Ο Ιάκωβος Πατάτσος ήταν ένας από τους μαχητές της ελευθερίας της Κύπρου,κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Υπήρξε φίλος του π. Σάββα Αχιλλέως, με τον οποίο συνεργάζονταν στον αγώνα και, όταν συνελήφθη από τους Άγγλους και βρισκόταν στα κρατητήρια περιμένοντας την θανατική καταδίκη του, αλληλογραφούσε τακτικά μαζί του.
Ας δούμε το τελευταίο γράμμα, που του έστειλε (από το βιβλίο «Π. Σάββα Αχιλλέως Βίος, εμπειρίες, διδαχές και λόγοι»):
Αγαπημένε μου αδελφέ, χαίρε.
Επήρα την αγαπητήν σου επιστολήν με την επικεφαλίδα το Χριστιανικό μου σύνθημα «Χαίρε». Ναι αδελφέ μου, χαίρω. Ο Θεός με κάνει να χαίρω. Η συναίσθησις ότι σύντομα η ψυχή μου θα φτερουγίζει γύρω από τον ένδοξο θρόνο του με κάνει να χαίρω. Ο Θεός με αγαπά, γι’ αυτό θα με πάρει κοντά Του.
Σε ευχαριστώ για το θάρρος που μου δίδεις. Χαίρω, γιατί είσαι στο πλευρό μου. Είμαι βέβαιος ότι προσεύχεσαι για μένα. Λυπούμαι γιατί δεν θα σε ξαναδώ. Το κελί μου ευρίσκεται ακριβώς απέναντι στον Ζάκον και τον Χαρίλαον. Τραγουδούμε πατριωτικά τραγούδια γιατί πάσχωμεν δια την πατρίδα. Ψάλλομεν και δοξάζομεν τον Θεόν που μας έδωσε την δύναμη να υπομένωμεν. Αισθάνομαι γαλήνη στη ψυχήν. Η χαρά μου είναι μεγάλη, γιατί σύντομα αι δοκιμασίαι και αι θλίψεις θα σβήσουν. Και τότε θα μένει ο καρπός του πνεύματος. Η ψυχή μου θα χαίρει διότι εχρησιμοποίησα τον χρόνον της ζωής μου σύμφωνα με την φωνήν της συνειδήσεώς μου. Είναι αλήθεια ότι κουράστηκα ανεβαίνοντας τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά. Ιδού όμως, επλησίασεν η ημέρα της αναστάσεως. Τι χαρά που θα είναι τότε, όταν θα ευρίσκομαι ανάμεσα στους αγγέλους. Θα ενθυμούμαι και θα χαίρω, διότι εδώ στη γη ηργάσθηκα πιστά στον αμεπλώνα του Κυρίου.
Μάθε ότι ο Ζάκος επήρε το γράμμα σου. Σε ασπάζονται οι αδελφοί μου Ζάκος και Χαρίλαος. Δώσε χαιρετίσματα σε όλους τους αγαπητούς φίλους. Αγαπημένε μου αδελφέ, σε χαιρετώ, σε φιλώ για τελευταία φορά. Η Χάρις του Θεού μαζί σου.
Μετ΄ αδελφικής αγάπης, Ιάκωβος Πατάτσος. 7/8/56
Στο γράμμα του διακρίνει κανείς μια αγνή ψυχή, ένα επίπεδο ανώτερο από αυτό που θα περίμενε κάποιος από έναν φυλακισμένο μελλοθάνατο, μια αισιοδοξία και ελπίδα στο Θεό, μια ευγένεια πνεύματος. Διακρίνει τον αγνό μαχητή του Χριστού και της Ελλάδος. Τι και αν ήταν οι τελευταίες του στιγμές; Ούτε κακολόγησε τους δημίους του, ούτε γκρίνιαξε, ούτε περηφανεύονταν με κούφιο εγωισμό για να διασκεδάσει την αγωνία του. Χαίρονταν. Χαίρονταν, γιατί σε λίγο θα βρίσκονταν ελεύθερος, μακριά από τα δεσμά της φυλακής και της ύλης.
Τι ευγενική ψυχή… Και ήταν μόλις 22 ετών!
el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.