Κάποιοι αναζητούν πολιτική δικαίωση με την σιγουριά ότι οι νεκροί δεν μιλούν.Είναι έτσι όμως;
Η οικογένεια του Κώστα Τσαλικίδη 12 χρόνια τώρα
ζει έναν εφιάλτη. Στην αντίπερα όχθη πολλοί από τους φανερούς αλλά και
τους σκοτεινούς “χειριστές” της υπόθεσης απολαμβάνουν μια προκλητική
ασυλία και αναζητούν μάλιστα πολιτική δικαίωση με την σιγουριά ότι οι
νεκροί δεν μιλούν. Είναι έτσι όμως;
Ξημερώματα Τετάρτης 9 Μαρτίου 2005, στην οδό Ευκλείδου 18 στον Κολωνό.
Από το παταράκι του μπάνιου στο μικρό διαμέρισμα του Κώστα Τσαλικίδη, κατεβαίνει ένα σχοινί το οποίο είναι δεμένο στους σωλήνες του καλοριφέρ. Το σχοινί καταλήγει σε θηλιά, περασμένη στο λαιμό του 39χρονου στελέχους της Vodafone.
Το σώμα του Κώστα Τσαλικίδη αιωρείται μερικά εκατοστά πάνω από το πάτωμα και μια καρέκλα είναι πεσμένη κάτω από τα πόδια του….
Η ώρα είναι 07:55. Το άψυχο σώμα του γιού της καθώς κρέμεται μπροστά στη πόρτα του μπάνιου, θα το αντικρύσει πρώτη η μητέρα του Γεωργία.
Ο Κώστας, που ήταν πάντα συνεπής στην δουλειά του, εκείνη τη μέρα δεν είχε φύγει ακόμη από το διαμέρισμα και οι γονείς τον καλούσαν στο τηλέφωνο με τη σκέψη ότι τον είχε πάρει ο ύπνος. Ο πατέρας του Γιώργος, εργολάβος οικοδομών, υπέφερε από την αναπηρία του στο ένα του πόδι με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η κίνησή του. Οι γονείς κατοικούσαν στον ίδιο όροφο με το γιο τους, σε διαφορετικά διαμερίσματα.
Η μητέρα ήταν εκείνη που με το δικό της κλειδί, θα πήγαινε να ξυπνήσει τον Κώστα.
Η ώρα είναι 08:35, όταν φτάνει τυχαία στο διαμέρισμα ο αδελφός του Παναγιώτης. Εκείνος με μαχαίρι κόβει το σχοινί και τοποθετεί το άψυχο σώμα του αδελφού του στο κρεβάτι του υπνοδωματίου, όπου και τον φωτογράφισε. Στη συνέχεια τηλεφωνεί στο ΑΤ Κολωνού.
Στις 9.30-10 το πρωί της ίδιας μέρας, (σύμφωνα με την κατάθεσή του στις 10 Μαρτίου 2006), ενημερώνεται ο επικεφαλής της Vodafone Γιώργος Κορωνιάς, για το θάνατο του Κώστα Τσαλικίδη. Στο διαμέρισμα της οδού Ευκλείδου βρίσκεται ακόμη η Σήμανση και το ΕΚΑΒ.
Στο μεταξύ κανείς δεν φροντίζει ν απομονώσει το χώρο και να πάρει δαχτυλικά αποτυπώματα. Ούτε καν από το πατάρι. Μέχρι σήμερα.
Όσο για την νεκροψία, αυτή γίνεται την επόμενη το βράδι, 10 Μαρτίου 2005, αντί της πάγιας τακτικής-παραλαβή νεκρών μέχρι 10 το πρωί για νεκροτομή την ίδια μέρα. (Στην Ελλάδα πρωθυπουργός είναι ο Κώστας Καραμανλής και κορυφαία στελέχη στο Μαξίμου ο Γιάννης Αγγέλου και ο Γιάννης Ανδριανός.)
Κανείς εως σήμερα δεν γνωρίζει την πραγματική ώρα του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη. Κι αυτό γιατί πουθενά δεν αναγράφεται- σε κανένα έγγραφο! Κανείς εκτός από τον δολοφόνο του.
Στην οδό Ευκλείδου 18, στο διαμέρισμα που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δυάρι που κατοικούσε ο Κώστας Τσαλικίδης, μένουν δυο φοιτήτριες, κορίτσια από την επαρχία που βρέθηκαν στην Αθήνα. Ένα πρωί καθώς έχουν κατέβει για ψώνια στο κέντρο της πόλης-συγκεκριμένα πήγαν ν αγοράσουν καλλυντικά από γνωστό κατάστημα, θα κάνουν μια γνωριμία λίγο ασυνήθιστη, για το μέρος. Ενας ώριμος άνδρας, αθλητικός και με κοντοκουρεμένο μαλλί, θα τις πλησιάσει. Τους πιάνει κουβέντα. Για κάποιο διάστημα, μιλάει μόνο με τη μία, καθώς η άλλη συνεχίζει να ψωνίζει.
Αργότερα και καθώς επιστρέφουν σπίτι τους, ανακαλύπτουν ότι έχουν χάσει τα κλειδιά τους. Πολύ μετά κι όταν ο Κώστας Τσαλικίδης του κάτω ορόφου, θα είχε φύγει από τη ζωή, οι φοιτήτριες βρίσκουν έντρομες μια βαλίτσα στο πατάρι του μπάνιου τους. Μια τεράστια βαλίτσα που δεν ανήκε σε καμία από τις δύο. Τα παταράκια στις παλιές πολυκατοικίες, όπως εκείνη που κατοικούσαν, χτιζόντουσαν με τον ίδιο τρόπο σ όλα τα διαμερίσματα. Οι σωληνώσεις ήταν παρόμοιες.
