σύνταξη των σχετικών πρωτοκόλλων εγκατάστασης.
Πριν προχωρήσω θα πρέπει να αναφωνήσω με πόνο ψυχής, Η ΠΑΤΜΟΣ ΕΑΛΩ, Η Πάτμος κυριεύθηκε, καταλήφθηκε, με το έτσι θέλω, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμη φορά τις επιφυλάξεις της εφημερίδας μας, μετά τις δικαστικές κατραπακιές που έφαγε το ελληνικό δημόσιο, όταν διεκδικώντας εδαφικές εκτάσεις της Μονής, έφαγε τα μούτρα του. Όμως εδώ έχουμε κατάφωρη παραβίαση των άρθρων του συντάγματος στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι η περιουσία της Μονής Πάτμου είναι αναπαλλοτρίωτη. Τι στο καλό συμβαίνει; Φαίνεται ότι δεν κατάφεραν διά της δικαστικής οδού, το πετυχαίνουν διά των δασικών χαρτών μετερχόμενοι παν θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Και μετά κατηγορούν και την ΤΡΌΙΚΑ, συγγνώμη, τους θεσμούς ήθελα να πω.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι. Τι είναι ανεμολογικός ιστός; Είναι τύπος ιστού, σωληνωτός, δικτύωμα ή αυτοστήρικτο δικτύωμα ύψους από 50-130 μέτρα για μετρήσεις αιολικού δυναμικού και είναι απαραίτητος για τον σχεδιασμό και τον καλό προγραμματισμό λειτουργίας ενός αιολικού πάρκου. Δηλαδή ανεμολογικές μετρήσεις ως προάγγελος εγκατάστασης ανεμογεννητριών και μάλιστα σε 7 περιοχές στην Πάτμο, για δημιουργία αιολικού σταθμού και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η δασική υπηρεσία απάντησε τάχιστα, σε λιγότερο από 1 μήνα και μάλιστα η παραχώρηση των εκτάσεων του δημοσίου ως δασικών στην εταιρεία γίνεται χωρίς αντάλλαγμα, βάζοντάς μας σε πειρασμό και φέρνοντας στο μυαλό μας την προ 20 ετίας περίπου παραχώρησης έκτασης από το Δήμο Πάτμου πάλι δωρεάν σε επιχειρηματία στη Λάμπη όπου λειτουργούν οι ανεμογεννήτριες και που ενώ εισπράττονται τεράστια κέρδη, ο δήμος δεν εισπράττει τίποτα. Αλήθεια κ. δήμαρχε τι γίνεται με την υπόθεση που είχατε αναλάβει να φέρεται εις πέρας;
Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι: ΓΙΑΤΙ δεν ερωτήθησαν ο ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΜΟΥ και ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ καθώς ακόμη ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;
Στο συγκεκριμένο έγγραφο της δασικής υπηρεσίας με το οποίο δίνεται άδεια εγκατάστασης των ανεμολογικών ιστών σε 7 περιοχές της Πάτμου, αυτές καταγράφονται ότι εβρίσκονται «εντός κατά τεκμήριο δημόσιου χαρακτήρα εκτάσεων» σύμφωνα με τις παρ. 1.2 του άρθρου 3 του Ν. 998/79 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Τι σημαίνει όμως κατά τεκμήριο δημόσιου δασικού χαρακτήρα; Ότι το ελληνικό δημόσιο, τα θεωρεί δικά του τουλάχιστον μέχρι να προσκομιστούν έγγραφα τα οποία θα αντικρούουν την ιδιοκτησία του. Εκεί φτάσαμε, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό άλλωστε αναφέρεται και στην 173/2002 10σέλιδη Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους σε σχετικό ερώτημα που έγινε: «Εάν ισχύει ή όχι τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου επί δασών ή δασικών εκτάσεων, στις κηρυχθείσες υπό κτηματογράφηση για τη δημιουργία του Εθνικού Κτηματολογίου περιοχές, στις οποίες προβλεπόμενος από το Ν.2664/98 Δασικός χάρτης έχει καταρτιστεί χωρίς να έχει κυρωθεί καθώς και σε περιοχές που δεν έχει καν καταρτιστεί».
