Θεωρώντας την «θεματική εβδομάδα» ως το σοβαρότερο θέμα των τελευταίων
δεκαετιών στην παιδεία, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό, την ενημέρωση και την αιτιολόγηση της στάσης που θα κρατήσω, με δεδομένα και τα όσα ειπώθηκαν στις
προηγούμενες δυο συνεδριάσεις.
Ο στόχος της θεματικής εβδομάδας
Εντοπίζεται στον γενικόλογο τίτλο του 3ου άξονα «έμφυλες ταυτότητες» που φέτος εξειδικεύεται (σύμφωνα με το έγγραφο Φ20.1/220482/Δ2/23-12-2016) στις ενότητες «διάκριση βιολογικού από το κοινωνικό φύλο, αποδόμηση έμφυλων στερεοτύπων, ομοφοβία, τρανσφοβία». Το θέμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό σχολείο ήταν αναμενόμενο. Το project εξελίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα και με μεγάλη ένταση. Υποστηρίζεται από ιδιωτικούς φορείς και διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ, χρηματοδοτείται μέσω ΜΚΟ. Είναι ένα πρότζεκτ απόλυτα ψευδεπίγραφο (στο εξωτερικό τιτλοφορείται «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση»). Με δόλιο και εκφοβιστικό τρόπο στοχεύει στην αντιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού ως προς την ανθρώπινη προσωπικότητα, την αναπαραγωγή, την μορφή της οικογένειας, την γενετήσια ορμή, το εθιμικό δίκαιο, το φύλο που διαμορφώνεται κατά την σύλληψη. Το παιδί από την βρεφική του ηλικία ως την ενηλικίωση θεωρείται κρατική ιδιοκτησία. Την διαπαιδαγώγησή του αναλαμβάνει πλήρως το κράτος, το οποίο, κόντρα στην θέληση / μέριμνα /αγάπη των γονέων βρίσκεται υπό την κρατική «αγάπη». Εκεί θα μάθει υποχρεωτικά να ελέγχει «κριτικά» το φύλο του, να ωθείται στην πρώιμη σεξουαλικότητα, να θεωρεί ακόμη και τον μηδέποτε ψηφισθέντα πολιτικό νόμο ως ανώτερο του άγραφου, εθιμικού που κυριάρχησε επί χιλιετίες στην ανθρωπότητα. Πώς μπορεί να επιτευχθεί το συνολικό πακέτο; Με την διαστρέβλωση, τον φόβο και σταδιακά, σε 3-5 φάσεις επιχειρείται η αντιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού.
Οι έννοιες που διαστρεβλώνονται, διαστέλλονται και -τελικά- αντιστρέφονται, είναι η «αγάπη», η «ισότητα» και το «ανθρώπινο δικαίωμα». Ο διαχεόμενος φόβος (με την μορφή υπονοούμενων ακόμη στην Ελλάδα) λειτουργεί αποτρεπτικά. Θέλει να προλάβει τις αντιδράσεις. Συνδέεται με το εξαρτημένο ανακλαστικό της ανταποδοτικής δημοκρατίας και του (δήθεν) νομικού κεκτημένου. Ότι η γνωστή μας δημοκρατία λειτουργεί συνήθως με πελατειακά - ατομιστικά κριτήρια δεν χρειάζεται ν’ αναπτυχθεί. Αντιβαίνει στην ίδια την έννοια της δημοκρατίας, αφού έχει γίνει κοινός τόπος πλέον ότι τις πλειοψηφίες επηρεάζει το (ιδιωτικό) ιδιοκτησιακό καθεστώς του χρήματος, το οποίο ελέγχει κάθε κομματικό χώρο. Στην πραγματικότητα έχουμε μια μαζική επίθεση των ΜΜΕ στην παγκόσμια κοινή γνώμη με στόχο την αποτροπή της φυσιολογικής αντίδρασης. Τα στάδια που το πρότζεκτ θα διανύσει είναι: Ανεκτικότητα – Εξίσωση – Εξύμνηση και Υπεροχή – υποχρεωτικότητα – Δια της βίας υποκατάσταση του παλιού από το νέο. Στο τέλος υπάρχουν παραπομπές σε καταγραφές όσων έχουν ήδη συμβεί παγκόσμια, για να βγάλει ο καθένας συμπεράσματα για το τι είναι αληθές και τι όχι γύρω από νομικές έννοιες, ψυχολογικούς εκβιασμούς και μαζικές αντιδράσεις.
