Γνωρίζετε τα Δελφικά Παραγγέλματα ;

Στο ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς, υπήρχαν γραμμένα τα δύο περίφημα παραγγέλματα των Δελφών

«ΓΝΩΘΙ Σ΄ΑΥΤΟΝ» (Γνώριζε τον εαυτό σου.)
και «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ» (Σε τίποτε να μην υπερβάλεις.)

Τα δύο αυτά δελφικά παραγγέλματα μαζί με άλλα 145 ακόμη, ήταν η πνευματική παρακαταθήκη που άφησαν οι σοφοί των Ελλήνων στις επερχόμενες γενιές. Τα αποφθέγματα αυτά ήταν λιτά αφού όπως έλεγαν στην Αρχαία Ελλάδα "Σοφόν το σαφές". Τα Δελφικά παραγγέλματα ήταν χαραγμένα επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου κεντρικού ναού ή επί του υπέρυθρου ή επί των στηλών περιμετρικά των πλευρών του ναού.

Ακολουθούν τα 147 Δελφικά παραγγέλματα, διαβάστε τα και σκεφτείτε, πόσο απέχουν από την ηθική που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός ;

Έπου θεώ (Ακολούθα τον Θεό)

Νόμω πείθου ( Να πειθαρχείς στο Νόμο)

Θεούς σέβου (Να σέβεσαι τους θεούς)

Γονείς αίδου (Να σέβεσαι τους γονείς σου)

Ηττώ υπέρ δικαίου (Να καταβάλλεσαι για το δίκαιο)

Γνώθι μαθών (Γνώρισε αφού μάθεις)

Ακούσας νόει (Κατανόησε αφού ακούσεις)

Σαυτόν ίσθι (Γνώρισε τον εαυτό σου)

Εστίαν τίμα (Να τιμάς την εστία σου)

Άρχε σεαυτού (Να κυριαρχείς τον εαυτό σου)

Φίλους βοήθε (Να βοηθάς τους φίλους)

Θυμού κράτε (Να συγκρατείς το θυμό σου)

Όρκω μη χρω (Να μην ορκίζεσαι)

Φιλίαν αγάπα (Να αγαπάς τη φιλία)

Παιδείας αντέχου (Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου)

Σοφίαν ζήτει (Να αναζητάς τη σοφία)

Ψέγε μηδένα (Να μην κατηγορείς κανένα)

Επαίνει αρετήν (Να επαινείς την αρετή)

Πράττε δίκαια (Να πράττεις δίκαια)

Φίλοις ευνόει (Να ευνοείς τους φίλους)

Εχθρούς αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς)

Ευγένειαν άσκει (Να είσαι ευγενής)

Κακίας απέχου (Να απέχεις από την κακία)

Εύφημος ίσθι (Να έχεις καλή φήμη)

Άκουε πάντα (Να ακούς τα πάντα)

Μηδέν άγαν (Να μην υπερβάλλεις)

Χρόνου φείδου (Να μη σπαταλάς το χρόνο)

Ύβριν μίσει (Να μισείς την ύβρη)

Ικέτας αίδου (Να σέβεσαι τους ικέτες)

Υιούς παίδευε ( Να εκπαιδεύεις τους γιους σου)

Έχων χαρίζου (Όταν έχεις, να χαρίζεις)

Δόλον φοβού (Να φοβάσαι το δόλο)

Ευλόγει πάντας (Να λες καλά λόγια για όλους)

Φιλόσοφος γίνου (Να γίνεις φιλόσοφος)

Όσια κρίνε (Να κρίνεις τα όσια)

Γνους πράττε (Να πράττεις με επίγνωση)

Φόνου απέχου ( Να μη φονεύεις)

Σοφοίς χρω (Να συναναστρέφεσαι με σοφούς)

Ήθος δοκίμαζε (Να επιδοκιμάζεις το ήθος)

Υφορώ μηδένα (Να μην είσαι καχύποπτος)

Τέχνη χρω (Να ασκείς την Τέχνη)

Ευεργεσίας τίμα (Να τιμάς τις ευεργεσίες)

Φθόνει μηδενί (Να μη φθονείς κανένα)

Ελπίδα αίνει ( Να δοξάζεις την ελπίδα)

Διαβολήν μίσει (Να μισείς τη διαβολή)

Δικαίως κτω. (Να αποκτάς δίκαια)

Αγαθούς τίμα ( Να τιμάς τους αγαθούς)

Αισχύνην σέβου ( Να σέβεσαι την εντροπή)

Ευτυχίαν εύχου (Να εύχεσαι ευτυχία)

Εργάσου κτητά (Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης)

Έριν μίσει ( Να μισείς την έριδα)

Όνειδος έχθαιρε (Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό)

Γλώσσαν ίσχε (Να συγκρατείς τη γλώσσα σου)

Ύβριν αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη)

Κρίνε δίκαια (Να κρίνεις δίκαια)

Λέγε ειδώς (Να λες γνωρίζοντας)

Βίας μη έχου (Να μην έχεις βία)

Ομίλει πράως (Να ομιλείς με πραότητα)

Φιλοφρόνει πάσιν (Να είσαι φιλικός με όλους)

Γλώττης άρχε (Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου)

Σεαυτόν ευ ποίει (Να ευεργετείς τον εαυτό σου)

Ευπροσήγορος γίνου ( Να είσαι ευπροσήγορος)

Αποκρίνου εν καιρώ ( Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό)

