Με τεχνολογίες από Σερβία, Τσεχία και Σουηδία, αλλά Π Α Ν Ω _ Α Π Ο _ Ο Λ Α, ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΦΥΪΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ θα αντιμετωπίσουμε τα τουρκικά F-35

ΕΘΝΙΚΗ ANTI-STEALTH ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Απάντηση στην απειλή των τουρκικών F-35

ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ*Πάγια άποψη του γράφοντος, όπως έχει εκφραστεί και σε προηγούμενα άρθρα του στα «Επίκαιρα», είναι ότι η απειλή των τουρκικών F-35 για την ελληνική Άμυνα δεν αντιμετωπίζεται με την αγορά F-35 και από την Ελλάδα. Ένα «αόρατο» στα ραντάρ μαχητικό δεν αντιμετωπίζεται από ένα άλλο «αόρατο». Και παρόλο που η πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας περί πρόθεσης αγοράς F-35 δεν στερείται γεωπολιτικής λογικής και προσφέρει ένα διπλωματικό χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης, παραμένει εντούτοις ο κίνδυνος εγκλωβισμού σε ένα πανάκριβο οπλικό σύστημα-φετίχ, η αγορά του οποίου θα «ρουφήξει» τα λιγοστά διαθέσιμα κονδύλια για την Άμυνα. Το αποτέλεσμα θα είναι η βάση της πυραμίδας της στρατιωτικής ισχύος της χώρας να αποσαθρωθεί ακόμη περισσότερο, με τα εντυπωσιακά F-35 να λάμπουν στην κορυφή της, ενώ η ίδια θα απειλείται με εκ βάθρων κατάρρευση.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα F-35 στο τουρκικό οπλοστάσιο δεν συνιστούν μια καινοφανή απειλή για την ελληνική Άμυνα. Παρά το γεγονός ότι ιστορικά μία και μόνη πολεμική ικανότητα -εν προκειμένω τα χαρακτηριστικά stealth- ουδέποτε προσέφερε για μεγάλο χρονικό διάστημα κάποιο αποφασιστικό πλεονέκτημα σε όποιον την κατείχε, δεδομένου ότι πολύ γρήγορα εμφανιζόταν «αντίδοτά» της, παραμένει η ανάγκη και για τα F-35 να βρούμε κάποιο «αντίδοτο». «Αντίδοτα» για την ακρίβεια.
Η μονοκαλλιέργεια είναι επικίνδυνη και όσον αφορά στην ανάπτυξη αντιμέτρων για κάποια ικανότητα. Και η αδρανοποίηση των ικανοτήτων stealth των τουρκικών F-35 δεν μπορεί να γίνει μόνο με την τοποθέτηση ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) στα μαχητικά αεροσκάφη F-16, στο πλαίσιο του σχεδιαζόμενου εκσυγχρονισμού τους. Απαιτείται ένα πλέγμα αισθητήρων διαφόρων τύπων, που μπορεί να αποτελείται τόσο από υπάρχοντα όσο και από νέα συστήματα. Και πριν τη δημιουργία αυτού του πλέγματος απαιτείται η διαμόρφωση μιας σοβαρής επιστημονικής βάσης αναφορικά με τις ικανότητες stealth και anti-stealth. Και, απ' ό,τι φαίνεται, η Πολεμική Αεροπορία έχει ήδη κάνει σοβαρή δουλειά σε αυτό τον τομέα.

Κρίσιμα αεροπορικά θέματα στο 5ο Διεθνές Συνέδριο

Ένα δείγμα αυτής της δουλειάς είχαμε την ευκαιρία να δούμε πρόσφατα στο 5ο Συνέδριο Αεροπορικής Ισχύος που διεξήχθη στις εγκαταστάσεις της Σχολής Ικάρων στο Τατόι, οι εργασίες της οποίας ολοκληρώθηκαν την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου. Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Υποσμηναγός (Ι) Νικόλαος Σιαλμάς» στην αεροπορική βάση Δεκέλειας και θέμα του ήταν «Η αεροπορική ισχύς σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον» ("Air power in a contested environment").

 http://esxatianasxesi.blogspot.gr/2017/03/f-35.html

Το άρθρο αυτό, για το F-35, να διαβαστεί από όλους !

