Η ατζέντα της φυλετικής επιμειξίας και η «βιομηχανία του θεάματος» (“13 Reasons Why”)

 

Το “13 Reasons Why” («13 Λόγοι Γιατί» ή «13 Γιατί») είναι ένα best selling μυθιστόρημα που έγραψε ο Jay Asher και που τώρα αποτελεί τηλεοπτική σειρά της Netflix. Ο 41χρονος συγγραφέας Jay Asher γεννήθηκε στην Καλιφόρνια και είναι «κατά το ήμισυ Εβραίος», όπως έχει δηλώσει ο ίδιος.

Η υπόθεση αφορά το μυστικό που άφησε πίσω της η μαθήτρια Hannah Baker πριν αυτοκτονήσει. Άφησε δεκατρείς κασέτες – η κάθε μία αφιερωμένη σε ένα συγκεκριμένο άτομο που το καθένα είχε τον ρόλο του στην αυτοκτονία της.

Η σειρά έχει πολλά μηνύματα. Κάποια αρνητικά και κάποια θετικά. Ας σταθούμε στα αρνητικά, εξετάζοντας το πιο προφανές στοιχείο: το θέμα του πολυφυλετισμού και της φυλετικής επιμειξίας.

Εξηγούμε ότι τα θέματα αυτά δεν εξετάζονται ως «κοινωνικά φαινόμενα» ή, στην περίπτωση ενός οποιουδήποτε διαφυλετικού ζευγαριού, ως αμφισβήτηση του «δικαιώματος στην αγάπη» ή της ερωτικής (ετεροφυλοφιλικής) έλξης και τα λοιπά. Δεν στήνεται κάποιου είδους δικαστήριο για να καταδικάσει όσους ή όσες, για δικούς τους λόγους, επιλέγουν να ζευγαρώσουν με άτομο άλλης φυλής. Δικαίωμά τους. Εδώ τίθεται υπό έλεγχο μια συγκεκριμένη ατζέντα.

Είναι η ίδια διάκριση που θα έλεγα, ότι κάνουμε μεταξύ ενός «απλού» ανθρώπου που δείχνει συμπάθεια ή και σπεύδει να βοηθήσει έναν μετανάστη ή έναν «πρόσφυγα» που συναντά και της όλης προσπάθειας της ελίτ και του μηχανισμού προπαγάνδας που έχει στηθεί και έχει συγκεκριμένους σκοτεινούς και καθόλου «ανθρωπιστικούς» στόχους.   

Είναι γνωστό ότι το Χόλιγουντ και γενικότερα η βιομηχανία του θεάματος (μουσική, τηλεόραση, εμπορική διαφήμιση) είναι μία καλοστημένη και χρυσοπληρωμένη μηχανή προπαγάνδας που δείχνει να στηρίζει ή και να βλέπει ακόμα «προφητικά» (για να μην πούμε ότι κατασκευάζει), κάθε επιμέρους δράση της Νέας Τάξης. Η Νέα Τάξη προκειμένου να απαλλαγεί από την «παλαιά», ροκανίζει τους πυλώνες της ανθρώπινης ταυτότητας προκειμένου να ασκεί καλύτερο έλεγχο στις μάζες. Για αυτό συστηματικά αποδομεί : την θρησκεία (ή την πίστη στον Θεό), την οικογένεια, την φυλή, το έθνος και εσχάτως και το φύλο. Το όραμά των κέντρων αυτών είναι ο υποβιβασμός του ανθρώπου σε ένα ον χωρίς ταυτότητα που καταναλώνει και χειραγωγείται εύκολα. Φυσικά, ο στόχος είναι ειδικά ο δυτικός λευκός άνθρωπος.

Κάθε θέμα της νεοταξικής ατζέντας (επίθεση στον γάμο και στην οικογένεια – και από την άλλη εξύμνηση της ομοφυλοφιλίας και προώθηση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων, επίθεση στην θρησκεία – και καλύτερα επίθεση αποκλειστικά στον χριστιανισμό, και από την άλλη εξωραϊσμός του ισλάμ, και προώθηση του αθεϊσμού και του αποκρυφισμού, επίθεση στον λευκό παραδοσιακό άντρα – και από την άλλη εξύμνηση του φεμινισμού, του girl power και προώθηση της φυλετικής επιμιξίας και σταδιακής αλλοίωσης ή και εξόντωσης της λευκής φυλής. Αυτό τον τελευταίο στόχο τον περιέγραψε ξεκάθαρα όσο και ξεδιάντροπα ο πρώην Γάλλος πρόεδρο Nicolas Sarkozy, ο οποίος είχε δηλώσει (δες εδώ το βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους):

«Ο στόχος είναι να αντιμετωπιστεί η πρόκληση της φυλετικής διασταύρωσης. Η πρόκληση της φυλετικής διασταύρωσης που μας αντιμετωπίζει τον 21ο αιώνα.