Οποιος είχε μπει στο διαμέρισμα των κοριτσιών γνώριζε ακριβώς πως ήταν και το πατάρι στο δυάρι του Κώστα Τσαλικίδη. Από πού περνούν οι σωληνώσεις της κεντρικής θέρμανσης. Είχε σκόμη στη διάθεσή του και το κλειδί της κεντρικής εισόδου της μικρής πολυκατοικίας.
Το τι μπορεί να περιείχε η βαλίτσα που τοποθετήθηκε στο πατάρι τους, είναι ένα ερωτηματικό. Οπως επίσης και πως θα μπορούσε να χρησιμεύει στους δολοφόνους του νεαρού Τσαλικίδη.
Ένα ακόμη ερωτηματικό είναι οι τρείς ναυτικοί κόμποι που έσφιγγαν τη θηλιά στο λαιμό του Κώστα Τσαλικίδη. Οι ναυτικοί κόμποι, απαιτούν ιδιαίτερη τεχνική και έμπειρο χέρι. Ο νεαρός Τσαλικίδης, δεν ήξερε να δένει παρά τους κόμπους στα κορδόνια των παπουτσιών του.
Οι φοιτήτριες –σύμφωνα με πληροφορίες-έχουν δώσει καταθέσεις και στη συνέχεια «εξαφανίσθηκαν» τρομαγμένες από το σπίτι του Κολωνού.
-«Εμείς ποτέ δεν είχαμε βαλίτσα στο πατάρι μας…», θα πουν στην οικογένεια του νεκρού Τσαλικίδη.
Ηταν γύρω στις 11 το βράδι της 8ης Μαρτίου, όταν ο Κώστας Τσαλικίδης πήγε στο φούρνο της γειτονιάς του. Είχε αδυναμία στις πάστες που έφτιαχνε ο φίλος του φούρναρης και αγόρασε τρεις. «Μ αρέσουν πολύ οι πάστες που φτιάχνεις…» έλεγε καθώς έβγαζε να τις πληρώσει.
«Δεν έμοιαζε με άνθρωπο που θ αυτοκτονούσε. Ανοίξαμε μια κουβεντούλα, ως συνήθως…» θα πει ο φούρναρης για τον πελάτη και φίλο του.
Ο Κώστας κρατώντας τις πάστες ανεβαίνει στο διαμέρισμα. Τα γεγονότα τον θέλουν να περνάει πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. Όταν ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν κατευθύνθηκε προς το κρεβάτι του. Το πώς ένας δολοφόνος θα εξουδετερώσει εντελώς την αντίσταση ενός ανθρώπου που κοιμάται, απαιτεί φαντασία αντίστοιχη μ εκείνη του τελευταίου διαρρήκτη. Ένα αναισθητικό σπρέυ αρκεί.
Το κοιμισμένο σώμα του νεαρού Τσαλικίδη οδηγείται από τους δολοφόνους του στην κρεμάλα με τους ναυτικούς κόμπους. Αφού τη περάσουν στο λαιμό ένας απ αυτούς τον «αγκαλιάζει» και κρέμεται μαζί του. Τα σημάδια στο λαιμό του νεκρού δεν δικαιολογούνται ούτε από το βάρος , ούτε από τη διάμετρο του σχοινιού.
Το γεγονός ότι επέλεξαν να τον κρεμάσουν έξω από το μπάνιο του, έχει την εξήγησή του. Ηθελαν να στείλουν «μήνυμα» σε όσους γνώριζαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Διαφορετικά ότι θα είχαν την ίδια τύχη: Θα τους περίμενε κι εκείνους «Το Μπάνιο της Αφροδίτης» …
Οι απαρχές και οι «πρωτόγονες μέθοδοι» της ΕΥΠ
Ξημερώματα Τετάρτης 9 Μαρτίου 2005, στην οδό Ευκλείδου 18 στον Κολωνό.
Από το παταράκι του μπάνιου στο μικρό διαμέρισμα του Κώστα Τσαλικίδη, κατεβαίνει ένα σχοινί το οποίο είναι δεμένο στους σωλήνες του καλοριφέρ. Το σχοινί καταλήγει σε θηλιά, περασμένη στο λαιμό του 39χρονου στελέχους της Vodafone.
Το σώμα του Κώστα Τσαλικίδη αιωρείται μερικά εκατοστά πάνω από το πάτωμα και μια καρέκλα είναι πεσμένη κάτω από τα πόδια του….
Η ώρα είναι 07:55. Το άψυχο σώμα του γιού της καθώς κρέμεται μπροστά στη πόρτα του μπάνιου, θα το αντικρύσει πρώτη η μητέρα του Γεωργία.
Ο Κώστας, που ήταν πάντα συνεπής στην δουλειά του, εκείνη τη μέρα δεν είχε φύγει ακόμη από το διαμέρισμα και οι γονείς τον καλούσαν στο τηλέφωνο με τη σκέψη ότι τον είχε πάρει ο ύπνος. Ο πατέρας του Γιώργος, εργολάβος οικοδομών, υπέφερε από την αναπηρία του στο ένα του πόδι με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η κίνησή του. Οι γονείς κατοικούσαν στον ίδιο όροφο με το γιο τους, σε διαφορετικά διαμερίσματα.
Η μητέρα ήταν εκείνη που με το δικό της κλειδί, θα πήγαινε να ξυπνήσει τον Κώστα.