Η «ΛΑΤΡΕΙΑ» ΤΟΥ F-35 ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ

Ελληνική παθογένεια ή εκδήλωση υβριδικού πολέμου;
ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ*

Να διαβαστεί ΚΑΙ αυτό εδώ !

Ο γράφων έχει κατά καιρούς αναφερθεί σε ένα ιδιόρρυθμο γεωπολιτικό μέγεθος που στοιχειώνει την ελληνική κοινωνία και ρυθμίζει εν πολλοίς την ελληνική εξωτερική πολιτική: τον «λατρευτικό αντιαμερικανισμό». Την εκδήλωση, δηλαδή, ακραία αντιαμερικανικών απόψεων και θέσεων, που κάποιες φορές αγγίζουν τα όρια της καρικατούρας, εν παραλλήλω με την αναντίρρητη και απόλυτη πίστη στην αμερικανική παντοδυναμία. Ιδιαίτερα δε τη στρατιωτική. Τον τελευταίο καιρό είχαμε, μάλιστα, την ευκαιρία να δούμε αυτό το φαινόμενο να εκδηλώνεται δια της παροξυσμικής φετιχοποίησης του μαχητικού αεροσκάφους F-35 Lightning II της Lockheed Martin. Έτσι, διαβάσαμε και ακούσαμε διάφορα ευτράπελα αναφορικά με την απειλή που αυτό συνεπάγεται όταν (και αν...) εισέλθει στο τουρκικό οπλοστάσιο, όπως και σχετικά με τις δυνατότητες που θα προσέφερε στην ελληνική Άμυνα τυχόν απόκτησή του. Κάθε προσπάθεια δε αμφισβήτησης των υπερικανοτήτων αυτού του... τεχνολογικού θαύματος αντιμετωπίζεται - στην καλύτερη περίπτωση - με έντονη καχυποψία. Έτσι, λοιπόν, και το άρθρο του γράφοντος περί «εθνικής anti-stealth στρατηγικής», που δημοσιεύτηκε στο 369ο τεύχος των «Επικαίρων», προκάλεσε την «ιερή οργή» των πιστών του F-35.

Στο συγκεκριμένο άρθρο εκφραζόταν η άποψη ότι, αν και το μικροσκοπικό ίχνος στα ραντάρ του F-35 και οι γενικότερες ικανότητές του όντως διαμορφώνουν μια μακρόπνοη απειλή για την ελληνική Άμυνα, εντούτοις η απάντηση σε αυτό δεν θα πρέπει να είναι η αντίστοιχη αγορά F-35 (δεδομένου ότι ένα «αόρατο» αεροσκάφος δεν αντιμετωπίζεται με ένα επίσης «αόρατο»), αλλά η ανάπτυξη ενός πλέγματος συστημάτων anti-stealth, οι τεχνολογίες των οποίων θα πρέπει, ει δυνατόν, να αναπτυχθούν σε όσο μεγαλύτερο ποσοστό γίνεται από την εγχώρια βιομηχανία, πιθανώς και στο πλαίσιο συνεργασιών με άλλες χώρες, και όχι να αγοραστούν «ετοιματζίδικες» από το εξωτερικό.