Η νέα «ανθρώπινη» ταυτότητα της «θεματικής εβδομάδας» και η ταυτότητα του διδάσκοντα
Η «οικονομική κρίση», δηλαδή η άλλη εικονική πραγματικότητα που ζουν οι Έλληνες επί 7ετία, μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη των χονδροειδών ψεμάτων/προσχημάτων. Τι είδους φιλάργυρος είναι εκείνος που δανείζει ένα κράτος, υποχρεώνοντάς το να μην παράγει τίποτα, ώστε να μην παράγεται πλούτος, άρα να μην πάρει -εγγυημένα- πίσω τα χρήματα που δάνεισε; Τι είδους φιλόστοργος πατήρ είναι το κράτος που δηλώνει ότι η μη παρακολούθηση της «θεματικής εβδομάδας» συνιστά βαρύ παράπτωμα, ενώ η μη παρακολούθηση της διδασκαλίας του Μ. Βασιλείου ή του Ιωάννη Χρυσοστόμου δεν συνιστά κανένα πρόβλημα; Δυστυχώς, ως σήμερα, το επίπεδο αντίρρησης και αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας εκφράστηκε από τους γονείς που διαμόρφωσαν κείμενα άρνησης παρακολούθησης του 3ου άξονα, όταν αυτός υλοποιείται στο επίπεδο της λεγόμενης «τρανσφοβίας». Κραδαίνοντας την ρομφαία της «υποχρεωτικότητας», ο υπουργός πιστεύει μάλλον ότι οι διδάσκοντες είναι αρκούντως λοβοτομημένοι ώστε να συγχέουν το μπούλιγκ έναντι της γυναικωτής φωνής ενός αγοριού με το «δικαίωμα» στην ομοφυλοφιλία, το ροζ παντελόνι ενός αγοριού με το «δικαίωμα» στην παιδοφιλία, το δικαίωμα στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με την προτροπή για δημιουργία εξάρτησης από την σαρκική ηδονή, την οποία και οι ενήλικες δυσκολεύονται να ελέγξουν ως παράγοντα που καθορίζει το σύνολο της σκέψης τους και των ενεργειών τους. Η «πρόοδος» ταυτίζεται εύκολα με την κατάπτωση, όταν ο κρίσιμος παράγων «δάσκαλος» ανασηκώσει τους ώμους του και αφήσει την νομιμότητα και την ηθική στην αποκλειστική ευθύνη του γονέα και του ανήλικου. Η ΟΛΜΕ, πιστή στα πάτρια, εξέδωσε ανακοίνωση Πόντιου Πιλάτου. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η ίδια είναι ένα αντίγραφο του κομματικού συστήματος, όπου τα κόμματα εμφανίζουν διαφορές ύφους ή ουσίας σε δευτερεύοντα θέματα; Ενδεικτικά αναφέρω ότι δέκα χρόνια πριν, ο Κ. Μητσοτάκης διερρήγνυε τα ιμάτιά του στην Βουλή για το ότι το ελληνικό Σύνταγμα επιμένει στο άρθρο 16 παρ. 2 να περιγράφει τον σκοπό της παιδείας. Μάλιστα, αυτό το έκανε διαφωνώντας με τον τότε υπουργό και σήμερα ΠτΔ Πρ. Παυλόπουλο, που έλεγε στην συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος προς την τότε αντιπολίτευση ότι κανείς δεν διανοείται να αλλάξει τον χαρακτήρα της παιδείας που συνοψίζεται στις 35 λέξεις της παραγράφου.