Η ώρα είναι 08:35, όταν φτάνει τυχαία στο διαμέρισμα ο αδελφός του Παναγιώτης. Εκείνος με μαχαίρι κόβει το σχοινί και τοποθετεί το άψυχο σώμα του αδελφού του στο κρεβάτι του υπνοδωματίου, όπου και τον φωτογράφισε. Στη συνέχεια τηλεφωνεί στο ΑΤ Κολωνού.
Στις 9.30-10 το πρωί της ίδιας μέρας, (σύμφωνα με την κατάθεσή του στις 10 Μαρτίου 2006), ενημερώνεται ο επικεφαλής της Vodafone Γιώργος Κορωνιάς, για το θάνατο του Κώστα Τσαλικίδη. Στο διαμέρισμα της οδού Ευκλείδου βρίσκεται ακόμη η Σήμανση και το ΕΚΑΒ.
Στο μεταξύ κανείς δεν φροντίζει ν απομονώσει το χώρο και να πάρει δαχτυλικά αποτυπώματα. Ούτε καν από το πατάρι. Μέχρι σήμερα.
Όσο για την νεκροψία, αυτή γίνεται την επόμενη το βράδι, 10 Μαρτίου 2005, αντί της πάγιας τακτικής-παραλαβή νεκρών μέχρι 10 το πρωί για νεκροτομή την ίδια μέρα. (Στην Ελλάδα πρωθυπουργός είναι ο Κώστας Καραμανλής και κορυφαία στελέχη στο Μαξίμου ο Γιάννης Αγγέλου και ο Γιάννης Ανδριανός.)
Κανείς εως σήμερα δεν γνωρίζει την πραγματική ώρα του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη. Κι αυτό γιατί πουθενά δεν αναγράφεται- σε κανένα έγγραφο! Κανείς εκτός από τον δολοφόνο του.
Στην οδό Ευκλείδου 18, στο διαμέρισμα που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δυάρι που κατοικούσε ο Κώστας Τσαλικίδης, μένουν δυο φοιτήτριες, κορίτσια από την επαρχία που βρέθηκαν στην Αθήνα. Ένα πρωί καθώς έχουν κατέβει για ψώνια στο κέντρο της πόλης-συγκεκριμένα πήγαν ν αγοράσουν καλλυντικά από γνωστό κατάστημα, θα κάνουν μια γνωριμία λίγο ασυνήθιστη, για το μέρος. Ενας ώριμος άνδρας, αθλητικός και με κοντοκουρεμένο μαλλί, θα τις πλησιάσει. Τους πιάνει κουβέντα. Για κάποιο διάστημα, μιλάει μόνο με τη μία, καθώς η άλλη συνεχίζει να ψωνίζει.
Αργότερα και καθώς επιστρέφουν σπίτι τους, ανακαλύπτουν ότι έχουν χάσει τα κλειδιά τους. Πολύ μετά κι όταν ο Κώστας Τσαλικίδης του κάτω ορόφου, θα είχε φύγει από τη ζωή, οι φοιτήτριες βρίσκουν έντρομες μια βαλίτσα στο πατάρι του μπάνιου τους. Μια τεράστια βαλίτσα που δεν ανήκε σε καμία από τις δύο. Τα παταράκια στις παλιές πολυκατοικίες, όπως εκείνη που κατοικούσαν, χτιζόντουσαν με τον ίδιο τρόπο σ όλα τα διαμερίσματα. Οι σωληνώσεις ήταν παρόμοιες.
Οποιος είχε μπει στο διαμέρισμα των κοριτσιών γνώριζε ακριβώς πως ήταν και το πατάρι στο δυάρι του Κώστα Τσαλικίδη. Από πού περνούν οι σωληνώσεις της κεντρικής θέρμανσης. Είχε σκόμη στη διάθεσή του και το κλειδί της κεντρικής εισόδου της μικρής πολυκατοικίας.
Το τι μπορεί να περιείχε η βαλίτσα που τοποθετήθηκε στο πατάρι τους, είναι ένα ερωτηματικό. Οπως επίσης και πως θα μπορούσε να χρησιμεύει στους δολοφόνους του νεαρού Τσαλικίδη.
Ένα ακόμη ερωτηματικό είναι οι τρείς ναυτικοί κόμποι που έσφιγγαν τη θηλιά στο λαιμό του Κώστα Τσαλικίδη. Οι ναυτικοί κόμποι, απαιτούν ιδιαίτερη τεχνική και έμπειρο χέρι. Ο νεαρός Τσαλικίδης, δεν ήξερε να δένει παρά τους κόμπους στα κορδόνια των παπουτσιών του.
Οι φοιτήτριες –σύμφωνα με πληροφορίες-έχουν δώσει καταθέσεις και στη συνέχεια «εξαφανίσθηκαν» τρομαγμένες από το σπίτι του Κολωνού.
-«Εμείς ποτέ δεν είχαμε βαλίτσα στο πατάρι μας…», θα πουν στην οικογένεια του νεκρού Τσαλικίδη.
Ηταν γύρω στις 11 το βράδι της 8ης Μαρτίου, όταν ο Κώστας Τσαλικίδης πήγε στο φούρνο της γειτονιάς του. Είχε αδυναμία στις πάστες που έφτιαχνε ο φίλος του φούρναρης και αγόρασε τρεις. «Μ αρέσουν πολύ οι πάστες που φτιάχνεις…» έλεγε καθώς έβγαζε να τις πληρώσει.
«Δεν έμοιαζε με άνθρωπο που θ αυτοκτονούσε. Ανοίξαμε μια κουβεντούλα, ως συνήθως…» θα πει ο φούρναρης για τον πελάτη και φίλο του.
