Ο Πινόκιο ... Νάρκισσος Η ωραιοποιημένη Ύβρις

Η διεθνής επιστημονική βιβλιογραφία έχει καταγράψει πάνω από 20 διαφορετικές συμπεριφορές που εμφανίζουν τα άτομα με την επονομαζόμενη ναρκισσιστική διαταραχή.
Αίσθηση μεγαλείου και βαρύτατης αυταρέσκειας. Χειριστικότατη συμπεριφορά προς τους άλλους με εξάρσεις γοητευτικής αίγλης που εναλλάσσονται με επιθέσεις και προσβλητικότητα προς την αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια του «άλλου».
Ταυτόχρονα ο νάρκισσος έχει μια εμπεδωμένη μοναχικότητα και εμμονή με την εξουσία και παρά τη φαινομενική του γοητεία προς τα έξω είναι στην  πραγματικότητα βαθιά απομονωμένος και επιδιώκει την επιβολή στις σχέσεις του και την υφαρπαγή του ελέγχου προς ίδια ικανοποίηση.
Η δε ψευδολογία αποτελεί το βασικότερο ίσως εργαλείο μιας προσωπικότητας που έχει δομηθεί με αυτόν τον τρόπο. Και μπορεί στην Ψυχολογία να θεωρείται μία καταγεγραμμένη διαταραχή, στην πράξη όμως ο καθημερινός άνθρωπος  καταλαβαίνει τις αντιδράσεις του Νάρκισσου πολύ απλά ως τις συμπεριφορές ενός «ανισόρροπου», «αλήτη» ή και «καθικιού».
Όταν έχεις υποστεί τις επιπτώσεις τέτοιων ύπουλων και επιθετικών συμπεριφορών, η επιστημονική ψυχραιμία χάνεται και απομένει η οργή – εφόσον το καταλάβεις βέβαια γιατί ο νάρκισσος κάνει τα πάντα για να σε πείσει πως είναι ένας αξιαγάπητος φυσιολογικός άνθρωπος!
Οι περιγραφές και οι αναλύσεις είναι πολλές και αν κάποιος το ψάξει θα συνειδητοποιήσει ότι έχει συναντήσει τέτοια άτομα συνήθως σε θέσεις εξουσίας, προϊσταμένων ή ακόμα και στο στενό οικογενειακό του κύκλο.
Τί γίνεται, όμως, όταν ένας χειριστικός νάρκισσος κατέχει υψηλό αξίωμα και ο τρόπος που ενεργεί καθορίζει τις ζωές ενός ολοκλήρου λαού;
Και πόσο πιο αγχωτική είναι η συνειδητοποίηση ότι, συνηθέστερα ακόμη στις θέσεις εξουσίας, η αντιπροσώπευση τέτοιων προσωπικοτήτων ξεπερνάει το στατιστικό αναμενόμενο; Οι τύποι αυτοί βλέπετε επιδιώκουν την εξουσία με απόλυτη αφοσίωση.
... το πρόβλημα θυμίζει τη γνωστή ρήση του Tennessee Williams που έλεγε “Το μόνο πράγμα που είναι χειρότερο από έναν ψεύτη είναι ένας ψεύτης που είναι και υποκριτής”.
…και κάπου εκεί αρχίζει το καρδιοχτύπι και η ανησυχία γιατί το έχω ξαναδεί αυτό στην παγκόσμια πολιτική σκηνή πολλές φορές.
Παρόμοιες συμπεριφορές σε αμέτρητες χώρες σε όλον τον Κόσμο.
Γόητες, λαοπλάνοι, χωρίς ηθικούς φραγμούς, με πλήρη περιφρόνηση προς το αυτονόητο λαϊκό περί δικαίου αίσθημα, χειριστικοί και ψευδολόγοι που κρίνουν τις μοίρες των λαών…
…ενίοτε και του Κόσμου...
Στο τέλος μένω με το αναπάντητο ερώτημα: Αν αυτοί οι επικίνδυνοι τύποι εξαπατούν τον καθένα στις καθημερινές σχέσεις τους και τόσοι πολλοί υπόκεινται τον ύπουλο αρνητισμό τους, ΤΟΤΕ ΠΩΣ ολόκληροι λαοί να μην εξαπατώνται όταν καλούνται να επιλέξουν την ηγεσία τους μέσω διαδικασιών όπου η πληροφορία είναι διαχειρίσιμη από οργανωμένα συμφέροντα;
Ποιά άμυνα μπορεί να υπάρξει στο αποφασισμένο αυτάρεσκο κακό που δε γνωρίζει φραγμό και μετέρχεται τη ψευδολογία για να αποκτήσει το πλεονέκτημα του κοινού απατεώνα;
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως αυτές οι συμπεριφορές έχουν ιστορικά καταγραφεί από τα Αρχαία χρόνια.

Μόνο που τότε δεν τα ονόμαζαν διαταραχή, αλλά  Ύβρη και Ασωτία…

macroskopio