Πόνει μετά δικαίου (Να κοπιάζεις δίκαια)

Πράττε αμετανοήτως (Να πράττεις με σιγουριά)

Αμαρτάνων μετανόει (Όταν σφάλλεις, να μετανοείς)

Οφθαλμού κράτει (Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου)

Βουλεύου χρήσιμα (Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα)

Φιλίαν φύλασσε (Να φυλάττεις τη φιλία)

Ευγνώμων γίνου (Να είσαι ευγνώμων)

Ομόνοιαν δίωκε (Να επιδιώκεις την ομόνοια)

Άρρητα μη λέγε ( Να μην λες τα άρρητα)

Έχθρας διάλυε (Να διαλύεις τις έχθρες)

Γήρας προσδέχου ( Να αποδέχεσαι το γήρας)

Επί ρώμη μη καυχώ (Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου)

Ευφημίαν άσκει (Να επιδιώκεις καλή φήμη)

Απέχθειαν φεύγε (Να αποφεύγεις την απέχθεια)

Πλούτει δικαίως. (Να πλουτίζεις δίκαια)

Κακίαν μίσει. (Να μισείς την κακία)

Μανθάνων μη κάμνε (Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις)

Ους τρέφεις αγάπα ( Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις)

Απόντι μη μάχου (Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών)

Πρεσβύτερον αιδού (Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους)

Νεώτερον δίδασκε (Να διδάσκεις τους νεότερους)

Πλούτω απόστει (Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο)

Σεαυτόν αιδού (Να σέβεσαι τον εαυτό σου)

Μη άρχε υβρίζων (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία)

Προγόνους στεφάνου ( Να στεφανώνεις τους προγόνους σου)

Θνήσκε υπέρ πατρίδος (Να πεθάνεις για την πατρίδα σου)

Επί νεκρώ μη γέλα ( Να μην περιγελάς τους νεκρούς)

Ατυχούντι συνάχθου (Να συμπάσχεις με το δυστυχή)

Τύχη μη πίστευε (Να μην πιστεύεις την τύχη)

Τελεύτα άλυπος (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη)

Γιατί άραγε η εκκλησία του 4ου μ.Χ αιώνα όταν όρισε τα ιερά κείμενα του Χριστιανισμού, δεν συμπεριέλαβε και τα δελφικά παραγγέλματα μέσα ως ιερά ; Γιατί έβαλε τα εβραϊκά κείμενα που μιλούν για το Γιαχβέ και το λαό του και είναι γεμάτα με σπέρμα, αίμα και βία και όχι τα Ελληνικά κείμενα που τόσο αγαπούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί ; Μα, διότι οι ιεράρχες τον 4ο αιώνα, δεν΄ ήταν Χριστιανοί. Ήταν ανθέλληνες σκοταδιστές που είχαν αποστολή από τις δυνάμεις του σκότους να εξαφανίσουν κάθε ελληνική και πραγματικά χριστιανική γνώση.

Σε γενικές γραμμές, τα δελφικά παραγγέλματα δεν απέχουν σχεδόν καθόλου, απ όσα ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας δίδαξε όταν ήρθε και έζησε ανάμεσά μας στον ψεύτικο αυτό κόσμο του Γιαχβέ. Αυτό μας δείχνει ότι πράγματι ανέκαθεν οι Έλληνες ήταν και είναι εκείνοι που είχαν και έχουν την ιερή αποστολή να μεταφέρουν το φως της γνώσης, το φως του Χριστού, στον κόσμο αυτό.

Γι’ αυτό και όταν έγινε η συνάντηση του Χριστού και των Ελλήνων, ο Ιησούς Χριστός είπε:

«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου.» (Κατά Ιωάννην -12,23).

Βέβαια το αρχικό κείμενο περιείχε και κάποια ακόμη λόγια, τα οποία οι εντεταλμένοι ανθέλληνες μασόνοι ιερείς που κατασκεύασαν τον Εβραιοχριστιανισμό - Ορθοδοξία εξαφάνισαν επίσης από παντού. Έγραφε το κείμενο: Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου.» (Το παρακάτω λείπει από κάθε Καινή διαθήκη)

« Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.»

Δηλαδή : Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο γιος του ανθρώπου. Διότι η Ελλάς είναι η μόνη που γεννά ανθρώπους,(Είναι) φυτό ουράνιο και θεϊκό βλάστημα (βλαστός) κι αυτό είναι εξακριβωμένο.
(Η Ελλάς) γεννώντας το λογισμό (συλλογισμό) έκανε κτήμα της την Επιστήμη.

Το παραπάνω βρέθηκε σε χειρόγραφο του Ευσεβίου του Παμφίλου Επισκόπου Καισαρείας, 265μ.Χ. εκκλησιαστικού ιστορικού, από τον καθηγητή Ε.Πρόκου το 1974 στις βιβλιοθήκες του Βατικανού. Έτσι ακριβώς όπως το είπε ο Χριστός έγινε, και έτσι θα γίνεται, για όσο θα υπάρχει αυτός ο κόσμος, αφού είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ο Χριστός (και όχι ο Εβραιοχριστιανισμός- Ορθοδοξία της μαύρης μασονίας που κατέστρεψε κάθε ελληνική και πραγματική
χριστιανική γνώση) και το ανυπότακτο ελληνικό ελεύθερο πνεύμα ήταν και θα είναι ένα.

EΛ Ηunter 888
 el.gr