Ο Κώστας κρατώντας τις πάστες ανεβαίνει στο διαμέρισμα. Τα γεγονότα τον θέλουν να περνάει πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. Όταν ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν κατευθύνθηκε προς το κρεβάτι του. Το πώς ένας δολοφόνος θα εξουδετερώσει εντελώς την αντίσταση ενός ανθρώπου που κοιμάται, απαιτεί φαντασία αντίστοιχη μ εκείνη του τελευταίου διαρρήκτη. Ένα αναισθητικό σπρέυ αρκεί.
Το κοιμισμένο σώμα του νεαρού Τσαλικίδη οδηγείται από τους δολοφόνους του στην κρεμάλα με τους ναυτικούς κόμπους. Αφού τη περάσουν στο λαιμό ένας απ αυτούς τον «αγκαλιάζει» και κρέμεται μαζί του. Τα σημάδια στο λαιμό του νεκρού δεν δικαιολογούνται ούτε από το βάρος , ούτε από τη διάμετρο του σχοινιού.
Το γεγονός ότι επέλεξαν να τον κρεμάσουν έξω από το μπάνιο του, έχει την εξήγησή του. Ηθελαν να στείλουν «μήνυμα» σε όσους γνώριζαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Διαφορετικά ότι θα είχαν την ίδια τύχη: Θα τους περίμενε κι εκείνους «Το Μπάνιο της Αφροδίτης» …
Οι απαρχές και οι «πρωτόγονες μέθοδοι» της ΕΥΠ
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή» και του Άγγελου Πετρόπουλου Ελληνες και Αμερικανοί έκαναν από κοινού τις Υποκλοπές που οδήγησαν στην ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Κώστα Τσαλικίδη.
Οι απαρχές του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών στην Ελλάδα εντοπίζονται δύο χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και συγκεκριμένα η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) άρχισε να ασχολείται εκτενώς με την υπόθεση. Όπως αναφέρεται, χαρακτηριστικά, μέσα στα έγγραφα του Σνόουντεν, «τουλάχιστον 4 στελέχη επεξεργάστηκαν τη στρατηγική συλλογής πληροφοριών της NSA για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας ήδη από το 2002 και σε συνεργασία με άλλα τμήματα της υπηρεσίας σιγουρεύτηκαν ότι ‘μια αναλυτική επίθεση θα μπορέσει να υπάρξει και τα κοινωνικά δίκτυα των στόχων θα έχουν προκαθοριστεί’».
Σύμφωνα, πάντα, με την «Καθημερινή», η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) κι η NSA από τότε είχαν στενή συνεργασία στο θέμα της συλλογής πληροφοριών. «Όμως παρά την αγαστή συνεργασία, αλλά και την παρουσία στελεχών της NSA», οι Αμερικανοί έβρισκαν «τρομακτικά πρωτόγονους» τους τρόπους παρακολούθησης που χρησιμοποιούσε η ελληνική πλευρά.
Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2003, υπό τις έντονες πιέσεις της Ουάσινγκτον, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης επιχείρησε σε σύσκεψη με εκπροσώπους των τριών εταιρειών κινητής τηλεφωνίας (Vodafone, Cosmote, Tim) να διαμορφώσει από κοινού το πλαίσιο για τη δημιουργία ενός συστήματος «νομίμων συνακροάσεων». Ωστόσο οι εκλογές τον Μάρτιο του 2004 εμπόδισαν την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.
Το σύστημα Lawful Interception
Όπως προκύπτει από τα απόρρητα έγγραφα του Σνόουντεν, στις 4 Αυγούστου 2004, μία σειρά εντολών έκτασης 6.500 γραμμών προστίθενται στον πηγαίο κώδικα του λειτουργικού συστήματος που χρησιμοποιούσε η Vodafone, για να «τρέχει» το δίκτυό της. Αυτές οι εντολές ενεργοποίησαν ένα από τα υποσυστήματα του λειτουργικού – το οποία ανήκε στην Ericsson -, το επονομαζόμενο Lawful Interception (Νόμιμη Συνακρόαση).
Το υποσύστημα αυτό άνοιξε μία γραμμή παρακολούθησης μιας σειράς συνδρομητών της εταιρείας, κρύβοντας, όμως, σχεδόν κάθε ίχνος αυτής της ενέργειας. Από εκεί, οι υποκλαπείσες συνομιλίες προωθούνταν σε 14 κινητά τηλέφωνα-σκιές και πιθανότατα, σύμφωνα με την «Καθημερινή», σε ηλεκτρονικούς καταγραφείς δεδομένων για αποθήκευση και επεξεργασία.
Η εμπλοκή της CIA, οι στρατολογήσεις και ο πράκτορας
Κατά τα έγγραφα του Σνόουντεν, «η μυστική επιχείρηση έγινε από την NSA και τουλάχιστον στην πρώτη φάση της είχε το πράσινο φως της ελληνικής κυβέρνησης». Ωστόσο στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν. Μια αναφορά της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) το 2006 επισήμαινε ότι «σε κάποιες από τις φάσεις της επιχείρησης των υποκλοπών κρίθηκε απαραίτητη η συνδρομή στο εσωτερικό της Vodafone».
Αυτή η «συνδρομή», σύμφωνα πάντα με το περιεχόμενο των απορρήτων εγγράφων, «θα μπορούσε να είναι το έργο μιας άλλης υπηρεσίας και συγκεκριμένα της CIA». «Σε πολλές περιπτώσεις τα κοινά κλιμάκια CIA-NSA κατασκοπεύουν τις επικοινωνίες των ίδιων χωρών που τους φιλοξενούν, καθώς πολλές φορές γνωρίζουν απειλές τις οποίες για οποιοδήποτε λόγο είναι απρόθυμες να μοιραστούν.
