Οἱ προδόσιες διὰ μέσου τῶν αἰώνων
Ἤταν φθινόπωρο τοῦ 1991 ὅταν ἐκτύπησε τὸ τηλέφωνο τοῦ πρωθυπουργοῦ Κώστα Μητσοτάκη. Ἦταν ὁ Σέρβος πρόεδρος καὶ φίλος τῆς χώρας μας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ποὺ καλοῦσε τὸν Μητσοτάκη νὰ στείλῃ μία ὑποτυπώδη στρατιωτικὴ δύναμη στὰ Σκόπια, παράλληλα μὲ τὴν Σερβικὴ καὶ νὰ μοιράσουν τὸ γειτονικὸ κρατίδιο στὴν γραμμὴ Kicevo – Stroumica. Ἔτσι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν οἱ δύο χῶρες θὰ εἶχαν κοινὰ σύνορα.
Ὁ Μητσοτάκηςἔδειξε φοβισμένος λέγοντας πὼς δὲν μπορεῖ νὰ προδώσῃ τοὺς Εὐρωπαίους ἑταίρους τού, ἂν καὶ ἤξερε πὼς μὲ τὴν διάλυση τῆς πρῴην Γιουγκοσλαυΐας, δὲν θὰ μιλοῦσαν καὶ θὰ τὸ δέχονταν σιωπηλά. Θὰ εἴχαμε γλυτώση τόσες προκλήσεις ἀπὸ τοὺς γυφτοσκοπιανοὺς καὶ θὰ δινόταν ἡ παντοτινὴ λύσις τοῦ ὀνόματος Μακεδονία, ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες.
Προδοσίες ἐπὶ προδοσιῶν λοιπόν.
Ἀμπατζῆς Φάνης
filonoi.gr