Η απρόσμενη επίσκεψη ενός μαυρόγυπα ΦΩΤΟ

Ποιος είπε ότι οι μαυρόγυπες ζουν μόνο στα βουνά;

Δώρα Σκαρτσή | www.wwf.gr

Η χρόνια ενασχόλησή μας με αυτούς τους σπάνιους και ιδιαίτερα όμορφους γύπες, μας επιβεβαιώνει κάθε φορά που έχουμε την τύχη να τους παρατηρούμε ότι οι μαυρόγυπες μπορεί να είναι κατά κανόνα μοναχικά πουλιά, ωστόσο στον δρόμο προς την αναζήτηση της τροφής τους, ακόμη και στα περίχωρα μιας πρωτεύουσας, μπορεί ξαφνικά να εμφανιστούν ανάμεσα
στις οικοδομές και τα σπίτια των ανθρώπων. Σίγουρα, κάτι τέτοιο είναι ένα σπάνιο γεγονός, μα όταν συμβαίνει αποτελεί μια αναπάντεχη ατραξιόν που «ταξιδεύει» τους πολίτες μιας μεγάλης πόλης κοντά στη μαγεία της φύσης.
Μια τέτοια ακριβώς περίπτωση συνάντησαν πριν λίγες ημέρες οι πελάτες μιας καντίνας στην Αλεξανδρούπολη. Ήταν μεσημέρι και ο ιδιοκτήτης της καντίνας μαζί με ορισμένους επιπλέον θαμώνες άκουσαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο που τους έκανε αρχικά να τρομάξουν και να βγουν έξω για να αντικρύσουν σε απόσταση αναπνοής έναν μαυρόγυπα, μεγάλο και επιβλητικό να έχει μόλις προσγειωθεί με φόρα στο παρακείμενο πεζοδρόμιο και να τους κοιτά με ηρεμία.
Οι άνθρωποι έσπευσαν να σταματήσουν την κίνηση των διερχόμενων αυτοκινήτων για να προστατέψουν τον γύπα, ο οποίος μόλις συνήλθε άνοιξε τα πελώρια φτερά του και πέταξε μέχρι το διπλανό χωράφι, όπου και παρέμεινε για αρκετή ώρα. Η χαμηλή πτήση του μαυρόγυπα ήταν πραγματικά εντυπωσιακή, αν αναλογιστεί κανείς ότι το άνοιγμα των φτερών του μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 300 εκατοστά! Οι μαυρόγυπες, όπως και άλλα μεγάλα αρπακτικά πουλιά, πετάνε με άνετο τρόπο, σαν να τους ωθεί ο αέρας σε μια αρμονική ισορροπία πάνω στους αιθέρες. Στο θέαμα αυτό, τόσο ο ιδιοκτήτης, όσο και οι υπόλοιποι πελάτες της καντίνας έμειναν έκπληκτοι με το επιβλητικό μέγεθος του πουλιού, με την ηρεμία των κινήσεών του και το θάρρος του να πλησιάσει τόσο κοντά τους ανθρώπους! Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχαν ξαναδεί μαυρόγυπα στη ζωή τους, αλλά είχαν περάσει λίγα χρόνια από την τελευταία επεισοδιακή φορά που ένας μαυρόγυπας είχε επισκεφθεί τους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης. Ωστόσο, αυτή τη φορά ήταν τελείως διαφορετικά, αφού τους δόθηκε ευκαιρία να τον παρατηρήσουν για αρκετά λεπτά από πολύ κοντινή απόσταση.
Όταν πια ο μαυρόγυπας παρέμεινε στο παρακείμενο χωράφι, οι «αυτόπτες μάρτυρες» ειδοποίησαν την αστυνομία Αλεξανδρούπολης, η οποία στη συνέχεια ενημέρωσε την ομάδα του WWF για το περιστατικό, καλώντας τη στην περιοχή για να διαπιστωθεί εάν ήταν τραυματισμένος και χρειαζόταν άμεση περίθαλψη. Στην περιοχή κατέφθασαν και εκπρόσωποι του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου δάσους Δαδιάς και του Κέντρου Περίθαλψης Αίγινας. Ευτυχώς, ο μαυρόγυπας ήταν υγιέστατος, με τις φτερούγες του να λειτουργούν άριστα και το πέταγμά του να είναι ένα από τα πιο όμορφα και αρμονικά του είδους του! Μάλιστα, ο συγκεκριμένος μαυρόγυπας δεν ήταν άγνωστος στην ομάδα του WWF. Είχε δακτυλιωθεί το 2007 σε ηλικία 3 ετών, κάτι που σημαίνει ότι πρόκειται για έναν ενήλικο και έμπειρο γύπα 13 ετών που πιθανότατα, να βρέθηκε στην περιοχή αναζητώντας τροφή στα περίχωρα της πόλης και μετά να μην μπόρεσε να πετάξει ψηλά στον ουρανό, λόγω των ισχυρών βόριων ανέμων που υπήρχαν εκείνη την ημέρα και του επίπεδου ανάγλυφου της πόλης.
Η απρόσμενη επίσκεψη του μαυρόγυπα στην Αλεξαδρούπολη χαροποίησε ιδιαίτερα τους κατοίκους της περιοχής που είχαν την ευκαιρία να τον θαυμάσουν από κοντά.
Ωστόσο, φαίνεται πως ανησύχησε ορισμένους άλλους φτερωτούς κατοίκους της πόλης… Οι γλάροι, ο πληθυσμός των οποίων είναι πολύ μεγάλος στην πόλη Αλεξανδρούπολη, επιφύλαξαν ένα μάλλον… θερμό καλωσόρισμα στον μαυρόγυπα της ιστορίας μας, που περιείχε πολλές τσιμπιές, φωνές και καταδιώξεις, με αποτέλεσμα ο μαυρόγυπας να απομακρυνθεί και να πέσει κοντά στην καντίνα. Η συνάντησή μας με τον όμορφο και θαρραλέο αυτό μαυρόγυπα τελείωσε όπως ακριβώς ξεκίνησε: απρόσμενα, αλλά και με τη σιγουριά ότι οι δρόμοι μας πάλι θα συναντηθούν αργά ή γρήγορα!
ΥΓ: Ευχαριστούμε πολύ την Αστυνομία Αλεξανδρούπολης που μας κάλεσε άμεσα, καθώς και το Δασαρχείο Αλεξανδρούπολης που ανταποκρίθηκε άμεσα για όποια βοήθεια κρινόταν αναγκαία.
www.wwf.gr
https://dasarxeio.com/2017/04/06/102-8/