Μεταξύ των άλλων, στο «πακέτο» των συστημάτων anti-stealth αναφέρονταν και ηλεκτροπτικά συστήματα, όπως αυτό της Selex Galileo που μπορεί να χρησιμοποιεί το σουηδικό μαχητικό αεροσκάφος JAS-39 Gripen NG. Το σύστημα αυτό έχει σχεδιαστεί για να εντοπίζει το θερμικό ίχνος των αεροσκαφών που προκαλείται από την τριβή τους στην ατμόσφαιρα (aerodynamic heating), το οποίο στα αεροσκάφη με επικάλυψη υλικών που απορροφούν την ακτινοβολία ραντάρ (RAM) ενδέχεται να είναι μεγαλύτερο απ' ό,τι στα «κανονικά» αεροσκάφη με αποτέλεσμα να γίνονται και πιο εύκολα αντιληπτά. Η σχετική πληροφορία είχε αντληθεί από τον διάσημο οίκο αμυντικής αξιολόγησης IHS Jane's και είχε αναφερθεί από τον γράφοντα, μαζί με άλλες πληροφορίες από ανοιχτές πηγές για τεχνολογίες counter stealth, σε εισήγησή του στο 3ο Συνέδριο Αεροπορικής Ισχύος που είχε οργανώσει η Πολεμική Αεροπορία στο Τατόι τον Φεβρουάριο του 2015.

Παρεμπιπτόντως, όπως μας πληροφορεί στο τελευταίο τεύχος του το έγκυρο και αρχαιότερο ελληνικό περιοδικό Αεροδιαστημικής και Άμυνας Πτήση και Διάστημα, η πρόταση της Boeing για το βελτιωμένο μαχητικό F/A-18E/F Block 3 (που αναφέρεται και ως F/A-18XΤ) για το Ναυτικό των ΗΠΑ, προβλέπει επίσης την τοποθέτηση ηλεκτροπτικού συστήματος για να εντοπίζει αεροσκάφη stealth σε μεγάλες αποστάσεις. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον, μάλιστα, είναι ότι το σύστημα αυτό δεν θα είναι ενσωματωμένο στη δομή του αεροσκάφους, όπως συμβαίνει στο Gripen NG και σε άλλα μαχητικά, αλλά θα μεταφέρεται σε μορφή ατρακτιδίου. Και εδώ τίθεται το ερώτημα κατά πόσο θα ήταν εφικτή η αγορά παρόμοιων ατρακτιδίων για την Ελληνική Αεροπορία από την αμερικανική ή την ευρωπαϊκή αγορά, τα οποία θα προσέφεραν σημαντική βοήθεια στην αντιμετώπιση των τουρκικών F-35 με σχετικά χαμηλό κόστος, σε συνδυασμό, φυσικά, και με άλλα μέσα και με την υιοθέτηση κατάλληλων τακτικών. Επίσης, μπαίνουμε στον πειρασμό να αναρωτηθούμε εάν η κατασκευή παρόμοιων συστημάτων βρίσκεται εντός των δυνατοτήτων της ελληνικής βιομηχανίας. Κατά την άποψη του γράφοντος, η πιθανότητα αυτή δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. Ελληνικές εταιρείες έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν τεχνολογία αιχμής στα ηλεκτροπτικά συστήματα, γεγονός που αποδεικνύει η εξαγωγή προϊόντων τους σε άκρως ανταγωνιστικές αγορές. Άρα η δυνατότητα αυτή θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να εξεταστεί.

Ειρήσθω εν παρόδω, πάλι σύμφωνα με το τελευταίο τεύχος της Πτήσης, και οι Ρώσοι επενδύουν σε ηλεκτροπτικά συστήματα για τα μαχητικά τους, έχοντας τοποθετήσει στο βελτιωμένο MiG-35 ένα προηγμένο πολυφασματικό (multi spectral) σύστημα που λειτουργεί σε διαφορετικά μήκη κύματος για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Επίσης, αξίζει να επισημανθεί ότι το άρθρο της Πτήσης για τη νέα έκδοση του F/A-18E/F αναφέρει πως το F-35 έχει περιορισμένες ικανότητες δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων, δεδομένου ότι αν χρησιμοποιήσει το Link 16 για μετάδοση δεδομένων υποβαθμίζει τα χαρακτηριστικά του stealth, μια και η εκπομπή μπορεί να γίνει αντιληπτή από ηλεκτρονικά συστήματα του αντιπάλου. Τα F-35 μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω της ραδιοζεύξης MADL (Multifunction Advanced Data Link), η οποία ναι μεν επιτρέπει εκπομπή χωρίς υποβάθμιση των χαρακτηριστικών stealth, αλλά δεν είναι προσβάσιμη από άλλα αεροσκάφη. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αξιολογηθεί σοβαρά όσον αφορά τόσο την απειλή που συνεπάγονται για την ελληνική Άμυνα τα τουρκικά F-35 όσο και στις δυνατότητες που θα της προσφέρει τυχόν αγορά τους, δεδομένου ότι οι δικτυοκεντρικές ικανότητες αποτελούν σημαντικότατο πολλαπλασιαστή ισχύος των σύγχρονων αεροπορικών δυνάμεων.