Μπράβο μας και πάλι μπράβο μας. Μια περιουσία μας άφησε ο Όσιος και δεν είμαστε ικανοί να την κρατήσομε. «Το φυλάξαι τ’ αγαθά, χαλεπότερον του κτήσασθαι» λέγανε οι Αρχαίοι μας πρόγονοι. Και αυτά που σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές απ΄αιώνων μηδέ των Οθωμανών εξαιρουμένων, καταπατώνται και υφαρπάζονται, κλέβονται θα λέγαμε από το ελληνικό κράτος, χωρίς να υπάρχει αντίδραση. Μόνο ένας αντέδρασε μέχρι σήμερα εναντίον του ελληνικού κράτους και την πλήρωσε ακριβά. Και για να φρεσκάρω τη μνήμη ορισμένων θα πρέπει να πω ότι «πρώτος ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου το 1999 ο τότε ηγούμενος Αμφιλόχιος Καμίτσης, όταν το τελευταίο είχε εγείρει παράλογες αξιώσεις σε Αγαθονήσι, Αρκιούς και Πάτμο. Κατέθεσε μάλιστα και ΑΓΩΓΗ κατά του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ για να προστατέψει την περιουσία της Μονής. Πρωθυπουργός ήταν τότε ο Κ. Σημίτης. Σε σχετικά διαβήματα τότε του Πατριαρχείου ζητείται από τον ηγούμενο να προχωρήσει την αγωγή εφόσον υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν την ιδιοκτησία της Μονής (οποία υποκρισία και του πατριαρχείου που απεμπολούσε την ίδια του την περιουσία, άγνωστο γιατί). Ο ηγούμενος στηριζόμενος στα χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων συνέχισε την αγωγή και παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν αρνήθηκε να την αποσύρει. Αυτό όμως ήταν η αρχή του τέλους του. Λίγους μήνες μετά τον ΚΑΘΑΙΡΕΣΕ ο Πατριάρχης. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι από τότε μέχρι σήμερα και ενώ έχουν περάσει 18 χρόνια και ενώ δεν έχει γίνει ανάκληση της αγωγής, η αγωγή αυτή δεν έχει εκδικαστεί. Δεν είναι θαύμα;;;
Ωστόσο για να επιστρέψομε στους ανεμολογικούς ιστούς, αξίζει να σημειώσουμε ότι σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπου προκρίνονται χώροι για εγκατάστασή τους, δημιουργούνται προβλήματα και προκαλούνται διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις. Άραγε εδώ που και το ιδιοκτησιακό, και το δασικό και το θέμα της υγείας καίει τους κατοίκους, θα ευαισθητοποιήσει κάποιον ή κάποιους; Και όχι μόνο πολιτικούς αλλά και εκκλησιαστικούς παράγοντες.
Κλείνοντας αξίζει ν’ αναφερθούμε και σ’ ένα θέμα νομικό, κυρίως όμως ηθικό, πάνω απ’ όλα ίσως εθνικό. Υπάρχει το ελληνικό Σύνταγμα, όπως αυτό αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27ης Μαΐου 2008 από την Η’ Αναθεωρητική βουλή των Ελλήνων το οποίο αποτελεί το θεμελιώδη νόμο της Πολιτείας, τον καταστατικό χάρτη αυξημένης τυπικής ισχύος με τον οποίο πρέπει να συμφωνούν όλοι οι κανόνες δικαίου της έννομης τάξης.
Στο άρθρο λοιπόν 18 και στην παράγραφο 8 ρητά αναφέρει: «Δεν επιτρέπεται να απαλλοτριωθεί η αγροτική ιδιοκτησία των Σταυροπηγιακών Ιερών Μονών της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας στη Χαλκιδική, των Βλατάδων στη Θεσσαλονική και του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ, με εξαίρεση τα μετόχια» κ.λπ. Το φαιδρό, γελοίο, απαράδεκτο ανόσιο και ανεπίτρεπτο της υπόθεσης είναι το ίδιο το κράτος φάσκει και αντιφάσκει. Δεν μπορεί από τη μια να αναφέρει ότι δεν απαλλοτριώνεται η περιουσία της Μονής στην Πάτμο αναγνωρίζοντάς τα χρυσόβουλα παραχώρησης της και από την άλλη να την καταπατά μη αναγνωρίζοντας τα. (Μήπως εδώ φταίει και η Μονή που τόσα χρόνια δεν έχει φροντίσει να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα σχετικά με το ιδιοκτησιακό;) Οποία φανερή αλλά και κρυφή υποκρισία!! Άραγε το Πατριαρχείο στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η Πάτμος, τι κάνει; Γιατί κωφεύει; Ποια μυστική διαβούλευση ή συναλλαγή έχει πραγματοποιηθεί με το ελληνικό κράτος; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται; Θα θέλαμε μια απάντηση από κάποια υπεύθυνα χείλη.
Άλλως θα δικαιούμαστε να σκεφτόμαστε τα χειρότερα. Για όλους και απ’ όλους τους χώρους. Απ’ όπου και αν όλοι αυτοί προέρχονται. Καιρός ν’ αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.