Μάλιστα, οι δύο υπηρεσίες, NSA και CIA, συνεργάζονταν στενά στη στρατολόγηση υπαλλήλων σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Ένας από τους στρατολόγους αυτούς ήταν και ο ελληνοαμερικανικής καταγωγής (απο την Κάρπαθο) πράκτορας της CIA και πρώην γραμματέας της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ο Γουίλιαμ Μπάζιλ, ο οποίος καταζητείται από τον Φεβρουάριο του 2014 από τις ελληνικές Αρχές με εντολή του εισαγγελέα Δημήτρη Φούκα. Χαρακτηρίζεται ως άτομο με «υψηλές διασυνδέσεις» τόσο στην τότε Ελληνική Αστυνομία όσο και στα τότε υπουργεία Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξης.
Φωτογραφία του Γουίλιαμ Μπάζιλ (Πηγή: The Intercept)
Σύμφωνα με την «Καθημερινή», δύο ημέρες πριν ξεκινήσουν οι υποκλοπές, μια γυναίκα μπήκε σε κατάστημα κινητής τηλεφωνίας στην Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά και αγόρασε τέσσερα κινητά τηλέφωνα με αντίστοιχες κάρτες SIM. Με βάση το εισαγγελικό πόρισμα του 2014, η γυναίκα αυτή ήταν η σύζυγος του 65χρονου σήμερα Μπάζιλ και τα τηλέφωνα αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως «σκιές» για την υποκλοπή των τηλεφωνικών συνομιλιών από το δίκτυο της Vodafone.
Η σύνδεση με την υπόθεση Τσαλικίδη – Σύντομο χρονικό
Ο Παναγιώτης Τσαλικίδης
Ο Παναγιώτης Τσαλικίδης, αδελφός του Κώστα Τσαλικίδη, του 39χρονου μηχανικού και προϊσταμένου του Τμήματος Σχεδίασης Δικτύων Μεταγωγής της Vodafone, που βρέθηκε κρεμασμένος στις 9 Μαρτίου 2005 υπό περίεργες συνθήκες, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι δεδομένο ότι ο αδελφός μου κάτι βρήκε που οδήγησε στο θάνατό του».
Στις 24 Ιανουαρίου 2005 κάποιος επιχειρεί την εισαγωγή πρόσθετου παράνομου λογισμικού στο εσωτερικό του κέντρο της Vodafone ΜΕΑΡΑ στην Παιανία. Στα μπλε τετράδια του Τσαλικίδη, ο οποίος κρατούσε αναλυτικές σημειώσεις, αναφέρεται η λέξη «Fever – Πυρετός», η οποία περιγράφει υπερφόρτωση σημείων του δικτύου. Τόσο στα κεντρικά της Vodafone όσο και στην Ericsson χτυπά συναγερμός.
Στις 31 Ιανουαρίου ο Τσαλικίδης υποβάλλει την παραίτησή του προς τους ανωτέρους του. Οι προϊστάμενοί του τον πείθουν να πάρει άδεια από τις 2 έως τις 8 Φεβρουαρίου. Στο διάστημα αυτό ο ίδιος εκμυστηρεύεται στην αρραβωνιαστικιά του ότι πρέπει να φύγει από τη Vodafone, καθώς «είναι ζήτημα ζωής και θανάτου».
Στις 4 Μαρτίου, ύστερα από εβδομάδες ερευνών, επιβεβαιώνεται από τους τεχνικούς της Ericsson προς τη Vodafone η ύπαρξη του παράνομου – «παρείσακτου» λογισμικού.
Τρεις ημέρες μετά, στις 7 Μαρτίου, το λογισμικό απομονώνεται, ενώ στα γραφεία της Vodafone στην Αθήνα ο Τσαλικίδης συμμετέχει σε κλειστά meeting, με ιδιαίτερα έντονες συζητήσεις.
Ο Γιώργος Κορωνιάς
Στις 8 Μαρτίου, ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Vodafone Γιώργος Κορωνιάς δίνει εντολή να απομακρυνθεί άμεσα το παράνομο λογισμικό. Κατά την «Καθημερινή», έτσι χάθηκε για πάντα η μοναδική ευκαιρία για τις ελληνικές Αρχές να συλλάβουν επ’ αυτοφώρω τους πραγματικούς υπαιτίους των υποκλοπών. Την ίδια ημέρα ο Κώστας Τσαλικίδης μιλά για τελευταία φορά με την αρραβωνιαστικιά του στο τηλέφωνο. «Ανησυχούσε για τη μητέρα του που ανέβαζε υψηλό πυρετό. Πώς ένας άνθρωπος που ανησυχεί για τη μητέρα του το βράδυ είναι δυνατόν να κρεμαστεί, γνωρίζοντας ότι εκείνη θα τον βρει το πρωί», επισημαίνει η ίδια.
Στις 9 Μαρτίου οι γονείς του τον εντοπίζουν νεκρό και στις 10 Μαρτίου ο Κορωνιάς ζητά από τον Γιάννη Αγγέλου, τον τότε διευθυντή του Γραφείου του Πρωθυπουργού, μια συνάντηση με τον Κώστα Καραμανλή, για να του θέσει «ζήτημα υποκλοπών». Λόγω της απουσίας του τότε πρωθυπουργού στη Μαδρίτη, ο Αγγέλου κανονίζει κοινό ραντεβού παρουσία του τότε υπουργού Δημ. Τάξης Γιώργου Βουλγαράκη και την ίδια ημέρα εκδίδεται το Προεδρικό Διάταγμα 47, με υπογραφές Βουλγαράκη, Λιάπη, Δούκα, Παπαληγούρα και Παυλόπουλου, βάσει του οποίου παρέχεται νομική κάλυψη στις ελληνικές Αρχές, για να κάνουν νόμιμες παρακολουθήσεις μέσω των παρόχων κινητής τηλεφωνίας.
Δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο του Τσαλικίδη, ο Μπάζιλ φεύγει από την Αθήνα, για να επιστρέψει μερικούς μήνες αργότερα (4 Αυγούστου 2005) με βίζα από την ελληνική πρεσβεία στο Χαρτούμ και διπλωματικό διαβατήριο που του παρέχει ασυλία. Η τελευταία φορά που εθεάθη ήταν το 2013 σε φωτογραφία από τον γάμο της κόρης του. Έκτοτε τα ίχνη του αγνοούνται.
Η βίζα που έλαβε ο Μπάζιλ για την επιστροφή του στην Ελλάδα (Πηγή: The Intercept)
Σημαντικό στοιχείο: Η ΑΔΑΕ δεν ειδοποιήθηκε ποτέ για την υπόθεση των υποκλοπών ούτε από τη Vodafone ούτε από το πρωθυπουργικό γραφείο. Μόλις τον Φεβρουάριο του 2006 οι Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης και Παπαληγούρας, παραχωρούν συνέντευξη Τύπου για τις υποκλοπές, όπου τονίζεται ότι οι «επί 11μήνου εν κρυπτώ έρευνες που διεξήχθησαν δεν απέδωσαν χειροπιαστά αποτελέσματα», ενώ ο Γ. Βουλγαράκης δικαιολογεί τις αποφάσεις του Κορωνιά.
Έκτοτε, σύμφωνα πάντα με την «Καθημερινή» η υπόθεση Τσαλικίδη πηγαίνει από τον Άννα στον Καϊάφα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τα πράγματα αλλάζουν μόλις το 2014, ο εισαγγελέας Δημήτρης Φούκας εκδίδει ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Μπάζιλ, με τις κατηγορίες της κατασκοπείας και της παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών. Όμως ο άνθρωπος, που φαίνεται να ξέρει πολλά, είναι πλέον άφαντος.
Οι απαρχές του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών στην Ελλάδα εντοπίζονται δύο χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και συγκεκριμένα η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) άρχισε να ασχολείται εκτενώς με την υπόθεση. Όπως αναφέρεται, χαρακτηριστικά, μέσα στα έγγραφα του Σνόουντεν, «τουλάχιστον 4 στελέχη επεξεργάστηκαν τη στρατηγική συλλογής πληροφοριών της NSA για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας ήδη από το 2002 και σε συνεργασία με άλλα τμήματα της υπηρεσίας σιγουρεύτηκαν ότι ‘μια αναλυτική επίθεση θα μπορέσει να υπάρξει και τα κοινωνικά δίκτυα των στόχων θα έχουν προκαθοριστεί’».
Σύμφωνα, πάντα, με την «Καθημερινή», η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) κι η NSA από τότε είχαν στενή συνεργασία στο θέμα της συλλογής πληροφοριών. «Όμως παρά την αγαστή συνεργασία, αλλά και την παρουσία στελεχών της NSA», οι Αμερικανοί έβρισκαν «τρομακτικά πρωτόγονους» τους τρόπους παρακολούθησης που χρησιμοποιούσε η ελληνική πλευρά.
Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2003, υπό τις έντονες πιέσεις της Ουάσινγκτον, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης επιχείρησε σε σύσκεψη με εκπροσώπους των τριών εταιρειών κινητής τηλεφωνίας (Vodafone, Cosmote, Tim) να διαμορφώσει από κοινού το πλαίσιο για τη δημιουργία ενός συστήματος «νομίμων συνακροάσεων». Ωστόσο οι εκλογές τον Μάρτιο του 2004 εμπόδισαν την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.
Το σύστημα Lawful Interception
Όπως προκύπτει από τα απόρρητα έγγραφα του Σνόουντεν, στις 4 Αυγούστου 2004, μία σειρά εντολών έκτασης 6.500 γραμμών προστίθενται στον πηγαίο κώδικα του λειτουργικού συστήματος που χρησιμοποιούσε η Vodafone, για να «τρέχει» το δίκτυό της. Αυτές οι εντολές ενεργοποίησαν ένα από τα υποσυστήματα του λειτουργικού – το οποία ανήκε στην Ericsson -, το επονομαζόμενο Lawful Interception (Νόμιμη Συνακρόαση).
Το υποσύστημα αυτό άνοιξε μία γραμμή παρακολούθησης μιας σειράς συνδρομητών της εταιρείας, κρύβοντας, όμως, σχεδόν κάθε ίχνος αυτής της ενέργειας. Από εκεί, οι υποκλαπείσες συνομιλίες προωθούνταν σε 14 κινητά τηλέφωνα-σκιές και πιθανότατα, σύμφωνα με την «Καθημερινή», σε ηλεκτρονικούς καταγραφείς δεδομένων για αποθήκευση και επεξεργασία.
Η εμπλοκή της CIA, οι στρατολογήσεις και ο πράκτορας
Κατά τα έγγραφα του Σνόουντεν, «η μυστική επιχείρηση έγινε από την NSA και τουλάχιστον στην πρώτη φάση της είχε το πράσινο φως της ελληνικής κυβέρνησης». Ωστόσο στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν. Μια αναφορά της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) το 2006 επισήμαινε ότι «σε κάποιες από τις φάσεις της επιχείρησης των υποκλοπών κρίθηκε απαραίτητη η συνδρομή στο εσωτερικό της Vodafone».