Δεν είναι επιλογή, είναι υποχρέωση. Είναι επιτακτική. Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Διακινδυνεύουμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με μεγάλα προβλήματα.

ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουμε. Επομένως, ΘΑ αλλάξουμε. Πρόκειται να τα αλλάξουμε ΟΛΑ την ίδια στιγμή. Στις επιχειρήσεις, στη διοίκηση, στην εκπαίδευση, στα πολιτικά κόμματα. Και θα δεσμευτούμε ως προς τα αποτελέσματα.

Εάν αυτός ο εθελοντισμός δεν δουλέψει για τη Δημοκρατία, τότε το Κράτος θα προχωρήσει σε ακόμη πιο καταναγκαστικά μέτρα.

Την πρόκληση της φυλετικής διασταύρωσης που η Γαλλία γνώριζε πάντα. Και για να ανταποκριθεί στην πρόκληση της φυλετικής διασταύρωσης, η Γαλλία είναι πιστή στην ιστορία της».

Πάμε στο “13 Reasons Why”. Αυτή η σειρά παρουσιάζει πολλά παραδείγματα, όπως όταν ο κύριος χαρακτήρας, ο Clay Jensen (Dylan Minnette), που είναι λευκός, φιλάει ένα μαύρο κορίτσι στην κρεβατοκάμαρά του όταν κάνει "homework" ή όταν η Hannah Baker (Katherine Langford) , αποφασίζει να βγει ραντεβού την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου με έναν πολύ καφετί τύπο. Όταν αυτό δεν προχωράει, η Hannah φαίνεται να γίνεται στόχος ενός ασιάτη, του Zach Dempsey (Ross Butler), ο οποίος φαίνεται να έχει μάλλον έντιμες προθέσεις, όπως αρμόζει στη φυλή του. Υπάρχει και ένας άλλος χαρακτήρας, η Jessica Davis (Alisha Boe), που βγαίνει με τον Justin Foley (Brandon Flynn), ο οποίος είναι λευκός. Η μητέρα της Τζέσικα είναι λευκή, ο πατέρας της είναι μαύρος και η ίδια φαίνεται να είναι ανάμικτη. Είτε αυτό είναι σκόπιμο, είτε όχι (για το οποίο αμφιβάλλω), παίζει βεβαίως τον ρόλο του στην προώθηση του multi-culti σχεδίου από εκείνους που φαίνεται να επιθυμούν αυτή την εξέλιξη του είδους σε έναν, αναμεμειγμένο φυλετικά τύπο. Υπάρχει ακόμη μια ασιάτισσα (που είναι κρυφο-queer, με δύο γκέι μπαμπάδες, αλλά η σειρά θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είχε καμία επίδραση στη σεξουαλικότητά της), η Courtney Crimsen (Michele Selene Ang), που κάποια στιγμή μεθάει και φιλάει την Hannah Baker σε «στιγμή αδυναμίας». Και τέλος, για να εμπλουτιστεί νεοταξικά ακόμη περισσότερο η σειρά, έχουμε κι έναν ομοφυλόφιλο ισπανόφωνο χαρακτήρα, τον Tony Padilla (Christian Navarro), ο οποίος επίσης βγαίνει με έναν λευκό. Το εφηβικό περιοδικό ‘TeenVogue’ έγραψε : "13 Reasons Why 13 έκαναν τον Tony έναν ομοφυλόφιλο, λατίνο, καθολικό έφηβο – Δείτε γιατί αυτό έχει σημασία".

Και αυτή είναι η ουσία. Να «εκπροσωπηθούν όλοι». Και αυτό καταλήγει στην «Μοντέρνα Οικογένεια» του ABC που έχει ένα τρανσέξουαλ παιδί, ενώ όλο το Χόλιγουντ επαινεί τη «σύγχρονη» προσέγγισή του. Και το πράγμα όσο πάει θα επιδεινώνεται.

Όλα αυτά είναι τα δομικά στοιχεία μιας πολυφυλετικής κοινωνίας που δεν έχει στην πραγματικότητα «ποικιλομορφία», αλλά μάλλον στοχεύει στην ομοιομορφία, αλλά άντε να το εξηγήσεις στους νεοταξίτες lefties που πιστεύουν ότι έτσι ο κόσμος θα έχει «ειρήνη».