Αυτά έχουμε να περιμένουμε από την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, ως προς τα μεγάλα και σπουδαία. Εμείς οι διδάσκοντες όμως προσληφθήκαμε από το δημόσιο βάσει ενός κειμένου αρχών το οποίο ισχύει (και υπερισχύει παντός άλλου) και στο οποίο ορκιστήκαμε πίστη και αφοσίωση. Επιπλέον, καθένας από μας φέρει την διακριτή ως προς τις αποχρώσεις, αλλά συλλογική ως προς τον κορμό πολιτισμική ταυτότητα, πάνω στην οποία συγκροτήθηκε συμβιβαστικά το κρατικό μας μόρφωμα μεταξύ 1827-1833. Αν η «διάπλαση ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη» προϋποθέτει την διαμόρφωση κριτικής ικανότητας, τότε αυτή φτάνει και περισσεύει για να κρίνουμε πόσα διαφορετικά πρόσωπα έχει η φύση, ποιος χρηματοδοτεί και για ποιο λόγο το σχέδιο ανατροπής της ανθρώπινης ταυτότητας, προστατεύοντας τους μαθητές μας όπως θα προστατεύαμε τα παιδιά μας. Στην ερώτηση που έμμεσα μας υποβάλλεται, απαντάμε με ηρεμία και αποφασιστικότητα: «όχι, δεν πετάει ο γάιδαρος».
Το σχολείο του ελληνικού κράτους που διέπεται από το ισχύον Σύνταγμα:
Δεν μπορεί να προωθεί την ομοφυλοφιλία
Δεν μπορεί να προωθεί την παιδοφιλία
Δεν μπορεί να προωθεί το «δικαίωμα» της επιλογής φύλου από τους ανήλικους
Δεν μπορεί να προωθεί την σεξουαλικότητα του παιδιού από την ηλικία των 4 ετών
Στέργιος Ζυγούρας
Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, 7-2-2017
Το κείμενο αυτό αποτελεί την «αιτιολογική έκθεση». Θα ακολουθήσει κείμενο που θα καταθέσω προσωπικά στην Συνεδρίαση της 8-2-2017
Ο στόχος της θεματικής εβδομάδας
Εντοπίζεται στον γενικόλογο τίτλο του 3ου άξονα «έμφυλες ταυτότητες» που φέτος εξειδικεύεται (σύμφωνα με το έγγραφο Φ20.1/220482/Δ2/23-12-2016) στις ενότητες «διάκριση βιολογικού από το κοινωνικό φύλο, αποδόμηση έμφυλων στερεοτύπων, ομοφοβία, τρανσφοβία». Το θέμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό σχολείο ήταν αναμενόμενο. Το project εξελίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα και με μεγάλη ένταση. Υποστηρίζεται από ιδιωτικούς φορείς και διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ, χρηματοδοτείται μέσω ΜΚΟ. Είναι ένα πρότζεκτ απόλυτα ψευδεπίγραφο (στο εξωτερικό τιτλοφορείται «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση»). Με δόλιο και εκφοβιστικό τρόπο στοχεύει στην αντιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού ως προς την ανθρώπινη προσωπικότητα, την αναπαραγωγή, την μορφή της οικογένειας, την γενετήσια ορμή, το εθιμικό δίκαιο, το φύλο που διαμορφώνεται κατά την σύλληψη. Το παιδί από την βρεφική του ηλικία ως την ενηλικίωση θεωρείται κρατική ιδιοκτησία. Την διαπαιδαγώγησή του αναλαμβάνει πλήρως το κράτος, το οποίο, κόντρα στην θέληση / μέριμνα /αγάπη των γονέων βρίσκεται υπό την κρατική «αγάπη». Εκεί θα μάθει υποχρεωτικά να ελέγχει «κριτικά» το φύλο του, να ωθείται στην πρώιμη σεξουαλικότητα, να θεωρεί ακόμη και τον μηδέποτε ψηφισθέντα πολιτικό νόμο ως ανώτερο του άγραφου, εθιμικού που κυριάρχησε επί χιλιετίες στην ανθρωπότητα. Πώς μπορεί να επιτευχθεί το συνολικό πακέτο; Με την διαστρέβλωση, τον φόβο και σταδιακά, σε 3-5 φάσεις επιχειρείται η αντιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού.