Αυτή η «συνδρομή», σύμφωνα πάντα με το περιεχόμενο των απορρήτων εγγράφων, «θα μπορούσε να είναι το έργο μιας άλλης υπηρεσίας και συγκεκριμένα της CIA». «Σε πολλές περιπτώσεις τα κοινά κλιμάκια CIA-NSA κατασκοπεύουν τις επικοινωνίες των ίδιων χωρών που τους φιλοξενούν, καθώς πολλές φορές γνωρίζουν απειλές τις οποίες για οποιοδήποτε λόγο είναι απρόθυμες να μοιραστούν.
Μάλιστα, οι δύο υπηρεσίες, NSA και CIA, συνεργάζονταν στενά στη στρατολόγηση υπαλλήλων σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Ένας από τους στρατολόγους αυτούς ήταν και ο ελληνοαμερικανικής καταγωγής (απο την Κάρπαθο) πράκτορας της CIA και πρώην γραμματέας της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ο Γουίλιαμ Μπάζιλ, ο οποίος καταζητείται από τον Φεβρουάριο του 2014 από τις ελληνικές Αρχές με εντολή του εισαγγελέα Δημήτρη Φούκα. Χαρακτηρίζεται ως άτομο με «υψηλές διασυνδέσεις» τόσο στην τότε Ελληνική Αστυνομία όσο και στα τότε υπουργεία Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξης.
Φωτογραφία του Γουίλιαμ Μπάζιλ (Πηγή: The Intercept)
Σύμφωνα με την «Καθημερινή», δύο ημέρες πριν ξεκινήσουν οι υποκλοπές, μια γυναίκα μπήκε σε κατάστημα κινητής τηλεφωνίας στην Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά και αγόρασε τέσσερα κινητά τηλέφωνα με αντίστοιχες κάρτες SIM. Με βάση το εισαγγελικό πόρισμα του 2014, η γυναίκα αυτή ήταν η σύζυγος του 65χρονου σήμερα Μπάζιλ και τα τηλέφωνα αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως «σκιές» για την υποκλοπή των τηλεφωνικών συνομιλιών από το δίκτυο της Vodafone.
Η σύνδεση με την υπόθεση Τσαλικίδη – Σύντομο χρονικό
Ο Παναγιώτης Τσαλικίδης
Ο Παναγιώτης Τσαλικίδης, αδελφός του Κώστα Τσαλικίδη, του 39χρονου μηχανικού και προϊσταμένου του Τμήματος Σχεδίασης Δικτύων Μεταγωγής της Vodafone, που βρέθηκε κρεμασμένος στις 9 Μαρτίου 2005 υπό περίεργες συνθήκες, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι δεδομένο ότι ο αδελφός μου κάτι βρήκε που οδήγησε στο θάνατό του».
Στις 24 Ιανουαρίου 2005 κάποιος επιχειρεί την εισαγωγή πρόσθετου παράνομου λογισμικού στο εσωτερικό του κέντρο της Vodafone ΜΕΑΡΑ στην Παιανία. Στα μπλε τετράδια του Τσαλικίδη, ο οποίος κρατούσε αναλυτικές σημειώσεις, αναφέρεται η λέξη «Fever – Πυρετός», η οποία περιγράφει υπερφόρτωση σημείων του δικτύου. Τόσο στα κεντρικά της Vodafone όσο και στην Ericsson χτυπά συναγερμός.
Στις 31 Ιανουαρίου ο Τσαλικίδης υποβάλλει την παραίτησή του προς τους ανωτέρους του. Οι προϊστάμενοί του τον πείθουν να πάρει άδεια από τις 2 έως τις 8 Φεβρουαρίου. Στο διάστημα αυτό ο ίδιος εκμυστηρεύεται στην αρραβωνιαστικιά του ότι πρέπει να φύγει από τη Vodafone, καθώς «είναι ζήτημα ζωής και θανάτου».
Στις 4 Μαρτίου, ύστερα από εβδομάδες ερευνών, επιβεβαιώνεται από τους τεχνικούς της Ericsson προς τη Vodafone η ύπαρξη του παράνομου – «παρείσακτου» λογισμικού.
Τρεις ημέρες μετά, στις 7 Μαρτίου, το λογισμικό απομονώνεται, ενώ στα γραφεία της Vodafone στην Αθήνα ο Τσαλικίδης συμμετέχει σε κλειστά meeting, με ιδιαίτερα έντονες συζητήσεις.
Ο Γιώργος Κορωνιάς
Στις 8 Μαρτίου, ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Vodafone Γιώργος Κορωνιάς δίνει εντολή να απομακρυνθεί άμεσα το παράνομο λογισμικό. Κατά την «Καθημερινή», έτσι χάθηκε για πάντα η μοναδική ευκαιρία για τις ελληνικές Αρχές να συλλάβουν επ’ αυτοφώρω τους πραγματικούς υπαιτίους των υποκλοπών. Την ίδια ημέρα ο Κώστας Τσαλικίδης μιλά για τελευταία φορά με την αρραβωνιαστικιά του στο τηλέφωνο. «Ανησυχούσε για τη μητέρα του που ανέβαζε υψηλό πυρετό. Πώς ένας άνθρωπος που ανησυχεί για τη μητέρα του το βράδυ είναι δυνατόν να κρεμαστεί, γνωρίζοντας ότι εκείνη θα τον βρει το πρωί», επισημαίνει η ίδια.