Ο μύθος υπονομεύει την αποτρεπτική στρατηγική

Όμως όλα τα παραπάνω ουδόλως σημαίνουν κάτι για την ποικιλώνυμη στρατιά «ειδικών» του Διαδικτύου και των social media, για τους οποίους η μόνη αποδεκτή αλήθεια είναι αυτή της απόλυτης παντοδυναμίας του F-35 και γενικότερα της αμερικανικής ισχύος, ενώ όλα τα υπόλοιπα αποτελούν εξοργιστικές εκδηλώσεις ασχετοσύνης. Από μόνο του το γεγονός αυτό δεν θα ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικό και δεν θα αντικατόπτριζε παρά παθογένειες που διαχρονικά ενδημούν στην ελληνική κοινωνία, όπως είναι ο «ξερολισμός», η αβυσσαλέα αμάθεια με κάποια ψήγματα γνώσεων, η οποία (αυτο)προβάλλεται ως «επαγγελματική γνώση», και η έλλειψη ανοχής για την αντίθετη άποψη. Τα πράγματα, ωστόσο, ενδέχεται να είναι πιο επικίνδυνα. Κι αυτό γιατί δεν μιλάμε για τη λατρεία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Δια της προσπάθειας επιβολής της αντίληψης ότι τα τουρκικά F-35 θα είναι ανίκητα από την Ελλάδα ό,τι κι αν κάνει για να τα αντιμετωπίσει (εκτός, φυσικά, αν αγοράσει κι αυτή F-35...) ενισχύεται από μια πολυδιάστατη αίσθηση μοιρολατρικής ηττοπάθειας, η οποία επιχειρείται να επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία εδώ και καιρό.

Αναλυτικότερα, η άποψη για τα «ανίκητα» τουρκικά F-35 «πατάει» πάνω σε μια ευρύτερη άποψη περί αναντίρρητης υπεροχής της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας λόγω αριθμού (αλλά και ποιότητας) οπλικών συστημάτων και στρατιωτών, που καθιστά κάθε προσπάθεια ελληνικής αντίστασης περιττή. Η άποψη αυτή συμπληρώνεται από μία φαταλιστική αντίληψη περί των ικανοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες εμφανίζονται ως περίπου ανύπαρκτες τόσο λόγω της «διάλυσης» που τους έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση όσο και εξαιτίας των γενικότερων δυσλειτουργιών τους, τις οποίες «γνωρίζουν όσοι έχουν πάει στρατιώτες». Για να γίνουν, μάλιστα, πιο πιστευτές οι απόψεις αυτές συνήθως ενδύονται τον μανδύα ενός «καταγγελτικού εθνικισμού». Έτσι, από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν προχωρά στην υλοποίηση κολοσσιαίων εξοπλιστικών προγραμμάτων και δεν μετατρέπεται σε μια σύγχρονη εκδοχή της αρχαίας Σπάρτης, εμφανίζεται ως καταδικασμένη απέναντι στην «πανίσχυρη» Τουρκία, άρα δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα επιτυχίας σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής, άρα και κανένας λόγος αντίστασης στον τουρκικό αναθεωρητισμό.

Το γεγονός ότι οι αιτιάσεις περί τουρκικών μεγεθών θα είχαν (ίσως) κάποιο νόημα μόνο σε περίπτωση...

(συνεχίζεται...)

 http://esxatianasxesi.blogspot.gr/2017/04/f-35.html