Οι έννοιες που διαστρεβλώνονται, διαστέλλονται και -τελικά- αντιστρέφονται, είναι η «αγάπη», η «ισότητα» και το «ανθρώπινο δικαίωμα». Ο διαχεόμενος φόβος (με την μορφή υπονοούμενων ακόμη στην Ελλάδα) λειτουργεί αποτρεπτικά. Θέλει να προλάβει τις αντιδράσεις. Συνδέεται με το εξαρτημένο ανακλαστικό της ανταποδοτικής δημοκρατίας και του (δήθεν) νομικού κεκτημένου. Ότι η γνωστή μας δημοκρατία λειτουργεί συνήθως με πελατειακά - ατομιστικά κριτήρια δεν χρειάζεται ν’ αναπτυχθεί. Αντιβαίνει στην ίδια την έννοια της δημοκρατίας, αφού έχει γίνει κοινός τόπος πλέον ότι τις πλειοψηφίες επηρεάζει το (ιδιωτικό) ιδιοκτησιακό καθεστώς του χρήματος, το οποίο ελέγχει κάθε κομματικό χώρο. Στην πραγματικότητα έχουμε μια μαζική επίθεση των ΜΜΕ στην παγκόσμια κοινή γνώμη με στόχο την αποτροπή της φυσιολογικής αντίδρασης. Τα στάδια που το πρότζεκτ θα διανύσει είναι: Ανεκτικότητα – Εξίσωση – Εξύμνηση και Υπεροχή – υποχρεωτικότητα – Δια της βίας υποκατάσταση του παλιού από το νέο. Στο τέλος υπάρχουν παραπομπές σε καταγραφές όσων έχουν ήδη συμβεί παγκόσμια, για να βγάλει ο καθένας συμπεράσματα για το τι είναι αληθές και τι όχι γύρω από νομικές έννοιες, ψυχολογικούς εκβιασμούς και μαζικές αντιδράσεις.
Η νέα «ανθρώπινη» ταυτότητα της «θεματικής εβδομάδας» και η ταυτότητα του διδάσκοντα
Η «οικονομική κρίση», δηλαδή η άλλη εικονική πραγματικότητα που ζουν οι Έλληνες επί 7ετία, μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη των χονδροειδών ψεμάτων/προσχημάτων. Τι είδους φιλάργυρος είναι εκείνος που δανείζει ένα κράτος, υποχρεώνοντάς το να μην παράγει τίποτα, ώστε να μην παράγεται πλούτος, άρα να μην πάρει -εγγυημένα- πίσω τα χρήματα που δάνεισε; Τι είδους φιλόστοργος πατήρ είναι το κράτος που δηλώνει ότι η μη παρακολούθηση της «θεματικής εβδομάδας» συνιστά βαρύ παράπτωμα, ενώ η μη παρακολούθηση της διδασκαλίας του Μ. Βασιλείου ή του Ιωάννη Χρυσοστόμου δεν συνιστά κανένα πρόβλημα; Δυστυχώς, ως σήμερα, το επίπεδο αντίρρησης και αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας εκφράστηκε από τους γονείς που διαμόρφωσαν κείμενα άρνησης παρακολούθησης του 3ου άξονα, όταν αυτός υλοποιείται στο επίπεδο της λεγόμενης «τρανσφοβίας». Κραδαίνοντας την ρομφαία της «υποχρεωτικότητας», ο υπουργός πιστεύει μάλλον ότι οι διδάσκοντες είναι αρκούντως λοβοτομημένοι ώστε να συγχέουν το μπούλιγκ έναντι της γυναικωτής φωνής ενός αγοριού με το «δικαίωμα» στην ομοφυλοφιλία, το ροζ παντελόνι ενός αγοριού με το «δικαίωμα» στην παιδοφιλία, το δικαίωμα στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με την προτροπή για δημιουργία εξάρτησης από την σαρκική ηδονή, την οποία και οι ενήλικες δυσκολεύονται να ελέγξουν ως παράγοντα που καθορίζει το σύνολο της σκέψης τους και των ενεργειών τους. Η «πρόοδος» ταυτίζεται εύκολα με την κατάπτωση, όταν ο κρίσιμος παράγων «δάσκαλος» ανασηκώσει τους ώμους του και αφήσει την νομιμότητα και την ηθική στην αποκλειστική ευθύνη του γονέα και του ανήλικου. Η ΟΛΜΕ, πιστή στα πάτρια, εξέδωσε ανακοίνωση Πόντιου Πιλάτου. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η ίδια είναι ένα αντίγραφο του κομματικού συστήματος, όπου τα κόμματα εμφανίζουν διαφορές ύφους ή ουσίας σε δευτερεύοντα θέματα; Ενδεικτικά αναφέρω ότι δέκα χρόνια πριν, ο Κ. Μητσοτάκης διερρήγνυε τα ιμάτιά του στην Βουλή για το ότι το ελληνικό Σύνταγμα επιμένει στο άρθρο 16 παρ. 2 να περιγράφει τον σκοπό της παιδείας. Μάλιστα, αυτό το έκανε διαφωνώντας με τον τότε υπουργό και σήμερα ΠτΔ Πρ. Παυλόπουλο, που έλεγε στην συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος προς την τότε αντιπολίτευση ότι κανείς δεν διανοείται να αλλάξει τον χαρακτήρα της παιδείας που συνοψίζεται στις 35 λέξεις της παραγράφου.
Αυτά έχουμε να περιμένουμε από την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, ως προς τα μεγάλα και σπουδαία. Εμείς οι διδάσκοντες όμως προσληφθήκαμε από το δημόσιο βάσει ενός κειμένου αρχών το οποίο ισχύει (και υπερισχύει παντός άλλου) και στο οποίο ορκιστήκαμε πίστη και αφοσίωση. Επιπλέον, καθένας από μας φέρει την διακριτή ως προς τις αποχρώσεις, αλλά συλλογική ως προς τον κορμό πολιτισμική ταυτότητα, πάνω στην οποία συγκροτήθηκε συμβιβαστικά το κρατικό μας μόρφωμα μεταξύ 1827-1833. Αν η «διάπλαση ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη» προϋποθέτει την διαμόρφωση κριτικής ικανότητας, τότε αυτή φτάνει και περισσεύει για να κρίνουμε πόσα διαφορετικά πρόσωπα έχει η φύση, ποιος χρηματοδοτεί και για ποιο λόγο το σχέδιο ανατροπής της ανθρώπινης ταυτότητας, προστατεύοντας τους μαθητές μας όπως θα προστατεύαμε τα παιδιά μας. Στην ερώτηση που έμμεσα μας υποβάλλεται, απαντάμε με ηρεμία και αποφασιστικότητα: «όχι, δεν πετάει ο γάιδαρος».
Το σχολείο του ελληνικού κράτους που διέπεται από το ισχύον Σύνταγμα:
Δεν μπορεί να προωθεί την ομοφυλοφιλία
Δεν μπορεί να προωθεί την παιδοφιλία
Δεν μπορεί να προωθεί το «δικαίωμα» της επιλογής φύλου από τους ανήλικους
Δεν μπορεί να προωθεί την σεξουαλικότητα του παιδιού από την ηλικία των 4 ετών
Στέργιος Ζυγούρας
Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, 7-2-2017
Το κείμενο αυτό αποτελεί την «αιτιολογική έκθεση». Θα ακολουθήσει κείμενο που θα καταθέσω προσωπικά στην Συνεδρίαση της 8-2-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.