Στις 9 Μαρτίου οι γονείς του τον εντοπίζουν νεκρό και στις 10 Μαρτίου ο Κορωνιάς ζητά από τον Γιάννη Αγγέλου, τον τότε διευθυντή του Γραφείου του Πρωθυπουργού, μια συνάντηση με τον Κώστα Καραμανλή, για να του θέσει «ζήτημα υποκλοπών». Λόγω της απουσίας του τότε πρωθυπουργού στη Μαδρίτη, ο Αγγέλου κανονίζει κοινό ραντεβού παρουσία του τότε υπουργού Δημ. Τάξης Γιώργου Βουλγαράκη και την ίδια ημέρα εκδίδεται το Προεδρικό Διάταγμα 47, με υπογραφές Βουλγαράκη, Λιάπη, Δούκα, Παπαληγούρα και Παυλόπουλου, βάσει του οποίου παρέχεται νομική κάλυψη στις ελληνικές Αρχές, για να κάνουν νόμιμες παρακολουθήσεις μέσω των παρόχων κινητής τηλεφωνίας.
Δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο του Τσαλικίδη, ο Μπάζιλ φεύγει από την Αθήνα, για να επιστρέψει μερικούς μήνες αργότερα (4 Αυγούστου 2005) με βίζα από την ελληνική πρεσβεία στο Χαρτούμ και διπλωματικό διαβατήριο που του παρέχει ασυλία. Η τελευταία φορά που εθεάθη ήταν το 2013 σε φωτογραφία από τον γάμο της κόρης του. Έκτοτε τα ίχνη του αγνοούνται.
Η βίζα που έλαβε ο Μπάζιλ για την επιστροφή του στην Ελλάδα (Πηγή: The Intercept)
Σημαντικό στοιχείο: Η ΑΔΑΕ δεν ειδοποιήθηκε ποτέ για την υπόθεση των υποκλοπών ούτε από τη Vodafone ούτε από το πρωθυπουργικό γραφείο. Μόλις τον Φεβρουάριο του 2006 οι Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης και Παπαληγούρας, παραχωρούν συνέντευξη Τύπου για τις υποκλοπές, όπου τονίζεται ότι οι «επί 11μήνου εν κρυπτώ έρευνες που διεξήχθησαν δεν απέδωσαν χειροπιαστά αποτελέσματα», ενώ ο Γ. Βουλγαράκης δικαιολογεί τις αποφάσεις του Κορωνιά.
Έκτοτε, σύμφωνα πάντα με την «Καθημερινή» η υπόθεση Τσαλικίδη πηγαίνει από τον Άννα στον Καϊάφα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τα πράγματα αλλάζουν μόλις το 2014, ο εισαγγελέας Δημήτρης Φούκας εκδίδει ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Μπάζιλ, με τις κατηγορίες της κατασκοπείας και της παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών. Όμως ο άνθρωπος, που φαίνεται να ξέρει πολλά, είναι πλέον άφαντος.
H νύφη του Κώστα Τσαλικίδη, Ελένη
Τσαλικίδη, καθηγήτρια των ΤΕΙ που αγωνίζεται χρόνια τώρα να ρίξει φως
στις συνθήκες θανάτου του Κώστα, σε παλαιότερη επικοινωνία που είχε με
το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” θα μας πει:
–Οταν έχει υπάρξει καταδίκη της εταιρίας και καταβολή του προστίμου από μέρους της είναι τόσο προκλητικό να επιχειρείται η η αλλοίωση της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα είναι ότι καμμία αρχή δεν εξέτασε παρά τις πιέσεις της οικογένειας, το κομπιούτερ του Κώστα που εκείνη τη νύχτα ήταν συνδεδεμένο με τον server της εταιρίας του. Γιατί δεν κρατήθηκε back up των δεδομένων εκείνης της βραδιάς από τον υπολογιστή του Κώστα; Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι παρότι διαμηνύσαμε στον κ. Φούκα (ο Εισαγγελέας που διερευνά την περίφημη υπόθεση “Πυθία”) ότι είμαστε στην διάθεσή του να καταθέσουμε όσα γνωρίζαμε για τον Κώστα, ποτέ δεν μάς κάλεσε. Γεγονός είναι ότι υπάρχει ένας νεκρός κι αυτός είναι ο δικός μας άνθρωπος…-Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης έχει όλο τον φάκελο της υπόθεσης. Οποιος ενδιαφέρεται να ρίξει φως στις υποκλοπές και στα πραγματικά γεγονότα δεν έχει παρά να έλθει σε επικοινωνία μαζί του…
http://kourdistoportocali.com
–Οταν έχει υπάρξει καταδίκη της εταιρίας και καταβολή του προστίμου από μέρους της είναι τόσο προκλητικό να επιχειρείται η η αλλοίωση της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα είναι ότι καμμία αρχή δεν εξέτασε παρά τις πιέσεις της οικογένειας, το κομπιούτερ του Κώστα που εκείνη τη νύχτα ήταν συνδεδεμένο με τον server της εταιρίας του. Γιατί δεν κρατήθηκε back up των δεδομένων εκείνης της βραδιάς από τον υπολογιστή του Κώστα; Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι παρότι διαμηνύσαμε στον κ. Φούκα (ο Εισαγγελέας που διερευνά την περίφημη υπόθεση “Πυθία”) ότι είμαστε στην διάθεσή του να καταθέσουμε όσα γνωρίζαμε για τον Κώστα, ποτέ δεν μάς κάλεσε. Γεγονός είναι ότι υπάρχει ένας νεκρός κι αυτός είναι ο δικός μας άνθρωπος…-Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης έχει όλο τον φάκελο της υπόθεσης. Οποιος ενδιαφέρεται να ρίξει φως στις υποκλοπές και στα πραγματικά γεγονότα δεν έχει παρά να έλθει σε επικοινωνία μαζί του…
http://kourdistoportocali.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.