Αυτή η κριτική της ανάμειξης των φυλών δεν είναι μομφή σε εκείνους που ερωτεύονται κάποιο άτομο άλλης φυλής, αλλά είναι μομφή σε εκείνους που το προωθούν αυτό σε άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί και στην ποπ κουλτούρα και στην πολιτική, σε μια πολύ σοβαρότερη κλίμακα. Πάρτε για παράδειγμα τη Νέα Ζηλανδία, όπου ο Υπουργός Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Απασχόλησης (MBIE) ισχυρίστηκε ότι οι Νεοζηλανδοί δεν «αναμιγνύονται αρκετά» με τους μετανάστες. Ο Πρόεδρος του Εθνοτικού Συμβουλίου του Όκλαντ, Dinesh Tailor, ζήτησε για αυτό «να υπάρξει. . . περισσότερη ευαισθητοποίηση και περισσότερη εκπαίδευση και στις δύο πλευρές, και αυτής της κοινότητας των Νεοζηλανδών και αυτής της κοινότητας των μειονοτήτων και των μεταναστών» (προσέξτε τον όρο «κοινότητα»).

Το βιβλίο του Jared Taylor, “White Identity: Racial Consciousness in the 21st Century” ("Λευκή Ταυτότητα: Φυλετική Συνείδηση ​στον 12ο αιώνα"), είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο που καταγράφει όχι μόνο το πώς οι λευκοί, αλλά και οι μαύροι, οι ισπανόφωνοι και οι Ασιάτες προτιμούν να συνδέονται με άτομα της δικής τους φυλής. Εκείνοι που προωθούν την «ποικιλομορφία» και αυτοί που αγνοούν τα σημάδια της φυλετικής έντασης και βίας (οι φυλακές της Καλιφόρνια και τα mutliculti σχολεία αποτελούν καλά παραδείγματα), θέτουν σε κίνδυνο τους ανθρώπους και είναι κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνοι για τον πόνο εκείνων που έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο λόγω άγνοιας της πραγματικότητας σχετικά με την φυλή. Το βιβλίο είναι γεμάτο από στατιστικά στοιχεία που αντισταθμίζουν πλήρως το σύνθημα "η ποικιλομορφία είναι η δύναμή μας".

Όπως αναφέρθηκε στο ραδιόφωνο White Rabbit το 2015, στο blog του γαλλικού περιοδικού ‘Media Nouve L'obs’, ένας γιατρός έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Impregnate Women of the Front National», στο οποίο λέγεται ότι κάθε γυναίκα που ψηφίζει το Εθνικό Μέτωπο έχει «εγκέφαλο ερπετού» και πρέπει να βιαστεί από έγχρωμους για να παράγει «πολύχρωμους απογόνους». Το άρθρο αντικατόπτριζε ένα «αγαπημένο» θέμα που προωθείται από Πολιτιστικούς Μαρξιστές, Εβραίους ακαδημαϊκούς και ‘antifa’.

Και με την ποπ κουλτούρα να προωθεί ασύστολα την ατζέντα της φυλετικής ανάμειξης, όποιος πάει εναντίον της θα διασυρθεί, θα βριστεί, θα απειληθεί και θα πρέπει να ανησυχεί για την σωματική του ακεραιότητα.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που δείχνουν το πώς χρησιμοποιώντας τη δύναμη των μέσων ενημέρωσης, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της ποπ κουλτούρας, προωθούν πιεστικά την ανάμειξη των φυλών (στοχεύοντας στους λευκούς πετώντας τους ‘δολώματα’ ή καλλιεργώντας ενοχές) και επιθυμούν να χειραγωγήσουν τη φυσική ροή της φύσης. Η πρόσφατη καταστροφική ταινία της Disney, “Beauty and the Beast” με πρωταγωνιστές την Emma Watson και τον Dan Stevens, είχε δύο ασπρόμαυρα μικτά ζευγάρια, σε ένα πολυφυλετικό γαλλικό χωριό κάτι που σε μια εποχή τόσο μακρινή ήταν ξεδιάντροπα μη ρεαλιστικό. Ομοίως, η σειρά “American Housewife” του ABC διαθέτει ένα χαρακτήρα (που απεικονίζεται από την Katy Mixon) που επιτρέπει στην κόρη της να βγει με ένα μαύρο αγόρι. Μόνο τους τελευταίους μήνες, το CMT’s Nashville (πρώην ABC) δείχνει την κόρη της Rayna James (Connie Britton) να βγαίνει - το μαντέψατε – με ένα μαύρο αγόρι. Αυτές οι περιστασιακές, μη ρεαλιστικές απεικονίσεις γίνονται όλο και πιο συνηθισμένες. Πρόσφατα, φαίνεται ότι πολλές λευκές γυναίκες, στην πραγματικότητα, βγαίνουν με μαύρους. Είναι αυτό από φυσική επιλογή ή από χειραγώγηση;

Το Χόλιγουντ είναι ένα όπλο μαζικής εξαπάτησης και η πολιτική του είναι να προάγει τις διαφυλετικές σχέσεις. Ακούμε πολλά για την πλύση εγκεφάλου, αλλά ποτέ δεν θεωρούμε ότι μπορεί να έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